Η άλλη όψη της οικονομίας…Andreas Eliades

Executive Profile*

Andreas Eliades Group Chief Executive Officer, Executive Director and Member of Risk Committee, Bank of Cyprus Public Company Limited

 

Age	Total Calculated Compensation	This person is connected to 27 board members in 2 different organizations across 2 different industries. See Board Relationships
56	€1,372,000As of Fiscal Year 2010

Background*

Mr. Andreas Eliades serves as the Group Chief Executive Officer at Uniastrum Bank LLC. Mr. Eliades served as the Chief Executive Officer at Bank of Cyprus Public Company Limited from January 1, 2005 to July 10, 2012. He served as a Group General Manager of Bank Of Cyprus Greece since 1998. He joined Bank of Cyprus in 1980. From 1980 to 1990, he held various positions at the Bank of Cyprus Group. From 1991 to 1993, he served as Manager of Lending at the Bank at Cyprus Greece. From 1992 to 1998, he served as Manager of Bank of Cyprus Greece. He has been a Director of Uniastrum Bank LLC since June 2006. He served as an Executive Director of Bank of Cyprus Public Company Limited from April 2006 to July 10, 2012. Mr. Eliades holds a degree in Economics from the Higher School of Economics and Commercial Sciences of the University of Athens and an M.Sc. in Economics from the London School of Economics with distinction from the London School of Economics.

Corporate Headquarters* 51 Stassinos Street Nicosia, -- 2002 Cyprus Phone: 357 2 2122100Fax: 357 2 2336258 Board Members Memberships* 2006-Present Group Chief Executive Officer, Executive Director and Member of Risk Committee Bank of Cyprus Public Company Limited 2006-Present Group Chief Executive Officer and Director Uniastrum Bank LLC Education* MS London School Of Economics & Political Science Bachelor's Degree University of Athens Other Affiliations* London School Of Economics & Political Science University of Athens Uniastrum Bank LLC

Annual Compensation* Salary €898,000 Bonus €341,000 Total Annual Compensation €1,239,000 Stock Options* All Other Compensation €133,000 Total Compensation* Total Annual Cash Compensation €1,372,000 Total Short Term Compensation €1,239,000 Other Long Term Compensation €133,000 Total Calculated Compensation €1,372,000

*Data is at least as current as the most recent Definitive Proxy

Η άλλη όψη των συνδρόμων...

Η επιστολή που παραθέτω πιο κάτω είναι πραγματική. Είναι η γνήσια φωνή μιας μάνας για το παιδί της. Η επιστολή της έχει δημοσιευτεί ξανά σε εκπαιδευτικό περιοδικό το 2006. Σκοπό είχε τότε να στείλει το ισχυρό μήνυμα της στους εκπαιδευτικούς. Σήμερα, 6 χρόνια μετά, το μήνυμα της, το ίδιο ισχυρό και συγκινητικό, απευθύνεται σε όλους και όλες.

Ποιων είναι τα σύνδρομα τελικά... των παιδιών ή της ίδιας της κοινωνίας; 

Επιστολή

Φωνή αγωνίας μιας μητέρας

Κύριοι,

Με τη παρούσα επιστολή σας ενημερώνω πρώτον για τις προσωπικές μου εντυπώσεις σχετικά με την λειτουργία της μονάδας ειδικής εκπαίδευσης όπου φοιτά ο γιος μου Μιχάλης και δεύτερο διεκδικώ παράταση της φοίτησης του στην μονάδα αυτή για τουλάχιστο ένα ακόμη χρόνο, νοουμένου ότι στο τέλος της χρονιάς η συναισθηματική, νοητική και ψυχολογική κατάσταση του παιδιού μου θα είναι τέτοια που θα επιτρέπει τη μετακίνηση του σε άλλο περιβάλλον, άλλη μονάδα ή άλλη βαθμίδα εκπαίδευσης.

Με αυτή μου την επιστολή ακόμη μια φορά σαν γονιός και κηδεμόνας διεκδικώ τα δικαιώματα του παιδιού μου όπως απορρέουν από τον περί αγωγής και εκπαίδευσης παιδιών με Ειδικές Ανάγκες νόμο του 1999 και 69(Ι) του 2001.

Ο νόμος μιλά για ίσες ευκαιρίες.  Η πολιτεία έχει ευθύνη, μάλιστα όχι σε περιοριστικό περιβάλλον να παρέχει τις ευκαιρίες.

Παρόλο που στο νόμο (μέρος V) πολύ ξεκάθαρα προνοείτε πρόσληψη του αναγκαίου επιστημονικού και άλλου προσωπικού, μέσων και εξοπλισμού για να καλυφθούν οι ειδικές ανάγκες του παιδιού, σήμερα το 2007, όχι μόνο δεν υπάρχει το επιστημονικά καταρτισμένο ειδικό προσωπικό, όχι μόνο τα μέσα είναι περιορισμένα, υπολειτουργεί η ιδέα του ατομικού εκπαιδευτικού προγράμματος.

Για 3 χρόνια βασίζομαι στη καλή θέληση του διευθυντή, στις ευαισθησίες του ιδίου και των εκπαιδευτικών που αναλαμβάνουν το παιδί μου και στη βοήθεια την ανθρώπινη που, ο κάθε ένας ανάλογα με την νοοτροπία του μπορεί να προσφέρει.

Κοινή παραδοχή όλων είναι ότι η νοοτροπία μας ακόμη νοσεί σε τέτοιο βαθμό που κάνει τους νόμους ανίκανους για εφαρμογή στη πράξη.  Εξάλλου το επίπεδο του πολιτισμού μας φαίνεται από την ικανότητα να δεχόμαστε και να σεβόμαστε τη διαφορετικότητα.

Η πρόκληση σήμερα είναι σε μας τους γονιούς και στους εκπαιδευτικούς ώστε να δημιουργήσουμε τέτοια κοινωνικά δεδομένα στα σχολεία έτσι που τα παιδιά να αναπτύσσουν αμοιβαίο σεβασμό εκτιμώντας το ότι είναι άνθρωποι παρ’ όλες τις ατομικές τους διαφορές.

Σαν μητέρα του Μιχάλη και ζώντας όπως κάθε γονιός κάθε μέρα και στιγμή της ζωής του πρέπει να παραδεχτώ ότι έχουν γίνει πάρα πολλά προπαντός στην δημοτική εκπαίδευση για τα παιδιά μας.

Το μεγαλύτερο πρόβλημα που αντιμετωπίζω είναι το γνωστό μεγάλωμα της ψαλίδας με την πάροδο του χρόνου μεταξύ της νοητικής και πραγματικής ηλικίας του παιδιού μου, πράγμα που μαζί και με την περίοδο της εφηβείας και τις ορμονικές αλλαγές που συντελούνται κάνει πολύ πιο δύσκολο το μεγάλωμα και την εκπαίδευση του.

Ο Μιχάλης έχει τις δικές του ιδιαιτερότητες που πηγάζουν τόσο από τον χαρακτήρα του και την κληρονομικότητα του όσο και από τα βιώματα του, το περιβάλλον στο οποίο μεγαλώνει και τέλος την παρουσία του έξτρα γενετικού υλικού που κουβαλά σαν παιδί με τρισωμία 21.

Είναι ανήσυχο παιδί από τη φύση του, με πολλές ανησυχίες τόσο για τον εαυτό του, όσο και το περιβάλλον του.  Τις εκδηλώνει με το συνεχόμενο «γιατί» που πολλές φορές κουράζει που όμως είναι και το μέσο για να πάρει απαντήσεις να τις αφομοιώσει και να προχωρήσει.

Προχωρεί με πολλά μικρά βήματα, κάποτε σπασμωδικά, κάποτε 2 μπρος και ένα πίσω και άλλες φορές ένα μπρος και δύο πίσω, όμως είμαι πια πεπεισμένη παρακολουθώντας και ζώντας τον ότι όταν νομίζουμε ότι κάτι δεν πάει καλά και έχει σταλώσει κάπου, ή όταν μας φτάσει στα όρια μας εκεί έρχεται και η μετακίνηση και η αλλαγή που περιμένουμε.

Αυτό εμένα μου δίνει κουράγιο και υπομονή και ζητώ το ίδιο κουράγιο και υπομονή να δείξουν ακόμα ένα χρόνο οι καθηγητές του έτσι ώστε να αφομοιώσει τα νέα και να μετακινηθεί σε άλλα δεδομένα.

Όπως γνωρίζεται ο Μιχάλης μεγαλώνει σε μονογονεική οικογένεια όπου ο πατέρας πολύ λίγη επαφή έχει με τον ίδιο για διάφορους λόγους που δεν είναι του παρόντος.

Ψάχνει αντρικά πρότυπα και παρόλο που έχει θείους και οικογενειακούς φίλους θέλει πολύ να έχει σχέση με αντρική φιγούρα στο σχολείο γι’ αυτό και εγώ ήμουνα πολύ ευχαριστημένη με την απόφαση της διευθύντριας να δώσει τη θέση και ευγνωμονώ τον ίδιο για την αποδοχή της πρόκλησης να δουλέψουν με το παιδί μου σε αυτή τη δύσκολη του φάση.

Ο Μιχάλης έχει ξεκόψει από τους ηλικιακά συμμαθητές του, είναι κοινωνικός αλλά μοναχικός χωρίς να σημαίνει ότι είναι μοναξιασμένος.

Δεν είναι μελαγχολικός, είναι όμως δυσθυμικός με πολλά σκαμπανεβάσματα και πολλά νεύρα που τα εκδηλώνει με φωνές και απειλές.  Σπάνια υλοποιεί τις απειλές του όμως είναι φορές που είναι απρόβλεπτος και όταν δοκιμάσει τις δυνάμεις του και πιστέψει σε αυτές προχωρεί σε υλοποίηση της σκέψης του.

Ενώ ξέρει να ντυθεί και να περιποιηθεί τον εαυτό του χρειάζεται πάντα ένα θετικό κίνητρο για να τα κάνει και γι’ αυτό εάν δεν το έχει φαίνεται ότι είναι τεμπέλης και ανυπάκουος.

Πάντα μα Πάντα όλα αυτά τα χρόνια αντιδρά θετικά στο καλό τρόπο, στην επιβράβευση τη λεκτική και στο καλόπιασμα.

Έχει πάρα πολύ πείσμα και ως χαρακτήρας.  Πολλές φορές το πείσμα του είναι δημιουργικό και τον βοηθά να κατακτά πράγματα που τον δυσκολεύουν.

Γνωρίζει τη διαφορετικότητα του με ένα δικό του τρόπο που τον προστατεύει.  Μιμείται το αρνητικό, τον μάγκα, τον άτακτο, οτιδήποτε, για να τραβήξει την προσοχή.

Είναι οπτικός τύπος και καθόλου ακουστικός.  Θέλει να βλέπει παραστάσεις και μαθαίνει πολύ με την βοήθεια της εικόνας.

Έχει μεγάλη δυσκολία στην κατανόηση του χρόνου, της ώρας, της διάρκειας και πολλών άλλων συγκεκριμένων εννοιών.  Θέλει συγκεκριμενοποίηση του καθέτι.

Λατρεύει το computer και τη μουσική.

Ασχολείται 4 χρόνια με computer ατομικά και έχει πολλές δεξιότητες που εάν δεν τον παρακολουθήσεις δεν θα τις διαπιστώσεις, γιατί δεν επιδεικνύει τις ικανότητες του, αντίθετα είναι ντροπαλός.

Οι μουσικές του γνώσεις είναι πολύ πλατιές.  Έχει κιθάρα και ατομικό μουσικοθεραπευτή.  Εκδηλώνει τα συναισθήματα του με την μουσική, είτε τα θετικά είτε τα αρνητικά.  Όταν τον ρωτήσεις τι δώρο θέλει είναι ή CD ή πρόγραμμα computer ή γραφική ύλη.

Καθημερινά γράφει στην Word ότι του κινεί το ενδιαφέρον, έχει όμως πολλά κολλήματα με παραστάσεις και δύσκολα μετακινείται.  Δηλαδή γράφει λίστες με ονόματα συγγενών, φίλων, δημιουργών, καθηγητών κ.λπ. και επιμένει στην επανάληψη τους.

Έχει πάρα πολύ καλή μνήμη, επιλεκτική όμως.  Δηλαδή εάν τον βρεις στις καλές του και σε φάση που είναι έτοιμος να δεχθεί νέα δεδομένα τα ρουφά και τα αφομοιώνει και δεν τα ξεχνά ποτέ.  Μπορεί να φαίνεται αφηρημένος όμως πολλές φορές ασχολείται με δύο πράγματα ταυτόχρονα και παρακολουθεί και τους γύρω όταν μιλούν.

Θέλει αλλαγή παραστάσεων.  Δεν μένει στον ίδιο χώρο πολλή ώρα χωρίς να έχει ενδιαφέρον.  Μένει με τις ώρες μπροστά από το PC ή μουσική αλλά θέλει και πολλή κίνηση.

Δεν είναι υπερκινητικός αλλά χάνει εύκολα το ενδιαφέρον του.  Χρειάζεται μεγάλη τέχνη να κάμεις σχέση μαζί του.  Έχει πολύ ανεπτυγμένη διαίσθηση και σχεδόν πάντα αντιδρά στις δικές μου αλλαγές πράγμα που τον δυσκολεύει.

Δεν βρίσκει ενδιαφέρον στην ύλη αλλά στους ανθρώπους πίσω από το αντικείμενο.  Δηλαδή εάν του αρέσει ο γυμναστής και αποκτήσει σχέση μαζί του θα είναι καλός στην γυμναστική, το ίδιο με την μουσική και όλα τα άλλα μαθήματα.

Όταν δεν του δώσεις σημασία θα κάνει αταξία για να τραβήξει την προσοχή.  Αυτός είναι και ο βασικός λόγος που δεν μπαίνει στη κανονική τάξη τώρα.  Δεν καταλαβαίνει την ύλη, δεν έχει και την προσοχή, και μόνο ενοχλεί, ο καθηγητής δεν μπορεί να διδάξει, τον βγάζει έξω, του αρέσει κα8ι αυτό γίνεται κλειστός κύκλος.  Θέλει πολλή τέχνη και υπομονή να σπάσεις αυτό τον κύκλο.

Όταν κάποιος καταφέρει να αποκτήσει σχέση μαζί του τότε μπορεί να βάλει και τα όρια του και όχι προηγουμένως.  Δηλαδή εγώ μπορώ να τον εκπαιδεύσω γιατί είναι σίγουρος για τα αισθήματα μου παρόλο που με δοκιμάζει καθημερινά.

Επειδή είναι μοναχικό παιδί και δεν έχει γύρω άλλα παιδιά της ηλικίας του έχει μάθει στο ένα με ένα.  Δηλαδή στην τάξη θα αντιδρούσε πολύ καλύτερα εάν είχε έστω λίγα λεπτά καθημερινά με τον καθηγητή μόνος του και όταν πάρει τις γνώσεις τότε να ενσωματωθεί στο σύνολο.  Αλλιώς είναι τόσο περίεργος που απλώς θα ακούει και θα βλέπει τους άλλους και τίποτα δεν θα κάνει ο ίδιος.

Είναι λαίμαργος και πρέπει να χρησιμοποιεί το φαγητό σαν φάρμακο ηρεμιστικό γι’ αυτό και από το πόσο τρώει καταλαβαίνω και πως νοιώθει.

Είναι πολύ ευαίσθητος στην κριτική και στην παρατήρηση.  Όμως όταν καταλάβει γιατί του έγινε η παρατήρηση τότε έχει θετικό αποτέλεσμα.

Ξέχασα να σας αναφέρω ότι είναι πολύ ευγενικός με τα πιο μικρά παιδιά και εκδηλώνει θετικά συναισθήματα.  Όμως όταν δεν έχει καμία ισχύ πάνω τους τότε μπορεί να τους πει μια άσχημη λέξη για να τραβήξει το ενδιαφέρον τους και το ενδιαφέρον των γονιών τους.

Γνωρίζει τη σεξουαλικότητα του και την ικανοποίηση που του δίνει η ενασχόληση με τον εαυτό του, όμως ποτέ δεν εκδηλώνει αυτή του την ανάγκη δημόσια, παρά μόνο στο δωμάτιο του.

Δεν έχει βλέψεις πονηρές με κοπέλες ηλικιακά κοντά του αλλά ακόμα βρίσκεται στο στάδιο που οι γυναίκες του, είναι οι πολλές φίλες μου ή συγγενείς μου και γύρω στην ηλικία της μάμας του.

Μπορεί να έχει χαμηλό δείκτη IQ έχει όμως πολύ πλούσια αποθέματα συναισθηματικής νοημοσύνης.

Λαμβάνοντας υπόψη τα πιο πάνω πιστεύω ότι για την ισορροπία του παιδιού μου, ενδείκνυται στο παρόν στάδιο η παράταση της φοίτησης του στο ίδιο σχολείο και εάν είναι δυνατό με τους ίδιους εκπαιδευτικούς και 2-3 πιο πολλούς ακόμα.

Εάν έρθουν και άλλα παιδιά στο σχολείο πρέπει να ληφθεί υπ’ όψη η αίθουσα καθώς και η ομοιογένεια της ομάδας.  Σε αυτή την αίθουσα δεν μπορούν να διδάσκονται πάνω από 3-4 παιδιά.  Χρειαζόμαστε computer το κάθε παιδί ώστε να μπορεί καλύτερα να ετοιμαστεί.  Όμως και ο νόμος προνοεί δεύτερη αίθουσα όπου θα ασχολούνται με μουσική, computer και τέχνη.  Θα ήταν πολύ βοηθητικό εάν οι καθηγητές των παιδιών είχαν ειδικά κίνητρα και η ενασχόληση τους με τα παιδιά, τους έδιδε credit και όχι να είναι εμπόδιο στην ανέλιξη τους.  Επίσης στα διαλείμματα ομάδα εθελοντών θα μπορούσε να ασχοληθεί με τα παιδιά έτσι ώστε να νοιώσουν ενσωματωμένα στο σύνολο.

Ευχαριστώ πολύ.

Γλώσσα διδασκαλίας στα πανεπιστήμια…

Η είδηση που "έβγαλε" το Βρετανικό BBC για την αλλαγή της γλώσσας διδασκαλίας στα Ιταλικά πανεπιστήμια από ιταλικά σε αγγλικά, αποτελεί μεν αρνητική τάση, δεν αποτελεί δε καθόλου είδηση για όσους παρακολουθούν συστηματικά το πεδίο της εκπαίδευσης. Το γεγονός ότι το συγκεκριμένο άρθρο δημοσιεύεται στο ηλεκτρονικό έντυπο κάτω από την στήλη που αφορά τις επιχειρηματικές δραστηριότητες (BUSINESS) είναι τόσο ειρωνικό όσο το γεγονός ότι σχολιάζω το εν λόγω άρθρο… στην ελληνική!

Το άρθρο ( http://www.bbc.co.uk/news/business-17958520 ) παραθέτει μια σειρά από λόγους υπέρ της απόφασης του πανεπιστημίου του Μιλάνου να προχωρήσει σε αυτή την απόφαση υιοθέτησης της αγγλικής ως της μοναδικής επίσημης γλώσσας του πανεπιστημίου. Επικαλούμενο τον ίδιο τον πρύτανη του πανεπιστημίου (το Πολυτεχνείο του Μιλάνου είναι ένα από τα αρχαιότερα πανεπιστήμια της Ιταλίας με σημαντική παράδοση στην αρχιτεκτονική) αλλά και μια φοιτήτρια, ο ανταποκριτής του BBC (για θέματα εκπαίδευσης) παρουσιάζει το όλο εγχείρημα ως ένα "παράθυρο ευκαιρίας"  προβλέποντας μάλιστα ότι στα επόμενα χρόνια και άλλα ιταλικά πανεπιστήμια θα ακολουθήσουν αυτή την πορεία.

Υπενθυμίζω, ότι το ζήτημα της γλώσσας διδασκαλίας στα πανεπιστήμια δεν είναι καινούργιο. Για διαφορετικούς λόγους εμφανίζεται κατά καιρούς. Στην Κύπρο εμφανίστηκε έντονα με την ίδρυση του πρώτου δημόσιου πανεπιστημίου και αφορούσε την υιοθέτηση ή όχι της τουρκικής ως επίσημης γλώσσας του πανεπιστημίου μαζί με την ελληνική. Το ενδιαφέρον στοιχείο είναι ότι τόσο οι υποστηρικτές όσο και οι πολέμιοι αυτής της πρότασης χρησιμοποιούσαν το ίδιο επιχείρημα... το θέμα της ταυτότητας του πανεπιστημίου. Έβλεπαν δηλαδή το θέμα της γλώσσας ως βασικό στοιχείο ταυτότητας για το ίδρυμα, που δεν είχε να κάνει τόσο με την ακαδημαϊκή του ταυτότητα, αλλά με την ταυτότητα που το κράτος ή το παρακράτος ήθελε να προσδώσει στο ίδρυμα ως το μοναδικό κρατικό ανώτατο ίδρυμα εκπαίδευσης.

Η σημερινή τάση αλλαγής της γλώσσας διδασκαλίας βασίζεται σε ένα εντελώς διαφορετικό συλλογισμό… στο ότι τα πανεπιστήμια πρέπει να αποτελούν το βασικό τροφοδότη της αγοράς εργασίας και αφού η αγορά εργασίας σε παγκόσμιο επίπεδο έχει ως κοινή γλωσσική συνισταμένη τα αγγλικά, η γλώσσα πρέπει να είναι η αγγλική.

Υπάρχει όμως ακόμα ένα επιχείρημα υπέρ της προσπάθειας "αγγλοποίησης" της ανώτατης εκπαίδευσης… είναι η προσέλκυση φοιτητών από όλο τον κόσμο. Οι σημερινές περικοπές στην εκπαίδευση και η αύξηση των διδάκτρων ως μέσο επιβίωσης των πανεπιστημίων, δημιούργησε μεγαλύτερη ανάγκη διεύρυνσης της δεξαμενής προσέλκυσης φοιτητών, δημιουργώντας έτσι νέες πελατειακές σχέσεις. Η γλώσσα σε αυτού του είδους τη σχέση είναι άκρως σημαντική.

Δυστυχώς, αποδεικνύεται για άλλη μια φορά ότι η εκπαίδευση μετατρέπεται σε δούρειο ίππο μιας προσπάθειας ηγεμόνευσης της αγοράς εργασίας μέσα από διαμόρφωση ευνοϊκού πλαισίου στα ανώτατα εκπαιδευτικά ιδρύματα. Η αξία της διδασκαλίας σε γλώσσα με την οποία ο φοιτητής να μπορεί να αποκομίσει περισσότερα ακαδημαϊκά οφέλη κατά την σπουδή του, αντικατασταίνεται από μια λογική που η βαρύτητα της σπουδής δεν έγκειται στην ακαδημαϊκή προσφορά αλλά στην μετέπειτα επαγγελματική πορεία… η οποία εν πάση περιπτώσει είναι πλασματική.

Μια τέτοια λογική είναι που οδηγεί στην ανεργία.

Με αφέλεια και θράσος…

Ότι το 2012 θα είναι δύσκολη χρονιά το γνωρίζαμε. Φυσιολογικά παίρνει τη σκυτάλη από το 2011 και συνεχίζει ευλαβικά τη μεγάλη επίθεση των ισχυρών κρατών προς τα υπόλοιπα για θεσμοθέτηση πλέον της οικονομικής εξάρτησης τους. Πρόκειται για ένα νέο είδος πολέμου που η ισχύς κρίνεται με τραπεζικούς και χρηματοπιστωτικούς όρους. Όσο αναίμακτος και αν φαίνεται, ο πόλεμος αυτός, στην πραγματικότητα  θα επιφέρει πολύ περισσότερους νεκρούς από τους συμβατικούς πολέμους, με τη διαφορά ότι οι πληγωμένοι θα πεθαίνουν στους δρόμους αντί στα νοσοκομεία. Θα πεθαίνουν από την πείνα και την εξαθλίωση αντί από σφαίρες.

Τα διαπιστευτήρια αυτής της εξάρτησης προσφέρει η ίδια η Ευρωπαϊκή Ένωση με μπροστάρη το πλέον νεοφιλελεύθερο τέκνον της, την Ευρωπαϊκή Επιτροπή. Η εικονική ευαισθησία για τάχα έξοδο από την κρίση έχει κατασκευάσει το τέλειο προφίλ που συμπυκνώνεται στους εύηχους όρους: ανάπτυξη και εργασία (growth and jobs). Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή ως το εργαστήριο παραγωγής εργαλείων ελέγχου των κρατών, βελτιώνει συνεχώς τη ρητορεία της για να πείσει και τους πλέον δύσπιστους. Στην πραγματικότητα πρόκειται για ένα μείγμα αφέλειας και θράσους. Αφέλειας διότι πιστεύει ότι μπορεί να πείσει και θράσους διότι όσους δεν πείσει τελικά τους συμπαρασύρει.

 Η εκπαίδευση ως χώρος που ανέκαθεν απολάμβανε μιας θετικής κρίσης από τον κόσμο και τον κοσμάκη, έχει τεθεί στην πρώτη γραμμή αυτής της ρητορείας. Τέτοια είναι η σχιζοφρένια αυτής της ρητορείας που θέλει να πείσει τον απόφοιτο που μόλις έχει ολοκληρώσει και το μεταπτυχιακό του ότι χρειάζεται επανεκπαίδευση, μετεκπαίδευση, επικαιροποίηση των προσόντων του, κατάρτιση κλπ κλπ κλπ! Να πείσει δηλαδή ότι σε μια εποχή που κατά κανόνα τα τυπικά προσόντα των νέων υπερτερούν τα τυπικά προσόντα οποιασδήποτε άλλης γενεάς, ότι δεν είναι πλέον αρκετά αλλά και ότι δεν είναι συμβατά με τις ανάγκες της αγοράς εργασίας! Να πείσει ότι για να αντιμετωπίσει την καλπάζουσα ανεργία στους νέους είναι αρκετό να προσφέρει προγράμματα κινητικότητας! Να πείσει ότι φταίνε πλέον τα εκπαιδευτικά ιδρύματα όλων των βαθμίδων επειδή δεν έχουν εντάξει επαρκώς την επιχειρηματικότητα στα προγράμματα τους! Να πείσουν τα πανεπιστήμια ότι μόνο μέσα από συνεργασίες με τον ιδιωτικό τομέα (τώρα με επιχορήγηση και από την Ε.Ε) θα μπορούν να ανταποκριθούν στον εκπαιδευτικό τους προορισμό.

Αυτή η ρητορεία συνοδεύεται δυστυχώς με έργα. Αυτό είναι το πραγματικά επικίνδυνο. Με τα έργα όμως έχει βρει και το κατάλληλο δέλεαρ για να πείσει. Το δέλεαρ δεν είναι τίποτε άλλο από τα πολλά δισεκατομμύρια που έχει βάλει για υλοποίηση αυτών των προγραμμάτων είτε στο χαρτοφυλάκιο της εκπαίδευσης απευθείας είτε σε συναφή χαρτοφυλάκια όπως είναι της έρευνας, της περιφερειακής ανάπτυξης κλπ. Μιλάμε δηλαδή για δισεκατομμύρια που έχουν αφαιρεθεί από τους εθνικούς πόρους των κρατών μελών για να στηρίξουν αυτά τα προγράμματα. Αφαιρείται δηλαδή η δυνατότητα στα κράτη να διαχειριστούν αυτά τα κονδύλια απευθείας σε τομείς που τα ίδια κρίνουν ως πιο ωφέλιμοι και αντί αυτού φιλτράρονται μέσα από τον κρατικό υπερ-μηχανισμό της Ε.Ε. σε μια μικρή ομάδα προνομιούχων αποδεκτών.

Προγράμματα τέτοια λειτουργούν εδώ και τουλάχιστον δύο - τρεις δεκαετίες. Ποτέ προηγούμενα όμως με τόσο αυξημένα κονδύλια. Το ιδιαίτερο είναι ότι, αυτή τη στιγμή αυτά τα προγράμματα ενισχύονται για να λειτουργήσουν ως μέτρα "άμεσης" απάντησης στην ανεργία και την αδυναμία ανάπτυξης. Πρόκειται δηλαδή για ένα πακέτο μέτρων το οποίο σήμερα έχει πλέον ενταχθεί ως "βαρύ πυροβολικό" στο οπλοστάσιο της ΕΕ για να αντιμετωπίσει τέτοιας εμβέλειας συστημικά προβλήματα.

Αφαιρούμε δηλαδή από τον καρκινοπαθή τη χημειοθεραπεία για να του χορηγήσουμε παυσίπονα!

Η άλλη όψη της … Κίνας

Μια επίσκεψη στην Κίνα σίγουρα δεν αρκεί για να γνωρίσεις την αχανή αυτή χώρα, ούτε και το λαό της. Αρκεί όμως, για να αντιληφθείς ότι δεν πρόκειται για χώρα που μπορείς να περιγράψεις με μια μόνο εικόνα.

Εργαζόμενοι στη μέση του πουθενά που σκουπίζουν τον αυτοκινητόδρομο με τη σκούπα. Σειρές αστυνομικών στο εθνικό τους μουσείο για να σου κάνουν έλεγχο. Σειρές αστυνομικών στο αεροδρόμιο γα έλεγχο ταξιδιωτικών εγγράφων. Αυτά σου δίνουν την εντύπωση μιας χώρας που έχει απεριόριστο ανθρώπινο δυναμικό και το χρησιμοποιεί όπως θέλει!

Πολλές οι αντιφάσεις που συναντάς απλά με ένα περπάτημα στις μεγαλουπόλεις. Τόσο πολλές που μια εικόνα δεν φτάνει για να περιγράψεις αυτό που σήμερα πολλοί αποκαλούν το κινέζικο θαύμα.

Η Κύπρος με καθυστέρηση αρκετών ετών έχει αρχίσει τα τελευταία χρόνια να δείχνει ζωηρό ενδιαφέρον για επιχειρηματικές συναλλαγές με την Κίνα. Είναι ήδη ευρέως διαδεδομένα τα όσα λέγονται για πιθανές επενδύσεις στο παλιό αεροδρόμιο Λάρνακας και για επίδειξη μεγάλου ενδιαφέροντος κινέζων στην αγορά ακίνητης ιδιοκτησίας. Παράλληλα, φαίνεται να υπάρχει ζωηρό ενδιαφέρον κυπρίων για ευκαιρίες και επενδύσεις στην κινέζικη αγορά.

Το κινέζικο οικονομικό θαύμα το οποίο ξεκίνησε το 1978 με την πολιτική του Deng Xiaoping, «άνοιγμα και μεταρρύθμιση», έχει σαρώσει στο διάβα του τα εθνικά σύνορα και επηρεάζει σήμερα τις ζωές εκατομμυρίων πολιτών σε όλα τα μήκη και πλάτη του πλανήτη.  Οι μεγάλοι ρυθμοί ανάπτυξης της τάξης του 7%, που σε καιρούς μίας πρωτοφανούς άγριας παγκόσμιας καπιταλιστικής  κρίσης, δεν μπορούν να αφήνουν κανένα αδιάφορο, προσελκύουν χιλιάδες νέους από την ΕΕ,  τις ΗΠΑ και αλλού, οι οποίοι μπροστά στην απερίγραπτη αδιαφορία κυβερνήσεων και αγορών της Δύσης, επενδύουν τα όνειρά τους  στις όχθες του δράκου της Ανατολής.

Δυστυχώς για εμάς, όταν η Κίνα στα τέλη της δεκαετίας του 90 βρισκόταν στο απόγειό της, η χώρα μας σφύριζε αδιάφορα και με ανύπαρκτη (από άποψη οράματος και διορατικότητας)  πολιτική, δεν διεκδίκησε και δεν κατάφερε ως θα έπρεπε, να θέσει τις βάσεις για αξιοποίηση και ενίσχυση των σχέσεων με το γίγαντα της Ασίας. Αντί αυτού αναλώθηκε σε πυραυλολογίες, ενιαίες αμυντικές φανφάρες, φρούδες ελπίδες και χρηματιστηριακό τζόγο.  Αυτά και αν ήταν ιδεολογικές αγκυλώσεις!

Σήμερα και με καθυστέρηση ετών, η Κύπρος βρίσκεται σε θέση να αναθερμάνει και να δώσει νέα ώθηση στις σχέσεις της με την Κίνα. Αυτό οφείλεται σε σειρά πρωτοβουλιών των τελευταίων χρόνων και ανταλλαγές πολιτικών επισκέψεων σε όλα τα επίπεδα. Η χώρα μας θα πρέπει πλέον να κινηθεί με αυτοπεποίθηση και να κεφαλαιοποιήσει τις άριστες πολιτικές διμερείς σχέσεις με την Κίνα.   Αυτό φυσικά θα πρέπει να γίνει στοχευμένα και με έμφαση στους τομείς άμεσου ενδιαφέροντος για το νησί μας.  Ταυτόχρονα να πάψουμε να θεωρούμε την Κίνα ως τον "εύκολο" συνομιλητή. Χρειάζεται να πείσουμε για το ενδιαφέρον μας, τόσο σε πολιτικό όσο και σε επιχειρηματικό επίπεδο.

Πεδίο δόξης λαμπρό συνεπώς, υπάρχει για συνεργασία στους τομείς του τουρισμού, της ναυτιλίας, της υγείας, της ενέργειας, της γεωργίας – αλιείας κοκ. Φυσικά, για να έρθουν οι επιτυχίες θα χρειαστεί να αφιερώσουμε πόρους και να ακολουθήσουμε μία στρατηγική η οποία  δεν θα παραμένει προσκολλημένη στις επισκέψεις από και προς τις πρωτεύουσες των δύο χωρών, αλλά θα επικεντρώνεται στις σχέσεις με τις τοπικές κυβερνήσεις. Ως εκ τούτου, η έμφασή μας  θα πρέπει πλέον να δίδεται στις επαρχίες της Κίνας, των οποίων ο επιχειρηματικός κόσμος και η ηγεσία διψούν για επαφές και σχέσεις με άλλες χώρες.  Η πιο πάνω στρατηγική κρίνεται ως καθοριστικής σημασίας, καθώς αφενός η πρόσβαση στις επαρχιακές κυβερνήσεις και αγορές είναι απαλλαγμένη από την περισσή γραφειοκρατία του κέντρου και αφετέρου γιατί η μερική αυτοδυναμία και αυτοτέλεια των περιφερειακών κυβερνήσεων, επιτρέπει τη γρήγορη λήψη αποφάσεων και την διάθεση πόρων για επενδύσεις.

Η στρατηγική θέση της Κύπρου ως πέρασμα από τις αγορές τις Ανατολής προς τη Ευρώπη, μας δίνουν ένα σημαντικό προτέρημα σε σχέση με άλλες Ευρωπαϊκές χώρες. Ας ελπίσουμε ότι το άνοιγμα προς την Κίνα δεν θα θυσιαστεί στο βωμό μικροπολιτικών σκοπιμοτήτων και ότι δεν θα χαρακτηριστεί και αυτό ως ιδεολογική αγκύλωση. Σε τέτοιο ενδεχόμενο πάντως, θα πρέπει  να πρωτοτυπήσουμε και να κατηγορήσουμε τόσο την ΕΕ όσο και τις ΗΠΑ, στρατηγικούς εταίρους της Κίνας, ως ιδεολογικά αγκυλωμένες περιπτώσεις!

Σχέση εκπαίδευσης και οικονομίας... η άλλη όψη

Η σχέση μεταξύ εκπαίδευσης και οικονομίας η οποία έχει από αρκετούς χαρακτηριστεί ως σχέση ανάμεσα σε δύο διαφορετικούς κόσμους έχει βαθιές ρίζες στο χρόνο. Είναι γεγονός ότι κατά καιρούς και κάτω από συγκεκριμένες συνθήκες που επηρεάζουν το ένα ή και τα δύο μέρη αυτή η σχέση αναθερμαίνεται και μέσα από συγκλίσεις ή και διαφοροποιήσεις υποστηρικτών του κάθε κόσμου δημιουργούνται νέες δυναμικές. 

Η σχέση εκπαίδευσης  - οικονομίας δεν είναι μονοδιάστατη. Υπάρχει λόγου χάριν καλά αποτυπωμένη η αντίληψη, ιδιαίτερα στους γονείς, ότι οι σπουδές του παιδιού τους θα πρέπει να φτάσουν σε αίσιο τέλος με την άμεση και επαγγελματική τους αποκατάσταση στο πεδίο των σπουδών τους. Ενώ αυτό είναι θεμιτό, μπορεί κάποιος να ρωτήσει εύλογα, "αυτό από μόνο του φτάνει;"  Μπορεί το σχολείο ή ακόμα το πανεπιστήμιο να εγκλωβιστεί σε αυτή τη λογική; Από την άλλη το πανεπιστήμιο μπορεί να αγνοήσει πλήρως αυτή την χρησιμοθηρική σκοπιά της εκπαίδευσης, κατά πολλούς; Η επιτυχής ολοκλήρωση των σπουδών σε τριτοβάθμιο επίπεδο μπορεί από μόνη της να αποτελέσει εχέγγυο για άμεση επαγγελματική αποκατάσταση ή ακόμα για ψηλότερη παραγωγικότητα;

Και αν τελικά επικρατήσει η άποψη ότι διδάσκουμε για την παραγωγή και την αγορά εργασίας… Για ποια παραγωγή και ποια αγορά εργασίας, όταν ο ρυθμός αλλαγής της ίδιας της αγοράς εργασίας και της παραγωγής είναι πολύ πιο ψηλός από τον όποιο ρυθμό αλλαγής των εκπαιδευτικών ιδρυμάτων; Και αν τελικά η απάντηση βρίσκεται στην προσαρμοστικότητα των εκπαιδευτικών συστημάτων τότε και πάλι θα μιλούμε για ένα εντελώς διαφορετικό μοντέλο σχολείου από αυτό που γνωρίζουμε μέχρι σήμερα. 

Ο πιο πάνω προβληματισμός είναι ιδιαίτερα έντονος τα τελευταία χρόνια. Έρευνες που δείχνουν ακριβώς τη μετατροπή των εκπαιδευτικών μεγεθών σε οικονομικά μεγέθη με υπόβαθρο προγράμματα όπως η ΠΙΣΑ εμφανίζονται ολοένα και περισσότερο προκαλώντας αμηχανία στους εκπαιδευτικούς κύκλους.

Αυτή η ολοκλήρωση μιας μακρόχρονης σχέσης, εκπαίδευσης  και οικονομίας σε «γάμο» φαίνεται ότι σήμερα τουλάχιστον, τυγχάνει της συναίνεσης των συγγενών και από τις δύο πλευρές του γαμήλιου ζευγαριού. Της οικονομίας από την μια με τους ισχυρούς γονείς και θείους να είναι οι ομοσπονδίες των εργοδοτών και βιομηχάνων, Ευρωπαϊκή στρογγυλή τράπεζα Βιομηχάνων, Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα  κλπ να απαιτούν πλέον ρόλο και λόγο στη διαμόρφωση της εκπαιδευτικής πολιτικής αλλά και παρουσία στη διαχείριση της.  Από την άλλη πλευρά του ζευγαριού, η εκπαίδευση με τους παραδοσιακούς της συμμάχους στην οικογένεια, τις ομοσπονδίες πανεπιστημίων, τους εκπαιδευτικούς και τις εκπαιδευτικές οργανώσεις,  τους ίδιους τους γονείς και φοιτητές. Και οι δύο οικογένειες δείχνουν συχνά να θρέφονται από τα οφέλη της σχέσης και να επαναδιαπραγματεύονται τους όρους του  προγαμιαίου συμβολαίου.

Ο κάθε γάμος, όπως τουλάχιστον το γνωρίζουμε στις χώρες μας,  θέλει και παπά και κουμπάρο.  Στο ρόλο των κουμπάρων λοιπόν οι διάφοροι οργανισμοί που πιστεύουν σε αυτή τη σχέση και θέλουν να ευωδιάσει, λειτουργούν υποστηρικτικά στο ζευγάρι ετοιμάζοντας επιχειρήματα μέσα από έρευνες και συμφωνίες, βλέπετε ΟΟΣΑ, ΟΥΝΕΣΚΟ, διεθνής οργανισμό εμπορίου κλπ.

Και τώρα ο ιερέας... η Ευρωπαϊκή Ένωση. Το μυστήριο περιλαμβάνει μια σειρά από αναφορές, εισηγήσεις με έμμεσα δεσμευτικό χαραχτήρα και με «σεβασμό» στην αρχή της επικουρικότητας. Ευαγγέλιο εδώ και σχεδόν δύο χρόνια αποτελεί η πρόταση Ευρώπη 2020.

Η άλλη όψη … του Ρίο

Η Παγκόσμια Διάσκεψη για την Αειφόρο Ανάπτυξη – Ρίο+20 είκοσι χρόνια μετά την πρώτη ιστορική διάσκεψη του Ρίο και δέκα χρόνια μετά τη Διάσκεψη του Johannesburg, πραγματοποιήθηκε τον περασμένο Ιούνιο. Οι διεργασίες προετοιμασίας των θέσεων της παγκόσμιας κοινότητας διήρκεσαν πέραν του ενός χρόνου, κάτω από την αιγίδα των Η.Ε.  με τη συμμετοχή της παγκόσμιας Κοινότητας σε επίπεδο Ομάδων Χωρών και Περιφερειών.

Στην ουσία το αποτέλεσμα του Ριο+20 είχε γίνει λίγο πολύ γνωστό σε όσους εμπλέκονταν, εδώ και μήνες, καθώς οι μεγάλες ανισότητες στο επίπεδο ανάπτυξης σε παγκόσμιο επίπεδο, αποτυπώθηκαν με τραγικό τρόπο, στις θέσεις που κατατέθηκαν κατά τη διάρκεια των προετοιμασιών. Ως ένα αντικείμενο που καλύπτει τους τρεις βασικούς άξονες της ανθρώπινης ανάπτυξης, Κοινωνία, Οικονομία, Περιβάλλον, η προώθηση της υλοποίησης των διακηρυχθέντων Στόχων της Αειφόρου Ανάπτυξης, ερχόταν σε πλήρη σύγκρουση με τις κυρίαρχες πολιτικές, που εμφανώς ΔΕΝ είναι Αειφόρες και ΔΕΝ έχουν ως επίκεντρο τον άνθρωπο και τη προστασία του φυσικού περιβάλλοντος.

Κυρίαρχο στόχο για την Ε.Ε. αποτέλεσε η προώθηση πάση θυσία, της Πράσινης Οικονομίας και των συναφών τεχνολογιών, σε παγκόσμιο επίπεδο. Κάτι που θα επιτρέψει την οικονομική κυρίως αξιοποίηση των πράσινων τεχνολογιών που αφθονούν στον προηγμένο καπιταλιστικά κόσμο και θα καταστήσει οικονομικά ανταγωνιστική την Οικονομία της Ε.Ε. Στα αυτιά των αναπτυσσόμενων αλλά και των λιγότερο αναπτυγμένων χωρών, αυτό ηχούσε ως μια νέα προσπάθεια για αποικιοκρατικό έλεγχο της εθνικής διαδικασίας ανάπτυξης τους. Αυτό που διεκδίκησαν οι Αναπτυσσόμενοι ήταν το δικαίωμα να αναπτυχθούν και αυτοί με τη σειρά τους όπως έκανε μέχρι σήμερα ο αναπτυγμένος Βορράς. Οι λιγότερο αναπτυγμένες χώρες απαίτησαν Κλιματική και Περιβαλλοντική δικαιοσύνη, με τα ίδια επιχειρήματα, αλλά ταυτόχρονα απαίτησαν την απαραίτητη οικονομική βοήθεια ώστε να μπορέσουν να περάσουν σε τρόπους παραγωγής και ανάπτυξης, που θα σέβονται το περιβάλλον και τους φυσικούς πόρους. 

Ο αναπτυγμένος Βορράς, δεν ήταν καν ενωμένος στους στόχους που είχε θέσει για προώθηση της Πράσινης τεχνολογίας, με τις ΗΠΑ, να υπονομεύουν ξεκάθαρα οποιαδήποτε προσπάθεια δυνατόν να εγκυμονούσε οικονομική επιβάρυνση. Τα αιτήματα μεσαίων χωρών που μαζί με αναπτυσσόμενες χώρες, έδιναν έμφαση στους κοινωνικούς στόχους, δεν μπορούσαν εκ των πραγμάτων να συγκεκριμενοποιηθούν, καθώς κάτι τέτοιο συνεπάγεται σύγκρουση με τις κυρίαρχες οικονομικές και κοινωνικές πολιτικές.

Όσο αφορά στο Στόχο για καταπολέμηση της Φτώχειας σε παγκόσμιο επίπεδο, πέραν της διακήρυξης που επιβεβαιώνει το στόχο αυτό, δεν έχει συμφωνηθεί κάτι δεσμευτικό. Πέραν των προσπαθειών που καταβάλλονται μέσω της Διαδικασίας των Στόχων της Χιλιετίας, απαιτήθηκε να καθοριστούν συγκεκριμένα βήματα και ορόσημα, που να συνδυάζουν τις διακηρύξεις με την απαραίτητη Οικονομική και Αναπτυξιακή Βοήθεια με συγκεκριμένες πολιτικές. Ο στόχος έχει άμεσα να κάμει με τη διαχείριση της οικονομικής ανάπτυξης σε παγκόσμιο επίπεδο, κάτι που δυσκολεύει τις προσπάθειες.

Εν ολίγοις, αυτό που συμφωνήθηκε είναι η συνέχιση της επεξεργασίας στόχων για την Αειφόρο Ανάπτυξη σε παράλληλη πορεία με τους Αναπτυξιακούς  Στόχους της Χιλιετίας, ενώ ούτε και η ενδυνάμωση του Οργανισμού Για το Περιβάλλον των ΗΕ δεν μπόρεσε να επιτευχθεί πλήρως. Η Κοινωνική διάσταση των στόχων γενικά, παραμένει αδύνατη ενώ πέραν των διακηρύξεων, συγκεκριμενοποίηση δεν υπήρξε σε κάτι ουσιαστικό. Εκεί και όπου συμφωνήθηκαν Στόχοι και κυρίως διαδικασίες, απουσιάζει εμφανώς η δέσμευση, κάτι που όλοι οι προοδευτικοί κύκλοι απαιτούσαν κατά τη διάρκεια των διαπραγματεύσεων. Η έλλειψη δέσμευσης αφήνει πλέον τον καθένα να συμπεριφερθεί όπως θέλει και να επικαλεστεί τις δυσκολίες που επικαλείται εδώ και δεκαετίες, ώστε να μην προχωρά σε αυτό που θεωρητικά είναι ο στόχος όλων, στην Αειφόρο Διαδικασία Ανάπτυξης.

Ο λόγος που η ανθρωπότητα σήμερα παλεύει και αποζητά ένα Αειφόρο Μοντέλο συνέχισης της ανάπτυξης και της παρουσίας της στο πλανήτη, ακριβώς έχει να κάνει με το ΜΗ Αειφόρο τρόπο που αναπτύχθηκε μέχρι σήμερα ιστορικά. Το οικονομικό σύστημα που οδήγησε σε αυτά τα αδιέξοδα είναι ο καπιταλισμός, ο οποίος όμως δεν τίθεται καν υπό αμφισβήτηση από το πλούσιο κυρίως Βορρά. Οι ελπίδες λοιπόν για μια ουσιαστική πορεία προς την Αειφόρο Ανάπτυξη ουσιαστικά εξέλειπαν από τη στιγμή που το ίδιο το σύστημα δεν μπορεί να αρνηθεί τον εαυτό του.