Η εργασία αλλάζει… όψη

Οι συζητήσεις σε ευρωπαϊκό επίπεδο όσον αφορά την εργασία έχουν γίνει πλέον τόσο προβλεπτές όσο και οι θέσεις που μπαίνουν στο τραπέζι. Η νέα συζήτηση που ξεκίνησε εντός των ευρωπαϊκών σωμάτων  (Ευρωκοινοβούλιο, Ευρωπαϊκό Συμβούλιο και Ευρωπαϊκή Επιτροπή) με αφετηρία την έκδοση της "πράσινης βίβλου: Αναδιάρθρωση και πρόβλεψη της αλλαγής: τα διδάγματα από την πρόσφατη εμπειρία" δείχνει αφενός το πόσο αποξενώθηκε η Ευρωπαϊκή πολιτεία από τον πολίτη και αφετέρου πόσο προκλητικά πλέον τα Ευρωπαϊκά σώματα τάσσονται υπέρ των επιχειρήσεων σε ένα μανιώδη πόλεμο κατά των δικαιωμάτων των εργαζομένων. Οι πολιτικές ελίτ συνεχίζουν το βιολί τους περί "απασχολησημότητας", περί "κινητικότητας", περί "ανεπαρκών προσόντων" και περί "ευελιξίας" των εργαζομένων. Και όλα αυτά την ίδια ώρα που οι νέοι/ες δεν μπορούν να βρουν δουλειά, τους πετσοκόβονται τα επιδόματα, οδηγώντας τους στην παράνοια και στον εργασιακό κανιβαλισμό.

Στο Βέλγιο για παράδειγμα, ένας άνεργος δικαιούται επίδομα ανεργίας ένα χρόνο μετά από την απόλυση του, ενώ τώρα η συζήτηση έχει επικεντρωθεί στο κατά πόσο τα επιδόματα ανεργίας να δίνονται στους νέους άνεργους μετά από 3 χρόνια!! Αυτά ονομάζονται κίνητρα για εργασία σε παρακαλώ! Πραγματικά κάποιος πρέπει να έχει αποξενωθεί εντελώς από την πραγματικότητα όπως οι "μανδαρίνοι των υπουργείων" για να προτείνει κάτι τέτοιο. Αφήστε δε, που ένα πτυχίο θεωρείται πλέον ως δεδομένο, με αποτέλεσμα οι πτυχιούχοι να παίρνουν θέσεις που κανονικά δεν απαιτείται πτυχίο στον τομέα τους, αφήνοντας κατά πρώτο τους μη πτυχιούχους στην ανεργία, και κατά δεύτερο ρίχνοντας ακόμα περισσότερο τους μισθούς.

Στη Γερμανία οι μισθοί πέφτουν κατακόρυφα παρόλο που η οικονομία ανθεί (οι λόγοι δεν είναι της παρούσης), όμως οι νέοι πτυχιούχοι (ή μή) δικαιούνται από την πρώτη μέρα της ανεργίας επίδομα, το οποίο φτάνει στο αστρονομικό ποσό των...400€!!! Την ίδια ώρα οι εργοδότες ρίχνουν τους μισθούς. Βλέπετε αυτοί είναι επιχειρηματίες και έχουν το δικαίωμα τους στο κέρδος ενώ οι εργαζόμενοι πρέπει να αρκεστούν στους μισθούς πείνας…  Σε ευρωπαϊκό επίπεδο το σύστημα των πρακτικών ασκήσεων φτάνει στο απόγειο του. Όπου γυρίσεις ακούς για μαθητευόμενους νέους πτυχιούχους, οι οποίοι πληρώνονται ελάχιστα ή καθόλου και ξεσκίζονται στη δουλειά ελπίζοντας για μια θέση εργασίας.  

Για την Κύπρο τα ξαναείπαμε σε αυτό το μπλόκ (http://ialliopsi.blogspot.be/2013/04/blog-post_8729.html και http://ialliopsi.blogspot.be/2012/09/blog-post_4.html). Εργαζόμενοι (ακόμα και δημόσιοι υπάλληλοι) μετακινούνται, παύονται, γίνονται πιόνια για πολιτικά παιχνίδια, διώκονται αδικαιολόγητα και η καταστροφή της κυπριακής οικονομίας ακόμα δεν έχει δείξει τα δόντια της.

Αλλάζουμε αγαπητοί μου...αλλάζουμε. Οι κοινωνία μας αλλάζει. Τα δικαιώματα μας συνθλίβονται και δεν περιλαμβάνουν πλέον το δικαίωμα στην εργασία. Θεωρούμαστε πλέον ως εργαζόμενοι, τυχεροί που ο εργοδότης μας μας κάνει τη χάρη να μας εργοδοτήσει. Βλέπετε "Μας κάνουν χάρη που μας ανέχονται". Αυτό δεν μπορεί να συνεχίσει έτσι! Έχουμε αναφαίρετο δικαίωμα στην εργασία, όπως έχουμε στην ελευθερία, στην αξιοπρεπή ζωή και τον έρωτα. Και το δικαίωμα αυτό δεν μεταφράζεται ως δικαίωμα στην ευκαιρία για εργασία. Μεταφράζεται στη γαμημένη εργοδότηση με ανθρώπινους όρους και δικαιώματα!