Οι λέξεις έκοψαν σαν μαχαίρι το κρύο. Δημιούργησαν σπίθα
που έκανε το παγωμένο βράδυ να πάρει φωτιά: «Τούτοι ούλλοι οι ζηθκιάνοι εν
τεμπέληδες»...Η ηθική ενός Κύπριου, που ποτέ δεν ένοιωσε φτώχια, ή δεν
χρειάστηκε να φροντίσει κανέναν. Ενός Κύπριου που ταμπελώνει και
περιχαρακώνεται στη δική του αντίληψη για το καθετί. «Γιατί τεμπέληδες; Τους
έχεις γνωρίσει;» Μια μικρή δόση ειρωνίας για να τονιστεί το παράδοξο του
τσουβαλιάσματος μιας ομάδας ανθρώπων που είναι τόσο ξένοι προς την νεοκυπριακή
αντίληψη του κόσμου, όσο οι άστεγοι του
«Δεν υπάρχουν άστεγοι στην Ευρώπη» Κασουλίδη....
«Μα εν δουλειά σιόρ να κάθεσαι ούλλη μέρα τζαμαί τζαι να
περιμένεις να σου δώκουν ριάλια; Τί προσφέρεις έτσι στην κοινωνία; Καλλύττερα να δουλέφκεις στα "Μαχτόναλτ".
Με 400ευρώ αλλά με αξιοπρέπεια. Έτω απλά εν τεμπέληες τζαι εν παν να γυρέψουν. Zero effort»
Zero effort a? Respect…(gia ti strevlwmeni glwssiki mas antilipsi, enna milisoume se allo arthro). Η συζήτηση άναψε για τα καλά...
«Το να ζηθτιανεύκεις εν δουλειά;»
«Μα έν τους ηξέρεις; Τούτοι εστησαν ολόκληρη βιομηχανία.
Εν τους θωρείς που εν κάθε μέρα οι ίδιοι στημένοι στον ίδιο τόπο;»
Τεμπελιά... βιομηχανία... καλλύττερα 400 ευρώ... Η επιχειρηματικότητα
ταιριάζει σε όλες τις πλευρές της ζωής μας, και το καλύτερο; Έχει ηθική! Η
επαιτεία είναι εργασία, αλλά ηθικά απαράδεκτη. Τα 400 ευρώ στα
"Μαχτόναλτ" είναι αξιοπρεπής δουλειά, η οποία μάλιστα στο παράδειγμα
του φίλου μας έχει και κοινωνική προσφορά. Δεν πειράζει που ο εργαζόμενος των
400 ευρώ ζεί στη φτώχια, και ότι τα "Μαχτόναλτ" κερδοφορούν
ακατάσχετα στις πλάτες φτωχών, φοιτητών ή άλλων. Προσφέρουν τάχα ανάπτυξη, και
κυρίως... δεν είναι ανήθικα! Το γεγονός πως φοροδιαφεύγουν μέσω της ίδρυσης
ιδρυμάτων φιλανθρωπίας; ΑΣΧΕΤΟΝ. Και η ειρωνεία συνεχίζεται. Οποιαδήποτε
εταιρεία με "κοινωνική προσφορά" είναι αποδεκτό να "ασχολείται
με φιλανθρωπία", αλλά σε προσωπικό επίπεδο η φιλανθρωπία προς ένα ζητιάνο
κρίνεται από το αν είναι τεμπέλης ή όχι. Και το πιό καλό; Είναι αποδεκτό να πεινάς
με 400 ευρώ, αλλά αν η επαιτεία σου προσφέρει 600 δεν έχεις ηθική νομιμοποίηση
να τα πάρεις. Βλέπετε άφησα έξω το ενδεχόμενο η επαιτεία να απορρέει από την
ανάγκη κάποιου να βάλει φαγητό στο στόμα του, την ίδια στιγμή που η κοινωνία
τον πετά σαν στυμμένη λεμονόκουπα. Όποιος δεν θέλει να δουλέψει ή δεν μπορεί,
ας ψοφήσει στο δρόμο. Ούτε αναφέρομαι στους άνεργους και φτωχούς που
πολλαπλασιάζονται λόγω οικονομικής κρίσης, και οι οποίοι δυνητικά μπορεί να
καταλήξουν επαίτες στο δρόμο.
Ας μείνουμε προσηλωμένοι στην βιομηχανική μας ηθική. Η
άποψη του φίλου για τη "βιομηχανία" επαιτείας ίσως να είναι σωστή.
Συχνά εμφανίζονται άρθρα στον τύπο τα οποία ξεσκεπάζουν κυκλώματα επαιτών, οι
οποίοι την ίδια ώρα παίρνουν επιδόματα από το κράτος και χτίζουν σπίτια ή
αγοράζουν ακριβά αυτοκίνητα σε χώρες όπως η Ρουμανία ή η Ουγγαρία και η Τσεχία.
Από την άλλη όμως, μιλώντας για βιομηχανία, και βάζοντας το θέμα της επαιτείας
στις βάσεις της αγοράς, αυτόματα αναιρείται το ίδιο το επιχείρημα της
τεμπελιάς. Στη γλώσσα του Zero effort και του business management η ελευθερία της αγοράς είναι πανάκεια. Πουθενά δεν
αναγράφεται πως μια εταιρία πρέπει να είναι πρωτίστως ηθική και κατα δεύτερο να
επιφέρει κέρδος. Το αντίθετο μάλιστα. Άρα, ποιό είναι το πρόβλημα του φίλου.
Μήπως ότι οι επαγγελματίες επαίτες δεν πληρώνουν φόρο; Ας τους κατακρίνει για
αυτό. Μή μου λές όμως πως είναι τεμπέληδες. Το πρόβλημα του είναι πως κάποιοι
από αυτούς μπορούν να ζήσουν από την επαιτεία; Τότε γιατί χειροκροτά την
ελεύθερη αγορά και το λιγότερο κράτος. Αφού αυτά βασίζονται στην φιλανθρωπία
για να κρατήσουν ζωντανούς τους πολίτες που βρίσκονται κάτω από το όριο της
φτώχιας ή εξαναγκάζονται στην επαιτεία.
Το άρθρο αυτό δεν έρχεται να στηρίξει ή να υποστηρίξει
την επαιτεία. Η επαιτεία πρέπει να αντιμετωπιστεί μέσω των κοινωνικών πολιτικών
του κράτους. Κανείς άνθρωπος επαίτης στον δρόμο! Το άρθρο έρχεται να ψέξει την
ετοιμότητα μας να κρίνουμε κοινωνικά φαινόμενα όπως η επαιτεία μέσω μιας
κάλπικης βιομηχανικής ηθικής . Γιατί πολύ εύκολα μετά μπορούμε να κρίνουμε τους
"τεμπέληδες" δημόσιους υπάλληλους, τους άχρηστους πολιτικούς, τα
"αρνιά" πολιτικά δραστήρια πρόσωπα, τους "άχρηστους"
συντεχνιακούς. Και μετά τί; Ρεζιλίκια των "αγανακτισμένων" μπροστά
στο προεδρικό;
No comments:
Post a Comment