Η άλλη όψη του κατεστημένου...πάλι

Μεταφέρουμε αυτούσιο το τελευταίο πόστ του Trim, το οποίο θεωρούμε πως ταιριάζει απόλυτα στη συζήτηση μας για το κατεστημένο.

Διάβασα το ενδιαφέρον άρθρο του Αντρέα Παράσχου, το οποίο θέτει επί τπαητο το μείχον ζήτημα της ήθικοπολιτικής και οικονομικής κατάρρευσης της τάξης πραγμάτων και της διευθαρμένης αστικής τάξης που μας κυβερνά. Πρόκειται για μια κρίση ηγεμονίας που ήρθε από μοιραίο και πρωτοφανές κτύπημα από την "ευρωπαϊκή οικογένεια" με την συναίνεση του της κλίκας Αναστασιάδη που κυβερνά. Δύο σημεια εδώ από τον Παράσχο τα οποία παραθέτω αυτούσια:

1. "Μόνο τον κατάλογο πεσόντων και αγνοουμένων του ’74 να κοιτάξει κανείς, ανάμεσα στις δυόμισι χιλιάδες νεκρούς δεν θα εντοπίσει ούτε και ένα γόνο των οικογενειών του ολέθριου αυτού κατεστημένου, της λευκωσιάτικης κυρίως «ολιγαρχίας», που έχει αλώσει κράτος και οικονομία και τα λυμαίνεται εδώ και μισό αιώνα. Όταν, λοιπόν, και η δικαιοσύνη, που είναι το τελευταίο καταφύγιο του ανώνυμου πολίτη, αποδεικνύεται ότι αφήνει ανέγγιχτο το διεφθαρμένο αυτό σύστημα –άρα το υπηρετεί– τότε υπάρχει ο κίνδυνος, ο κόσμος να πάρει τη δικαιοσύνη στα χέρια του."

Καταλήγει ότι το ίδιο το κράτος του 1960  [ή καλύτερα ρου 1963/1974] καταραρρέει πλέον: 

2. "καταρρέουν τα θεμέλια του κράτους του 1960 που ήταν απόρροια των συνθηκών Ζυρίχης-Λονδίνου και αυτό έχει ήδη περιπέσει σε διεθνή ανυποληψία, σε βαθμό επικίνδυνο για την ύπαρξη του ιδίου και των πολιτών του"

Έφτασε η ώρα η Κυπριακή Αριστερά, μετά που το ΑΚΕΛ έσπασε και τα αυγά του ευρω, να κάνει και το επόμενο βήμα: Η Αριστερά και τα κινήματα (ε/κ και τ/κ) να θέσει ενώπιον του λαού το δικό της όραμα για τη λύση κατά τρόπο συγκεκριμένο. Με ή χωρίς ευρώ, με ή χωρίς ΕΕ, λύση τώρα, έξω από τις νεοφιλελεύθερες λογικές στη λογική και το πλαίσιο του σοσιαλισμού.

----------------------------------------------------------------------------------

Καθημερινή, Ημερομηνία: 28.04.2013 | 16:40

Λύση, η μόνη λύση

Του Ανδρέα Παράσχου

Μετά την παραίτηση του Γιαννάκη Κωνσταντινίδη, ο οποίος επικαλέσθηκε λόγους υγείας, από την Ερευνητική Επιτροπή, που διόρισε ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας προς διερεύνηση των συνθηκών που οδήγησαν στην καταστροφή της οικονομίας άλλο ένα μέλος, ο Παναγιώτης Καλλής, υπέβαλε παραίτηση, προβάλλοντας ως κύριο λόγο το γεγονός ότι το δικηγορικό γραφείο των παιδιών του χειρίζεται υποθέσεις σχετικών προσφυγών. Ο κάθε πολίτης, ακόμα και ο πλέον αφελής, διερωτάται αν ο κ. Καλλής, όταν αναλάμβανε, δεν γνώριζε αν τα παιδιά του χειρίζονταν προσφυγές. Αλλά και τ’ ανάποδο. Τα παιδιά του, από τη στιγμή που ο πατέρας τους διορίστηκε στην Επιτροπή, γιατί ανέλαβαν προσφυγές; Με την ίδια λογική δεν θα πρέπει να παραιτηθεί και ο πρόεδρος της Επιτροπής κ. Πικής, του οποίου ο υιός είναι δικηγόρος; Από την άλλη στη θέση του κ. Κωνσταντινίδη, διορίστηκε ο Ανδρέας Κραμβής, ο οποίος είναι συμπέθερος του μεγαλοδικηγόρου Πόλυ Πολυβίου που για πολλά χρόνια ήταν μέλος του Δ.Σ. της Τράπεζας Κύπρου αλλά και δικηγόρος της, μέχρι χθες.

Στην προκειμένη περίπτωση δεν συνέτρεχαν λόγοι για τον κ. Κραμβή για να μην αποδεχθεί τον διορισμό αλλά και για τον Πρόεδρο να μην τον διορίσει; Αν ήμασταν σε άλλη χώρα, πολιτισμένη, όπου λειτουργούν κράτος και θεσμοί και που δεν θεσμοθετήθηκαν τα συμπεθεριά και η κουμπαροκρατία, και μόνο το πιο πάνω ερώτημα, διατυπωμένο δημοσίως από ένα ΜΜΕ, θα προκαλούσε μέχρι και παραίτηση της κυβέρνησης. Αντί αυτού, ο Πρόεδρος φαίνεται να επιμένει στην ίδια συνταγή με τον διορισμό της τέως Επιτρόπου Διοικήσεως, Ηλιάνας Νικολάου, στην Ερευνητική, η οποία πριν καλά-καλά ξεκινήσει το έργο της σκιάζεται ήδη από παραιτήσεις και γκρίζες ζώνες. Παράλληλα η δικαστική τήβεννος έχει ξεθωριάσει επικίνδυνα, πλήττοντας το πρόσωπο της ίδιας της δικαιοσύνης, ιδιαίτερα από την 11η Νοεμβρίου, όταν αντιπροσωπεία δικαστών του Ανωτάτου Δικαστηρίου προκάλεσε ένταση στη διάρκεια συνάντησης που είχε στη Βουλή με αρχηγούς ή εκπροσώπους των κομμάτων, για την απόφαση για αποκοπές από μισθούς των δικαστών, όπως έγινε με τις δεκάδες χιλιάδες εργαζόμενους στο Δημόσιο. Αν στα πιο πάνω προστεθεί και η ενέργεια του γενικού εισαγγελέα, Π. Κληρίδη, να αναστείλει ποινική δίωξη που εκκρεμούσε ενώπιον δικαστηρίου εναντίον του γιου του, ο οποίος οδηγούσε υπό την επήρεια αλκοόλης και χωρίς άδεια κυκλοφορίας και πιστοποιητικό καταλληλότητας του οχήματός του, τότε για ποιά αξιοπιστία της δικαιοσύνης μπορεί να μιλά κανείς; Από τη στιγμή μάλιστα που η απόδοση δικαιοσύνης στην Κύπρο έχει πολλάκις αποδειχθεί ότι πάσχει, καθώς ακόμα και τα μεγαλύτερα εγκλήματα που διαπράχθηκαν, μάλιστα σε βάρος της πατρίδας και του λαού, έμειναν ατιμώρητα; Θυμίζω ξανά, πραξικόπημα, Χρηματιστήριο και τραγωδία της «Helios», (το Μαρί βρίσκεται σε εξέλιξη δίκη). 

Το ένα μετά το άλλο καταρρέουν τα θεμέλια του κράτους του 1960 που ήταν απόρροια των συνθηκών Ζυρίχης-Λονδίνου και αυτό έχει ήδη περιπέσει σε διεθνή ανυποληψία, σε βαθμό επικίνδυνο για την ύπαρξη του ιδίου και των πολιτών του. Η εξαθλίωση αυτή συντελέστηκε κάτω από το βάρος των ανομημάτων –για να πούμε το ελάχιστο– του κατεστημένου που κυβέρνησε από την ανεξαρτησία και εντεύθεν. Του κατεστημένου που αποδεδειγμένα πλέον έβαζε – κι εξακολουθεί και υπό αυτές τις τραγικές συνθήκες, και βάζει πάνω από πατρίδα και λαό τα δικά που οικονομικά και άλλα συμφέροντα. Μόνο τον κατάλογο πεσόντων και αγνοουμένων του ’74 να κοιτάξει κανείς, ανάμεσα στις δυόμισι χιλιάδες νεκρούς δεν θα εντοπίσει ούτε και ένα γόνο των οικογενειών του ολέθριου αυτού κατεστημένου, της λευκωσιάτικης κυρίως «ολιγαρχίας», που έχει αλώσει κράτος και οικονομία και τα λυμαίνεται εδώ και μισό αιώνα. Όταν, λοιπόν, και η δικαιοσύνη, που είναι το τελευταίο καταφύγιο του ανώνυμου πολίτη, αποδεικνύεται ότι αφήνει ανέγγιχτο το διεφθαρμένο αυτό σύστημα –άρα το υπηρετεί– τότε υπάρχει ο κίνδυνος, ο κόσμος να πάρει τη δικαιοσύνη στα χέρια του. Διότι περί κινδύνου πρόκειται, αφού άμα συμβεί κάτι τέτοιο, η μάζα των ανώνυμων πολιτών μετατρέπεται σε όχλο, που εκδικείται τυφλά και αμείλικτα και κάτι τέτοιο θα μας πάει δύο αιώνες πίσω… 

Από τη στιγμή που η οικονομία έχει ουσιαστικά περάσει στον έλεγχο της Ε.Ε. κυρίως μέσω ΕΚΤ και της Τρόικας, μία διέξοδος υπάρχει για να απαλλαγεί η Κύπρος από τους μειοδότες, οι οποίοι ακόμα και την ανεξαρτησία της πατρίδας την ξεπούλησαν υπέρ των συμφερόντων τους, και όχι μόνο μια φορά, η λύση του Κυπριακού. Ιδιαίτερα τώρα, με τα αποθέματα υδρογονανθράκων να γίνονται μοχλός πίεσης της ασθενέστατης Κυπριακής Δημοκρατίας, αντί για όπλο προάσπισης της, η ανάγκη για λύση έχει καταστεί επιτακτικότερη από ποτέ. Και ο νοών νοείτω…

Η εργασία αλλάζει… όψη

Οι συζητήσεις σε ευρωπαϊκό επίπεδο όσον αφορά την εργασία έχουν γίνει πλέον τόσο προβλεπτές όσο και οι θέσεις που μπαίνουν στο τραπέζι. Η νέα συζήτηση που ξεκίνησε εντός των ευρωπαϊκών σωμάτων  (Ευρωκοινοβούλιο, Ευρωπαϊκό Συμβούλιο και Ευρωπαϊκή Επιτροπή) με αφετηρία την έκδοση της "πράσινης βίβλου: Αναδιάρθρωση και πρόβλεψη της αλλαγής: τα διδάγματα από την πρόσφατη εμπειρία" δείχνει αφενός το πόσο αποξενώθηκε η Ευρωπαϊκή πολιτεία από τον πολίτη και αφετέρου πόσο προκλητικά πλέον τα Ευρωπαϊκά σώματα τάσσονται υπέρ των επιχειρήσεων σε ένα μανιώδη πόλεμο κατά των δικαιωμάτων των εργαζομένων. Οι πολιτικές ελίτ συνεχίζουν το βιολί τους περί "απασχολησημότητας", περί "κινητικότητας", περί "ανεπαρκών προσόντων" και περί "ευελιξίας" των εργαζομένων. Και όλα αυτά την ίδια ώρα που οι νέοι/ες δεν μπορούν να βρουν δουλειά, τους πετσοκόβονται τα επιδόματα, οδηγώντας τους στην παράνοια και στον εργασιακό κανιβαλισμό.

Στο Βέλγιο για παράδειγμα, ένας άνεργος δικαιούται επίδομα ανεργίας ένα χρόνο μετά από την απόλυση του, ενώ τώρα η συζήτηση έχει επικεντρωθεί στο κατά πόσο τα επιδόματα ανεργίας να δίνονται στους νέους άνεργους μετά από 3 χρόνια!! Αυτά ονομάζονται κίνητρα για εργασία σε παρακαλώ! Πραγματικά κάποιος πρέπει να έχει αποξενωθεί εντελώς από την πραγματικότητα όπως οι "μανδαρίνοι των υπουργείων" για να προτείνει κάτι τέτοιο. Αφήστε δε, που ένα πτυχίο θεωρείται πλέον ως δεδομένο, με αποτέλεσμα οι πτυχιούχοι να παίρνουν θέσεις που κανονικά δεν απαιτείται πτυχίο στον τομέα τους, αφήνοντας κατά πρώτο τους μη πτυχιούχους στην ανεργία, και κατά δεύτερο ρίχνοντας ακόμα περισσότερο τους μισθούς.

Στη Γερμανία οι μισθοί πέφτουν κατακόρυφα παρόλο που η οικονομία ανθεί (οι λόγοι δεν είναι της παρούσης), όμως οι νέοι πτυχιούχοι (ή μή) δικαιούνται από την πρώτη μέρα της ανεργίας επίδομα, το οποίο φτάνει στο αστρονομικό ποσό των...400€!!! Την ίδια ώρα οι εργοδότες ρίχνουν τους μισθούς. Βλέπετε αυτοί είναι επιχειρηματίες και έχουν το δικαίωμα τους στο κέρδος ενώ οι εργαζόμενοι πρέπει να αρκεστούν στους μισθούς πείνας…  Σε ευρωπαϊκό επίπεδο το σύστημα των πρακτικών ασκήσεων φτάνει στο απόγειο του. Όπου γυρίσεις ακούς για μαθητευόμενους νέους πτυχιούχους, οι οποίοι πληρώνονται ελάχιστα ή καθόλου και ξεσκίζονται στη δουλειά ελπίζοντας για μια θέση εργασίας.  

Για την Κύπρο τα ξαναείπαμε σε αυτό το μπλόκ (http://ialliopsi.blogspot.be/2013/04/blog-post_8729.html και http://ialliopsi.blogspot.be/2012/09/blog-post_4.html). Εργαζόμενοι (ακόμα και δημόσιοι υπάλληλοι) μετακινούνται, παύονται, γίνονται πιόνια για πολιτικά παιχνίδια, διώκονται αδικαιολόγητα και η καταστροφή της κυπριακής οικονομίας ακόμα δεν έχει δείξει τα δόντια της.

Αλλάζουμε αγαπητοί μου...αλλάζουμε. Οι κοινωνία μας αλλάζει. Τα δικαιώματα μας συνθλίβονται και δεν περιλαμβάνουν πλέον το δικαίωμα στην εργασία. Θεωρούμαστε πλέον ως εργαζόμενοι, τυχεροί που ο εργοδότης μας μας κάνει τη χάρη να μας εργοδοτήσει. Βλέπετε "Μας κάνουν χάρη που μας ανέχονται". Αυτό δεν μπορεί να συνεχίσει έτσι! Έχουμε αναφαίρετο δικαίωμα στην εργασία, όπως έχουμε στην ελευθερία, στην αξιοπρεπή ζωή και τον έρωτα. Και το δικαίωμα αυτό δεν μεταφράζεται ως δικαίωμα στην ευκαιρία για εργασία. Μεταφράζεται στη γαμημένη εργοδότηση με ανθρώπινους όρους και δικαιώματα! 

Η άλλη όψη… της διάσωσης

γράφει ο  Ιάσονας Οικονόμου

Μίλησαν για "διάσωση" της Κύπρου. Τόσο πολύ πίστεψαν σε αυτήν τη διάσωση που έσπευσαν άμεσα να πουν ότι καλή μεν αλλά δεν θα αποτελέσει μοντέλο για καμιά άλλη χώρα…

Και όλα αυτά ως αποτέλεσμα των πρωτοφανών χειρισμών της Κυβέρνησης Αναστασιάδη… κυριολεκτικά πρωτοφανείς! Αυτοί οι χειρισμοί και η επακόλουθη απόφαση του Eurogroup συνιστούν εμπαιγμό… όχι της κοινής λογικής αλλά της κοινής βλακείας!

Ας μην συγχύζουμε τα πράγματα. Η καταρχήν συμφωνία του Νοεμβρίου αφορούσε ένα συνολικό πρόγραμμα χρηματοδότησης από την Τρόικα. Τέσσερις μήνες μετά έχει μετατραπεί σε πρόγραμμα αυτοχρηματοδότησης, στο οποίο η Τρόικα θέτει μόνο τους όρους.

Ποιοι είναι οι όροι:

Το ΔΝΤ θέλει να οικειοποιηθεί τη διαχείριση της ενέργειας, με καταβολή ως "αντάλλαγμα" 1 δις, το οποίο όπως δείχνουν τα πράγματα πιθανόν να μην καταβάλει κιόλας.

Η ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών έχει γίνει από εγχώριους πόρους. Η παροχή 2,5 δις για τον τραπεζικό τομέα έχει δοθεί ως πιστωτικό υπόλοιπο για πιθανές μελλοντικές ανάγκες.

Το ποσό για το δημοσιονομικό έλλειμμα που είχε συμφωνηθεί το Νοέμβριο καλύπτεται σήμερα από νέα μέτρα, ιδιωτικοποιήσεις και πώληση χρυσού. Δηλαδή, για τους πτωχούς τω πνεύματι, αυτό που μας δανείζει η Τρόικα είναι το δημοσιονομικό έλλειμμα που θα προκύψει ένεκα των αποφάσεων που η ίδια επέβαλε το Μάρτιο και αποδέχτηκε με τη μεγαλύτερη ευκολία η Κυβέρνηση.

Εμπαιγμού συνέχεια…

Το Δημόσιο χρέος, το μισό θα αναδιαρθρωθεί και θα μεταφερθεί η πληρωμή του πιο μετά. Το υπόλοιπο μισό θα καλυφθεί από το δάνειο της Τρόικα.

Άρα για να εξηγούμαστε όσοι από εμάς δεν είμαστε οικονομολόγοι με Νόμπελ, η Τρόικα παίρνει χρήματα από τις ευρωπαϊκές τράπεζες για να μας δανείσει τα χρήματα τα οποία θα επιστρέψουμε στις ίδιες ευρωπαϊκές τράπεζες ως αποπληρωμή προηγούμενου δανεισμού. Θα μπορούσε κάλλιστα να γινόταν και εδώ αναδιάρθρωση δανείων.

Άρα τελικά το μέγα ερώτημα είναι γιατί μας δανείζει η Τρόικα;

Το πιο βασανιστικό ερώτημα όμως είναι τι θα γινόταν εν τέλει σήμερα αν η Κυβέρνηση δεν αποδεχόταν τη δανειακή σύμβαση;

Τι θα γινόταν αν δεν μας διέσωζαν;

 

 

 

Η άλλη όψη της Εργασίας... εν βρασμώ ψυχής

Ο πόλεμος για την εργασία

Γράφω τούτο το κείμενο εν βρασμώ ψυχής, παρόλο που έχω πλήρη επίγνωση της βασικής αρχής τακτικής ότι καλύτερα να μην λες /γράφεις οτιδήποτε σε μια τέτοια κατάσταση. Η αρχή αυτή που συχνά αποτελεί το μοναδικό εργαλείο στα χέρια εκείνων των τακτικιστών που βάζουν την τακτική και τα επικοινωνιακά τεχνάσματα μπροστά σε ανύπαρκτη ουσία, βασικά στηρίζεται στο ότι η λογική πρέπει να προέχει του συναισθήματος.

Ποια λογική όμως; Και πως κοινωνικά κτίστηκε η κοινή λογική;

Έφτασα σήμερα σε ένα σημείο που σιχάθηκα τη λογική. Τις λογικές τους που μόνο λογικές δεν είναι. Τουλάχιστον το συναίσθημα είναι δικό σου, βγαίνει από εσένα και το ορίζεις. Ποιος ορίζει τι είναι κοινή λογική σήμερα…  πραγματικά δεν ξέρω. Κοινή βλακεία μάλιστα. Κοινή συκοφαντία μάλιστα, κοινή δολοπλοκία μάλιστα… αλλά κοινή λογική…

Γράφω λοιπόν, με συναίσθημα, για ένα φίλο που χάνει σήμερα την εργασία του. Μιαν εργασία στην οποία δημιούργησε έργο.  Έργο εκπαιδευτικό, έργο πολιτισμικό. Εν τέλει έργο κοινωνικό. Για τούτο το έργο σήμερα φεύγει. Κατ' ακρίβεια διώκεται.

Τη θέση του θα πάρει κάποιος άλλος. Συγκεκριμένο το όνομα. Έγινε ήδη η παραγγελία για να αλλάξει το όνομα του στην πόρτα.  Στοιχίζει λιγότερα και γνωρίζει λιγότερα. Μάλλον αισθάνεται και λιγότερα…

Η απόφαση δεν είναι τυχαία. Ήρθε από την Κύπρο. Είναι πολιτική απόφαση . Είναι φαιδρή απόφαση!

Ιστορικά, πολλοί αναλυτές έγραψαν για τον πόλεμο για το χρήμα, για τον πόλεμο για το πετρέλαιο, για τον πόλεμο για το φαί, για τον πόλεμο για το νερό…

… η σύγχρονη ιστορία φοβούμαι ότι θα γράψει για τον πόλεμο για την εργασία…

Η άλλη όψη του… αυτομαστιγώματος

Γράφει ο Άρης Λίβας

Is the party really over? Εξ αφορμής του ανώνυμου άρθρου που δημοσίευσε πρόσφατα ο Φιλελεύθερος και διακλαδώθηκε σε όλα σχεδόν τα έντυπα ΜΜΕ, νιώθω την ανάγκη να διαχωρίσω τη θέση μου που τούτου του είδους τις ηλιθιότητες.

Στα τόσα και τόσα που διαβάζουμε τούτες τις δύσκολες ώρες υπάρχουν κείμενα όπως το ανώνυμο τούτο παρατράγουδο που προσπαθούν να μας πείσουν ότι ο κύκλος τελικά τετραγωνίζεται. Εξισώνουν τις τεράστιες ευθύνες της διαπλεκόμενης οικονομικής ελίτ του τόπου και τη μακροχρόνια υπερσυσσώρευση πλούτου (βλέπε τα εκατομμύρια του Λούτσιου, του Ορφανίδη κ.α.) με τις όποιες ξιπασμένες καταναλωτικές τάσεις μιας μερίδας του λαού μας. Οι μεν διαπλεκόμενοι και άμεσα υπεύθυνοι για την κρίση και οι άλλοι ξιπασμένοι… το ίδιο και το αυτό κατά τον μαλάκα ανώνυμο!

Εξισώνει επίσης τα εγκλήματα των τραπεζών και της πολιτικής κάλυψης που τους δινόταν απλόχερα για μεγάλα χρονικά διαστήματα, με τα υποχονδριακά αντανακλαστικά της κοινωνία μας που σιγά σιγά άρχισε να αντιλαμβάνεται ότι πρώτα η παγκόσμια οικονομική κρίση και οι τράπεζες ευθύνονται για το αδιέξοδο της παγκόσμιας οικονομίας και ως προέκταση για την κρίση της δικής μας οικονομίας.

Νόμισα ότι μπορώ να καταπιώ πλέον οποιαδήποτε υπεραπλουστευμένη και ισοπεδωτική προσέγγιση. Τούτη όμως πάει πολλά. Ζητά που τον απλό κόσμο να αυτομαστιγωθεί!

Ο ανώνυμος αποστρέφεται τον απλό κόσμο γιατί προσπαθούσε να βελτιώσει τις συνθήκες ζωής του. Με πολλή δόση χαιρεκακίας δηλώνει ότι ευθυνόμαστε όλοι γιατί επιζητούσαμε μια καλή ποιότητα ζωής. Σάμπως και η καλή ποιότητα ζωής πρέπει να είναι προνόμιο μόνον των λίγων. Για τούτο πρέπει τώρα να πληρώσουμε, κατά την γνώμη του, με το αίμα μας!

Ισοπεδώνει επίσης το ρόλο όλων των πολιτικών, όλων των θεσμών και όλων των πολιτικών δυνάμεων και με ένα γενικό ευχέλαιο κατανέμει ευθύνες σε όλους και όλα. Μετά από τη "βαθυστόχαστη ανάλυση" του τοποθετείται λέγοντας ότι ανήκουμε φυσιολογικά με τους φίλους μας τους Ευρωπαίους και όχι με τους ανατολίτες μουλάδες, όπως υποτιμητικά τους αποκαλεί. Συντάσσεται τελικά με  την Ευρωπαϊκή και ντόπια οικονομική ελίτ που εδώ και καιρό μας λέει ότι το πρόβλημα είναι οι πολύ ψηλοί μισθοί και οι συντάξεις που απολαμβάνουν οι εργαζόμενοι και ότι πρέπει να τα μειώσουμε αυτά για να γίνουμε πιο ανταγωνιστικοί!

Η σύγχυση που διακατέχει τη λογική αυτή καθώς και αυτής των ΜΜΕ που την δημοσιεύουν δεν είναι καθόλου μα καθόλου αφελής. Είναι η ίδια λογική που μας οδηγεί πισθάγκωνα δεμένους στη φτώχεια και στο περιθώριο.

Η άλλη όψη του… Μακαρθισμού

Πρώτη είδηση στο Σίγμα, στον Πολίτη και σε άλλα "έγκριτα" ΜΜΕ της Κύπρου σήμερα ήταν η εξής: "Η γραφειοκρατία φαίνεται να «ευθύνεται» για το γεγονός ότι ο Πρόεδρος Αναστασιάδης δεν έτυχε ενημέρωσης για το επικείμενο κούρεμα, πριν από το κρίσιμο Eurogoup, αφού όπως φαίνεται από επιστολές που δίνει στη δημοσιότητα η Προεδρία της Κυπριακής Δημοκρατίας, την ώρα που ο Πρόεδρος δεσμευόταν ότι δεν θα συμφωνήσει με καμία απόφαση που να προνοεί κούρεμα καταθέσεων, ανώτεροι λειτουργοί του ΥΠΟΙΚ έδιδαν ήδη εντολή στη Νομική Υπηρεσία για ετοιμασία νομοσχεδίου με πρόνοιες αποκοπής ποσοστών από τις καταθέσεις σε τράπεζες."

Εγώ λέω το εξής: Αν όντως η "γραφειοκρατία" πήρε τέτοια ευφάνταστη πρωτοβουλία, μάλλον δεν θα ονομαζόταν γραφειοκρατία… και αυτό θα ήταν όντως είδηση για τα Κυπριακά ΜΜΕ.

Αλλά να υποθέσουμε ότι όντως η δική μας γραφειοκρατία είναι διαφορετική από τη γραφειοκρατία στις υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες και όντως δεν είναι ευθυνόφοβη, προχωρεί και παίρνει αποφάσεις και διαχειρίζεται με προνοητικότητα τις διάφορες καταστάσεις, τότε υποθέτω ότι θα μπήκε (η γραφειοκρατία μας) και στον κόπο να ενημερώσει και τον Λούτσιο να βγάλει κάποια ποσά έξω διότι επίκειται κούρεμα… και προφανώς ο Λούτσιος μη θέλοντας να στενοχωρήσει τον πεθερό του και νύν πρόεδρο της Δημοκρατίας… έκρυψε. Απλά έβγαλε 20 εκατομμύρια για μια βροχερή μέρα (for a rainy day λαλούν τζαι οι γάλλοι) …

Τελικά είχε δίκαιο ο Μηλιώκας… στο τέλος θα μας πουν και μαλάκες… και θα αποτελεί και είδηση!

Το τραγικό όμως δεν είναι τι θα μας πουν… τα ξανακούσαμε. Το τραγικό της υπόθεσης μάλλον αφορά τον τόπο μας αφού φαίνεται να  υπεισέρχεται σε μια νέα περίοδο Μακαρθισμού. Πλέον καμία είδηση δεν αποτελεί είδηση αν πρώτα δεν εγκριθεί από το προεδρικό. Και επειδή φαίνεται ότι για την κυβέρνηση η καλή (άριστη κατ' ακρίβειαν) επικοινωνιακή πολιτική δεν προϋποθέτει να υπάρχει και ουσία, ή ακόμα δημόσιο όφελος, μου φαίνεται ότι η πενταετία που διερχόμαστε θα είναι πενταετία που θα προσπαθήσουν να μας αλλάξουν διατροφικές συνήθειες.Να μας μάθουν να καταπίνουμε την κάμηλο...

Η δισχιλιοστή όψη… της άλλης όψης...

Κάτι σαν τη θεωρία της "αυτοεκπληρούμενης προφητείας" θυμίζουν οι τελευταίες εξελίξεις στην Κύπρο. Μας προειδοποιούσαν λένε για το τι θα συμβεί και τελικά συνέβηκε. Αυτό που δεν μας λένε φυσικά είναι ότι αυτοί που μας προειδοποιούσαν ταυτόχρονα δούλευαν ευλαβικά ώστε η προφητεία τους να γίνει πραγματικότητα… όπως και έγινε.

"Οι τριάντα μέρες που άλλαξαν την Κύπρο" φαίνεται σε αυτή την περίπτωση να πιστώνονται από τα ΜΜΕ στην προηγούμενη κυβέρνηση και όχι σε αυτή που τις διαχειρίστηκε. Δυστυχώς σε συνθήκες που αυξάνουν τη φτώχεια με απόλυτους όρους, που αυξάνουν την κοινωνική περιθωριοποίηση, που ετοιμάζεται η πλήρης παράδοση του δημόσιου πλούτου σε ιδιώτες, η κυβέρνηση εξαντλείται σε ένα επικοινωνιακό παιγνίδι ενώ επί της ουσίας αφήνει τα πράγματα να πάρουν το δρόμο τους. Πως αλλιώς εξηγείται η τοποθέτηση των Μακάριου Δρουσιώτη και Βίκτωρα Παπαδόπουλου στο προεδρικό; Το ρόλο των δύο προεκλογικά και την προσπάθεια τους να παρουσιαστούν τόσο αντικειμενικοί όσο και τα ΜΜΕ που εκπροσωπούσαν, δεν το σχολιάζω καν…

Στο μενού όμως υπάρχουν και άλλα…

Τα δισεκατομμύρια για "διάσωση" της Κύπρου που παίζονται στην Ευρωπαϊκή ρουλέτα, δεν είναι με όρους δανεισμού που μπορεί εύκολα το απλό μυαλό να τις αντιληφθεί, όσο συγκροτημένο και αν είναι. Μόνο κάποιοι έγκριτοι οικονομολόγοι μπορούν… Εμείς κάποτε αυτό το λέγαμε τοκογλυφία. Σήμερα ονομάζεται "διάσωση"! Οι όροι του παιγνιδιού είναι τόσο βρώμικοι που οι ίδιοι οι Ευρωπαίοι "εταίροι" έσπευσαν να μας πουν ότι η "διάσωση" της Κύπρου δεν θα αποτελέσει μοντέλο και για άλλες χώρες… κατά τα άλλα μιλούν για "διάσωση"! μάλλον οι εταίροι εννοούν ότι  μας βλέπουν ως εταίρα…

Οι βρωμιές των τραπεζιτών και των οικονομικών κατεστημένων βγαίνουν μεν στην επιφάνεια (αποκαλύψεις Βαξεβάνη, έκθεση Αλβάρεζ και Μάρσαλ, υπόθεση Λούτσιου), βυθίζονται δε με τη συσκότιση που οργανωμένα έχουν επιβάλει τα ΜΜΕ (βλέπε λογοκρισία του ΣΙΓΜΑ στην εκπομπή του Λαζόπουλου).

Σε αυτή την αδιέξοδη κατάσταση η "άλλη όψη" συμπλήρωσε... 2000 κλίκ! Respect! 

Στα 2000 χρόνια του Χριστιανισμού ο πόλεμος μεταξύ πολιτισμών ακόμα μαίνεται. Η σύγχρονη χώρα μας έδωσε, και συνεχίζει να δίνει, στους επισκόπους ιδιαίτερη βαρύτητα…

2000 χρόνια Χριστιανισμού και οι υπουργοί των κυβερνήσεων της κατά τα άλλα κοσμικής Κύπρου, πάνε να δώσουν τα διαπιστευτήρια τους στον προκαθήμενο της εκκλησίας. Αυτός από την πλευρά του θέτει όρους για την παιδεία, μιλά και συμπεριφέρεται σαν επιχειρηματίας, επιδεικνύει τον πλούτο και την επιρροή της εκκλησίας, και γενικά θεωρεί εαυτόν τσιφλικά του κράτους.

Στο πολιτικό κομμάτι, μετά από εμπειρίες πυραυλολογίας, ενεργής ηφαιστειολογίας, χρηματιστηριολογίας, Μαρινολογίας, η Κύπρος δίνει ακόμα το δικαίωμα στον κόσμο της να μιλά για τρίτο Αττίλα παραπέμποντας σημειολογικά στις ορδές των βαρβάρων από έξω. Λες και το κεφάλαιο έχει εθνικό χρώμα….

Το μπλοκ μας δεν διεκδικεί ούτε τη χλιδή των 2000 χρόνων του Χριστιανισμού, ούτε την επιρροή του αρχιεπισκόπου, αλλά ούτε και ενδιαφέρεται να συμβάλει στην επιφανειακή συζήτηση στα ΜΜΕ των σοβαρών συστημικών αδιεξόδων που η υφήλιος όλη έχει εμπλακεί.

Εμείς απλά αναζητούμε την άλλη όψη… Η οποία συχνά έρχεται χωρίς σχόλια....

Αποκαλύψεις Χαραλαμπίδου για την κρίση

http://www.youtube.com/watch?v=e_r7Axkqbt4

http://www.youtube.com/watch?v=3enMor8v3gc

Λογοκρισία Λαζόπουλου από το Σίγμα

http://www.youtube.com/watch?feature=player_embedded&v=S_1RHWWlNdc

http://www.youtube.com/watch?feature=player_embedded&v=ProS9_TUkio