Διερωτώμαι πότε επιτέλους θα φύγει η κρίση. Διερωτώμαι αν θα ξυπνήσουμε ένα
όμορφο πρωινό και θα διαβάσουμε στις εφημερίδες ότι η κρίση έχει φύγει από την
Κύπρο. Κάτι δηλαδή παρόμοιο με αυτό που διάβασα πρόσφατα στις Κυπριακές εφημερίδες
για την κρίση στην Ισπανία. Έγραφε ο
τίτλος "εξήλθε από την ύφεση η
Ισπανία"… τώρα, τι νιώθει ο μέσος Ισπανός για την κρίση, αυτό είναι άλλη
υπόθεση.
Και όταν το διαβάσουμε αυτό ένα πρωινό, επειδή είμαι βέβαιος ότι θα το
διαβάσουμε, τι θα σημαίνει άραγε; ότι οι πρώην άνεργοι εκείνο το πρωινό θα βρίσκονται
στις δουλειές τους; Ότι οι ουρές στα νοσοκομεία εκείνο το πρωινό θα
εξαφανιστούν; Ότι τα σχολεία εκείνο το πρωινό θα λειτουργήσουν με πλήρη
εξοπλισμό και στελέχωση; Ότι οι περικοπές των μισθών θα ακυρωθούν; Ότι οι
συντάξεις θα διασφαλιστούν; Ότι τα επιδόματα στις μονογονεϊκές οικογένειες θα
επανέλθουν;
Μάλλον όχι.
Μάλλον όταν οι εφημερίδες γράψουν στα πρωτοσέλιδα τους "εξήλθε από την
ύφεση η Κύπρος" θα γνωρίζουμε ότι ίσως οι χρηματιστηριακοί δείκτες έχουν
δείξει κάποια άνοδο, ότι κάποια μεγάλη εταιρεία στην Κύπρο έχει αναλάβει κάπου
σε μια πιο φτωχή χώρα ένα μεγάλο έργο και έχει εξαγγείλει κάποιες θέσεις
εργασίας, ότι οι δείκτες της οικονομίας έχουν δείξει κάποια βελτίωση σε σχέση
με τους δείκτες του Μάαστριχτ κλπ κλπ κλπ.
Θα γνωρίζουμε πολύ καλά ότι αυτοί που πριν την κρίση δυσκολεύονταν να τα
βγάλουν πέρα, εκείνη την ημέρα θα δυσκολεύονται ακόμα περισσότερο. Θα
γνωρίζουμε επίσης ότι σε αυτή την ομάδα ανθρώπων, που σύμφωνα με ένα καλό φίλο
βλέπουν πάντα τη σκοτεινή πλευρά του φεγγαριού, θα έχει προστεθεί ακόμα μια μεγάλη
μερίδα του πληθυσμού. Και θα γνωρίζουμε επίσης ότι μια πολύ μικρή ομάδα
συνανθρώπων μας θα εξέλθει της κρίσης πλουσιότερη!
Με αυτά λοιπόν ως γνώριμα από τώρα, ποια η προοπτική και που μπορεί να
βασιστεί αυτή για την επόμενη ημέρα σε αυτό το σύστημα;
Μάλλον θολούρα.
Και εκεί έρχεται η άποψη, με την οποία συμφωνώ, ότι η όποια προοπτική
μπορεί να υπάρξει μόνο μέσα από πολιτικές προτάσεις. Στρέφουμε λοιπόν τα
βλέμματα προς την πολιτεία.
Και διαβάζω πάλι στις εφημερίδες σήμερα: "η Κύπρος να μετατραπεί σε κέντρο
αεροπορικών μεταφορών" … Respect!
Παρόμοια διαβάζω τα τελευταία 15 χρόνια:
"Η Κύπρος να μετατραπεί σε εκπαιδευτικό κέντρο". "Η Κύπρος
να μετατραπεί σε κέντρο προσφοράς ιατρικών υπηρεσιών υψηλού επιπέδου", "η
Κύπρος να μετατραπεί σε ναυτιλιακό κέντρο". "Η Κύπρος να μετατραπεί
σε Κέντρο υπηρεσιών"…
Η Κύπρος μετατράπηκε όντως σε κέντρο… αλλά τι κέντρο… άσε καλύτερα μην πω.
Το πρόβλημα μου δεν είναι τόσο ως προς την αδυναμία να υλοποιήσουμε αυτά
που λέμε. Ούτε καν με την ευκολία που τα λέμε.
Το πρόβλημα μου είναι περισσότερο με την κατανόηση μας ως προς την αξία
αυτών που λέμε.
Μια χώρα όπως η Κύπρος, έχει αποφάσεις που οφείλει να πάρει η ίδια για το
δικό της μέλλον. Κάποιες είναι αποφάσεις που εκκρεμούν εδώ και δεκαετίες. Αυτή
η αδυναμία μας να κατανοήσουμε ότι τελικά το συλλογικό καλό δεν μπορεί να
αντικατασταθεί από την καλοπέραση μερικών, και ότι το μέλλον του τόπου δεν
μπορεί να βασίζεται μονίμως σε εξωγενείς συγκυρίες, θα μας στοιχίζει ως λαός
την όποια προοπτική.
No comments:
Post a Comment