Γράφει ο Άρης Λίβας
Is the party really
over? Εξ αφορμής του ανώνυμου άρθρου που δημοσίευσε
πρόσφατα ο Φιλελεύθερος και διακλαδώθηκε σε όλα σχεδόν τα έντυπα ΜΜΕ, νιώθω την
ανάγκη να διαχωρίσω τη θέση μου που τούτου του είδους τις ηλιθιότητες.
Στα τόσα και τόσα που
διαβάζουμε τούτες τις δύσκολες ώρες υπάρχουν κείμενα όπως το ανώνυμο τούτο
παρατράγουδο που προσπαθούν να μας πείσουν ότι ο κύκλος τελικά τετραγωνίζεται.
Εξισώνουν τις τεράστιες ευθύνες της διαπλεκόμενης οικονομικής ελίτ του τόπου και
τη μακροχρόνια υπερσυσσώρευση πλούτου (βλέπε τα εκατομμύρια του Λούτσιου, του
Ορφανίδη κ.α.) με τις όποιες ξιπασμένες καταναλωτικές τάσεις μιας μερίδας του
λαού μας. Οι μεν διαπλεκόμενοι και άμεσα υπεύθυνοι για την κρίση και οι άλλοι
ξιπασμένοι… το ίδιο και το αυτό κατά τον μαλάκα ανώνυμο!
Εξισώνει επίσης τα
εγκλήματα των τραπεζών και της πολιτικής κάλυψης που τους δινόταν απλόχερα για
μεγάλα χρονικά διαστήματα, με τα υποχονδριακά αντανακλαστικά της κοινωνία μας που
σιγά σιγά άρχισε να αντιλαμβάνεται ότι πρώτα η παγκόσμια οικονομική κρίση και
οι τράπεζες ευθύνονται για το αδιέξοδο της παγκόσμιας οικονομίας και ως
προέκταση για την κρίση της δικής μας οικονομίας.
Νόμισα ότι μπορώ να
καταπιώ πλέον οποιαδήποτε υπεραπλουστευμένη και ισοπεδωτική προσέγγιση. Τούτη
όμως πάει πολλά. Ζητά που τον απλό κόσμο να αυτομαστιγωθεί!
Ο ανώνυμος αποστρέφεται
τον απλό κόσμο γιατί προσπαθούσε να βελτιώσει τις συνθήκες ζωής του. Με πολλή
δόση χαιρεκακίας δηλώνει ότι ευθυνόμαστε όλοι γιατί επιζητούσαμε μια καλή
ποιότητα ζωής. Σάμπως και η καλή ποιότητα ζωής πρέπει να είναι προνόμιο μόνον
των λίγων. Για τούτο πρέπει τώρα να πληρώσουμε, κατά την γνώμη του, με το αίμα
μας!
Ισοπεδώνει επίσης το ρόλο
όλων των πολιτικών, όλων των θεσμών και όλων των πολιτικών δυνάμεων και με ένα
γενικό ευχέλαιο κατανέμει ευθύνες σε όλους και όλα. Μετά από τη "βαθυστόχαστη
ανάλυση" του τοποθετείται λέγοντας ότι ανήκουμε φυσιολογικά με τους φίλους
μας τους Ευρωπαίους και όχι με τους ανατολίτες μουλάδες, όπως υποτιμητικά τους
αποκαλεί. Συντάσσεται τελικά με την
Ευρωπαϊκή και ντόπια οικονομική ελίτ που εδώ και καιρό μας λέει ότι το πρόβλημα
είναι οι πολύ ψηλοί μισθοί και οι συντάξεις που απολαμβάνουν οι εργαζόμενοι και
ότι πρέπει να τα μειώσουμε αυτά για να γίνουμε πιο ανταγωνιστικοί!
Η σύγχυση που διακατέχει
τη λογική αυτή καθώς και αυτής των ΜΜΕ που την δημοσιεύουν δεν είναι καθόλου μα
καθόλου αφελής. Είναι η ίδια λογική που μας οδηγεί πισθάγκωνα δεμένους στη
φτώχεια και στο περιθώριο.
No comments:
Post a Comment