Η άλλη όψη... του μνημονίου

 Τι είναι το μνημόνιο;

Ανοίγω  το λεξικό του Τριανταφυλλίδη και διαβάζω "μνημόνιο είναι το επίσημο διπλωματικό έγγραφο με το οποίο μια κυβέρνηση εκθέτει τις απόψεις της για ορισμένο θέμα σε άλλη κυβέρνηση ή σε διεθνή οργάνωση ή οργανισμό".

Η αλήθεια είναι ότι από το 2006 που τυπώθηκε το εν λόγω λεξικό ο όρος "μνημόνιο" έχει μετατραπεί από ένα διπλωματικό έγγραφο σε ένα έγγραφο ωμού εκβιασμού για κράτη που για τον ένα λόγο ή τον άλλο έχουν οικονομικά προβλήματα. Συνήθως τα προβλήματα αυτά επέρχονται μιας κατάρρευσης του πολιτικοοικονομικού τους συστήματος ή δυσλειτουργία τους, ενώ το κλασικό παράδειγμα οικονομικών (τόσο παγκόσμιων όσο και τοπικών) προβλημάτων αποτελούν οι κρίσεις του καπιταλισμού. Αυτές τις κρίσεις προσπαθούν να διορθώσουν οι οικονομικοί και πολιτικοί ταγοί για να σώσουν το υφιστάμενο πολιτικοοικονομικό σύστημα. Για να διασωθεί το σύστημα, πρέπει οι εταιρείες και οι εργαζόμενοι να γίνουν ανταγωνιστικοί. Για να γίνουν ανταγωνιστικοί πρέπει να μειωθεί το κόστος τους. Αυτό σημαίνει αυτόματα χαμηλότερους μισθούς, άρα και χαμηλότερη ποιότητα ζωής. Προφανώς ο μέσος πολίτης στη Ρουμανία δεν έχει πιο ψηλό επίπεδο ζωής από τον μέσο Κύπριο πολίτη, παρόλο που η Ρουμανία δεν έχει υπογράψει μνημόνιο.

Συνεπώς το μνημόνιο έρχεται στην πραγματικότητα να εκμεταλλευτεί κράτη τα οποία κρίνονται πως δεν εφαρμόζουν ορθόδοξα τον νεοφιλελευθερισμό και την «κονωνική οικονομία της αγοράς» (κάτι που ειρίστω εν παρόδω καταγράφεται στη Συνθήκη της Λισαβόνας σαν το οικονομικό μοντέλο της ΕΕ). Το κράτος λειτουργεί, κατα συνέπεια, ως η βάση- πλαίσιο στο οποίο μπορεί να ανθίσει η αγορά και οι λαοί επωμίζονται τους κραδασμούς της. Το μνημόνιο δεν "εκθέτει απλά απόψεις" αλλά επιβάλλει "θεραπεία" τύπου σοκ σε κράτη και λαούς που προηγούμενα έχουν χαρακτηριστεί ως «μη βιώσιμοι». Λειτουργεί δηλαδή ως άλλοθι για να ευθυγραμμιστούν τα επίπεδα ζωής όχι προς το καλύτερο αλλά προς το χειρότερο, οι μισθοί να καταστούν «ανταγωνιστικοί» και το κράτος να απολέσει οτιδήποτε μπορεί να χαρακτηριστεί ως δημόσιο αγαθό.

Στην ορατή του μορφή το μνημόνιο αποτελείται από μια σειρά παροτρύνσεις προς το "υπό κηδεμονία κράτος" και καταγράφει μια σειρά από μεταρρυθμίσεις που το κράτος δεσμεύεται να κάνει ώστε να εγγυηθεί την "επαναφορά" του σε πορεία βελτιώσεις των δεικτών του. Στη μη ορατή του μορφή το μνημόνιο αποτελείται από μια σειρά πολιτικές δεσμεύσεις παραχώρησης κυριαρχικών κρατικών δικαιωμάτων, εθνικών πόρων και δημόσιου πλούτου προς τις δυνάμεις της αγοράς, οι οποίες μεταφράζονται φυσικά στα πρόσωπα εκείνα που κινούν τα νήματά της (βλέπε σπεκουλαδόροι, τραπεζίτες, μεγαλογαιοκτήμονες, βιομήχανοι, διευθυντές πολυεθνικών, καρτέλ κλπ, κλπ.)

Η άλλη όψη… reload 1000

Αγαπητοί φίλοι και φίλες,

Το μπλοκ μας συμπληρώνει σήμερα 1000 επισκέψεις από την ημέρα λειτουργίας του τον περασμένο Αύγουστο.

Σε αυτό το διάστημα των σχεδόν 5 μηνών έχουμε ανεβάσει στο μπλοκ 25 άρθρα με μια γκάμα θεμάτων πέραν των 12 που εκτιμούμε ότι απασχολούν σήμερα με συστημικό τρόπο την Κυπριακή κοινωνία.

Την επιτυχία του μπλοκ μας δεν τη μετρούμε στον αριθμό των κλικς. Στόχος ήταν και είναι να παρουσιάσουμε την άλλη όψη… αυτή που συχνά χάνεται στη θολούρα, αυτή που πολλοί παρερμηνεύουν ως απλά την άλλη όψη του ίδιου νομίσματος…  ξεκαθαρίζουμε, ότι εμείς μιλούμε για ένα άλλο νόμισμα…

Εξαντλούμε τις αντοχές μας στην πρόκληση μιας δημόσιας συζήτησης όχι στη βάση αυτού που προβάλλεται από τα ΜΜΕ αλλά στη βάση αυτού που ο απλός άνθρωπος βιώνει καθημερινά… πρόκειται για μια συζήτηση που αντιστέκεται στη χειραγώγηση και προτείνει ένα νέο πλαίσιο… χωρίς πλαίσιο. Για εμάς το "think out of the Box"  που αναμασούν οι σύγχρονοι πολιτικοί παπαγάλοι και παρατρεχάμενοι γραφειοκράτες έχει μόνο σημασία αν καθορίσουμε πρώτα "How Big is the damn Box".

Με αυτές τις λιτές σκέψεις σας ευχόμαστε καλή συνέχεια και με το βλέμμα στο μέλλον που ξεκινά σήμερα…

Η αλλη όψη...

Η άλλη όψη της ακρίδας, ή... μνημόνιο και ακρίδες με φτερά…

Η συζήτηση στην Κύπρο για το μνημόνιο έχει εισβάλει στην καθημερινότητα των Κυπρίων. Τυγχάνει κάλυψης από όλα ανεξαιρέτως τα ΜΜΕ, σχολιάζεται στα κοινωνικά δίκτυα, γιουχαΐζεται σε γελοιογραφίες και σίγουρα θα έχει και το πρώτο λόγο σε δημόσιες εκτονώσεις όπως η Πρωτοχρονιάτικη σάτιρα, τα καρναβάλια κλπ.

Με την ένταση που προβάλλεται αυτό το θέμα (σε σημείο υστερίας) δείχνει να του έχουν πιστωθεί, θελημένα ή άθελα, όλα εκείνα τα χαρακτηριστικά μιας εθνικής καταστροφής. Αρκετοί ήδη προέτρεξαν να το χαρακτηρίσουν ως ένα δεύτερο Αττίλα, με αρκετή δόση ρεβανσισμού και διάθεση αυτοτιμωρίας ή/και χαιρεκακίας. Λίγο πολύ δηλαδή, αφενός παρουσιάζεται ως καταστροφή και αφετέρου, οικοδομείται η εικόνα ότι "καλά να πάθουμε… μας άξιζε".

Το πώς διεξάγεται αυτή η συζήτηση και ποια η ευθύνη της αριστεράς να μπολιάσει αυτή τη συζήτηση, είναι το αντικείμενο αυτού του άρθρου. Συνειδητά δηλαδή δεν υπεισέρχομαι σε ζητήματα που αφορούν τις ευθύνες για το πώς φτάσαμε ως εδώ, ποιες είναι και ποιους αφορούν, ούτε καν στην ανάλυση του ίδιου του προβλήματος. Έχω εξάλλου την άποψη ότι μέσα από τη σημερινή συζήτηση για τα του μνημονίου, δείχνει να μας ενδιαφέρει περισσότερο η μετάλλαξη σε κάτι που δεν είμαστε παρά η δημιουργία. Βασικά προσπαθούμε να προσθέσουμε φτερά στην ακρίδα για να την κάνουμε πεταλούδα! Δεν γίνεται.

Η συζήτηση συντελείται σε κύρια δύο επίπεδα.

Το πρώτο είναι το επίπεδο πολιτικής ηγεσίας και παρα-ηγεσίας. Αφορά δηλαδή τους συνταγματικούς φορείς εξουσιών (εκτελεστική, νομοθετική και δικαστική) με σαφή, για άλλη μια φορά,  σύγχυση των ρόλων και ευθυνών. Αφορά επίσης τα πολιτικά κόμματα και αφορά και τα ΜΜΕ. Σε αυτό το επίπεδο η συζήτηση συχνά μετατρέπεται σε κονταρομαχία και εξαντλείται στη δημόσια επίρριψη ευθυνών, ενώ χρονολογικά αφορά μονίμως το παρελθόν.  Αφορά δηλαδή το τι φταίει και φτάσαμε ως εδώ. Έχει δε έντονο το στοιχείο της εκταμίευσης από τη σύγκρουση οφέλους ενόψει προεδρικών εκλογών. Σε αυτό το επίπεδο φαίνεται να υπάρχει μια άτυπη συνεννόηση μεταξύ των πλείστων πολιτικών χώρων ότι αυτή η συζήτηση πρέπει περίπου να χωριστεί στα δύο: στο δήθεν πολιτικό (βλέπε οπορτουνιστικό) και στο δήθεν επιστημονικό (βλέπε λαϊκισμός με πτυχία). Στο δε πρώτο κομμάτι, την ευθύνη διαχείρισης της συζήτησης έχουν αποκλειστικά οι πολιτικοί και τα ΜΜΕ ενώ στο δεύτερο κομμάτι την ευθύνη διαχείρισης της έχουν οι οικονομολόγοι. Στην πραγματικότητα αυτό ο τεμαχισμός του θέματος βοηθά στο να θολώνεται η συνολική εικόνα.

Χαρακτηριστικό επίσης αυτού του επιπέδου είναι η απουσία εμπλοκής του πολίτη. Σημειώνεται ότι αυτά εξελίσσονται σε μια περίοδο που η λαϊκή ετυμηγορία βρίσκεται σε στάδιο κοντά στην ανανέωση της εντολής της για τον επόμενο πρόεδρο της Δημοκρατίας. Μια περίοδος δηλαδή που "προσφέρεται" σε μια κοινωνία ακρίδων για δημαγωγία.

Το δεύτερο επίπεδο συζήτησης συντελείται σε επίπεδο πολιτών. Αφορά τις καθημερινές συζητήσεις στους χώρους εργασίας, στα σχολεία, στους χώρους ψυχαγωγίας, στα σπίτια. Και σε αυτό το επίπεδο, δημιουργούνται πρόσκαιρες  και συχνά μη συμβατές συμμαχίες. Η μεγάλη διαφορά εδώ είναι ότι η συζήτηση γίνεται μεταξύ κόσμου που έχει πληγεί άμεσα από την οικονομική κρίση ή μεταξύ του κόσμου που θα επηρεαστεί άμεσα από το μνημόνιο. Πρόκειται συχνά για δύο διαφορετικές ομάδες. Στην ομάδα που πλήγηκε από την κρίση είναι πρωτίστως οι νέοι, οι εργάτες στην οικοδομική και κατασκευαστική βιομηχανία, οι εργαζόμενοι στις υπηρεσίες και οι αυτοεργοδοτούμενοι. Από την άλλη, η ομάδα που πλήγηκε από το μνημόνιο είναι κυρίως οι εργαζόμενοι στο δημόσιο και ημικρατικό τομέα. Μεταξύ αυτών των δύο ομάδων, που και οι δύο έχουν πληγεί, έχει δημιουργηθεί εντέχνως μια πολεμική κατά την οποία η μια ομάδα θεωρεί την άλλη ως υπεύθυνη για τις περικοπές.

Υπάρχει όμως και μια τρίτη ομάδα στη συζήτηση που αφορά αυτούς που δεν επηρεάστηκαν ούτε από την κρίση ούτε και από το μνημόνιο. Αυτοί ενίοτε ήταν οι υποστηρικτές της όσον το δυνατόν πιο γρήγορης καθόδου στην Κύπρο της Τρόικας.

Αν υπάρχει όμως κάτι που και στα  δύο επίπεδα συζήτησης απουσιάζει είναι η προοπτική και η αδυναμία συζήτησης της επόμενης μέρας. Και ενώ αυτή η συζήτηση θα έπρεπε να αφορούσε όλους τους πολιτικούς χώρους, για την αριστερά έχει μια ιδιαίτερη βαρύτητα.

Η αριστερά εκ πεποιθήσεως αφορμείται από την προοπτική ότι ένα καλύτερο μέλλον είναι εφικτό. Συνάμα νομιμοποιείται περισσότερο από οποιοδήποτε άλλο χώρο να θέσει στο τραπέζι προτάσεις που ακόμα και σε συνθήκες μνημονίου να προσδίδουν στον εργαζόμενο την προοπτική που θα αποτρέπει ένα δεύτερο μνημόνιο και θα θέτει θεμέλια μιας πιο βιώσιμης ανάπτυξης.

Στόχος της αριστεράς είναι η ευημερία του τόπου και του λαού. Το γεγονός ότι έγιναν λάθη δεν δικαιολογεί καμία εσωστρέφεια. Εξάλλου, προσωπικά αν είχα τον οδυνηρό ρόλο να επιλέξω μεταξύ ιστορικών λαθών που πλήγωσαν τον τόπο μας, θα επέλεγα ξανά τα λάθη της αριστεράς… Τουλάχιστον θα ήξερα έτσι ότι η πρόθεση ήταν καλή και γνήσια ανθρώπινη.

Αυτήν την πρόθεση είναι που προσπάθησαν κάποιοι να διαλύσουν. Γνωρίζουμε ότι σε ένα βαθμό το έχουν καταφέρει. Γνωρίζουμε όμως ότι η καλή πρόθεση είναι αρετή διαχρονική και ζυμώνεται στη λαϊκή πάλη και όχι στα ατομικά συμφέροντα. Για την αριστερά αυτή η πρόθεση δεν μπορεί να εξαντληθεί ποτέ.

Μπροστά σε αυτό το καθήκον η οργανωμένη αριστερά οφείλει να ανασυντάξει δυνάμεις. Οφείλει να δει με αυτοπεποίθηση τον εργαζόμενο στα μάτια και να προτάξει προτάσεις που να δημιουργούν συνθήκες ανάπτυξης με επίκεντρο τον άνθρωπο.

Η άλλη όψη του κατεστημένου ΙΙΙ

Αναδημοσιεύουμε με κάθε επιφύλαξη σχέσεις δικαστών με δικηγόρους τραπεζών στην Κύπρο. Ακόμα ένα θέμα που προσδίδει νέα δεδομένα στη συζήτηση μας για το κατεστημένο. Μια επίσης ενδιαφέρουσα έρευνα θα ήταν όσον αφορά τις σχέσεις των κομμάτων του κατεστημένου με δικαστές και οικονομικούς παράγοντες του τόπου... Επιφυλασσόμαστε...

 

Σχέσεις δικαστών με δικηγόρους των τραπεζών/ χρηματοδοτικών οργανισμών, για θέματα επενδυτικών δανείων (margin account/ investor account).

1) Πέτρος Αρτέμη,
Πρόεδρος του Ανωτάτου Δικαστηρίου. (www.supremecourt.gov.cy)

Σχέση:
Ο αδελφός του Ανδρέας Αρτέμη είναι ο αναπληρωτής πρόεδρος του διοικητικού συμβουλίου της τράπεζας Κύπρου. (www.bankofcyprus.com)

2) Ανδρέας Κραμβής,
Δικαστής του Ανωτάτου Δικαστηρίου,
Ενεργούσε ως πρόεδρος για την έκδοση της απόφασης του Ανωτάτου Δικαστηρίου για θέματα επενδυτικών δανείων (margin account/ investor account):
Οργανισμός Χρηματοδοτήσεων Παγκυπριακή Λτδ V Μαρία Συρίμη, Πολιτική Έφεση 315/2007, Ημερομηνία απόφασης 12.7.2010. (www.cylaw.com)
Ελληνική Τράπεζα v Γ. Καλλικάς, Πολιτική Έφεση 21/2008, Ημερομηνία απόφασης 14.7.2010. (www.cylaw.com).

Σχέσεις:
Συμπέθερος του Πόλυ Πολυβίου, ο οποίος είναι διευθύνων σύμβουλος του δικηγορικού γραφείου Χρυσαφίνης & Πολυβίου.
Ο Πόλυς Πολυβίου είναι ο γαμπρός του Σόλων Τριανταφυλλίδη ο οποίος ήταν πρόεδρος του διοικητικού συμβουλίου της τράπεζας Κύπρου για πολλά χρόνια.
Το δικηγορικό γραφείο Χρυσαφίνη & Πολυβίου (www.cplaw.com.cy) είναι νομικοί σύμβουλοι της τράπεζας Κύπρου, της Alpha Bank Cyprus Ltd (www.alphabank.com.cy) και άλλων τραπεζών στην Κύπρο.
Αυτό το δικηγορικό γραφείο ενεργεί εκ μέρους τραπεζών για αγωγές εναντίον πολλών πολιτών σε σχέση με επενδυτικά δάνεια (margin accounts/ investor accounts).

Ο Μιχάλης Κραμβής είναι γιος του Ανδρέας Κραμβή και παντρεύτηκε την Κλειώ Πολυβίου-Κραμβή η οποία είναι κόρη του Πόλυ Πολυβίου.m
Ο Μιχάλης Κραμβής και η σύζυγος του Κλειώ Πολυβίου-Κραμβή είναι δικηγόροι στο δικηγορικό γραφείο Χρυσαφίνη & Πολυβίου.

Η Κλειώ Πολυβίου-Κραμβή ενεργούσε ως δικηγόρος του δικηγορικού γραφείου Χρυσαφίνη & Πολυβίου στην υπόθεση Τράπεζα Κύπρου V Παναγιώτη Ζερβού, Θεοδώρα Ζερβού, Αριθμός αγωγής 2172/2005, Ημερομηνία απόφασης 30.6.2008.

3) Γιώργος Ερωτοκρίτου.
Δικαστής του Ανωτάτου Δικαστηρίου,
Έλαβε μέρος για την έκδοση των αποφάσεων για θέματα επενδυτικών δανείων (margin account/ investor account):
Οργανισμός Χρηματοδοτήσεων Παγκυπριακή Λτδ V Μαρία Συρίμη, Πολιτική Έφεση 315/2007, Ημερομηνία απόφασης 12.7.2010. (www.cylaw.com)
Ελληνική Τράπεζα v Γ. Καλλικάς, Πολιτική Έφεση 21/2008, Ημερομηνία απόφασης 14.7.2010. (www.cylaw.com).

Σχέσεις:
Ο γιος του Αλέξης Ερωτοκρίτου είναι δικηγόρος στο δικηγορικό γραφείο Χρύση Δημητριάδη, (www.demetriades.com).
Το δικηγορικό γραφείο Χρύση Δημητριάδη είναι νομικός σύμβουλος για διάφορες τράπεζες και ενεργεί εκ μέρους τραπεζών για αγωγές εναντίον πολλών πολιτών σε σχέση με επενδυτικά δάνεια (margin accounts/ investor accounts).

4) Κώστας Κληρίδης,
Δικαστής του Ανωτάτου Δικαστηρίου,
Έλαβε μέρος για την έκδοση των αποφάσεων για θέματα επενδυτικών δανείων (margin account/ investor account):
Οργανισμός Χρηματοδοτήσεων Παγκυπριακή Λτδ V Μαρία Συρίμη, Πολιτική Έφεση 315/2007, Ημερομηνία απόφασης 12.7.2010. (www.cylaw.com)
Ελληνική Τράπεζα v Γ. Καλλικάς, Πολιτική Έφεση 21/2008, Ημερομηνία απόφασης 14.7.2010. (www.cylaw.com).

Όταν ήταν πρόεδρος Επαρχιακού Δικαστηρίου έκδωσε την πιο κάτω απόφαση υπέρ τράπεζας, για θέματα επενδυτικών δανείων (margin account/ investor account):
Μαρφίν Λαϊκή τράπεζα v Ανδρέα Γεωργίου Θωμά, Αριθμός αγωγής 86/2002, Ημερομηνία απόφασης 31.1.2008.

Σχέσεις:
Εξάδελφος του Μάριου Κληρίδη ο οποίος είναι Γενικός Διευθυντής της Ελληνικής τράπεζας (www.hellenicbank.com)

Εξάδελφος του Τάκη Κληρίδη ο οποίος αρχικά ήταν μέλος του διοικητικού συμβουλίου της USB Bank, (www.usbbank.com.cy), μετά παραιτήθηκε και διορίστηκε μέλος του διοικητικού συμβουλίου της τράπεζας Πειραιώς (Κύπρου) Λτδ, (www.piraeusbank.com.cy).
Οι δύο αυτές τράπεζες έλαβαν δικαστικά μέτρα εναντίον πολλών πολιτών σε σχέση με επενδυτικά δάνεια (margin accounts/ investor accounts).
Ο Τάκης Κληρίδης είναι και Υπουργός Οικονομικών την περίοδο του εγκλήματος του χρηματιστηρίου.

5) Στέλιος Ναθαναήλ,
Δικαστής του Ανωτάτου Δικαστηρίου από τον Ιανουάριο 2008.
Όταν ήταν πρόεδρος Επαρχιακού Δικαστηρίου έκδωσε την πιο πάνω απόφαση υπέρ της τράπεζας για θέματα επενδυτικών δανείων (margin account/ investor account):
Λαϊκή Τράπεζα v Αιμίλος Κούλλουρος, αριθμός αγωγής 6559/2002, Ημερομηνία απόφασης 18.1.2008.

Σχέση:
Η κόρη του είναι η Μαλβίνα Ναθαναήλ η οποία είναι δικηγόρος στο δικηγορικό γραφείο Χρυσαφίνη και Πολυβίου, όπως αναφέρεται πιο πάνω.

6) Κώστα Παμπαλλής,
Δικαστής επαρχιακού δικαστηρίου

Σχέση:
Η σύζυγος του είναι η Μαρία Μαλακτού- Παμπαλλή η οποία είναι δικηγόρος στο δικηγορικό γραφείο Χρύση Δημητριάδη, όπως αναφέρεται πιο πάνω.

7) Aνδρέας Πασχαλίδης,
Δικαστής του Ανωτάτου Δικαστηρίου από τον Αύγουστο 2009.

Σχέση:
Ο γιος του Λούκας Πασχαλίδης είναι δικηγόρος στο δικηγορικό γραφείο Άντη Τριανταφυλλίδη (www.triantafyllides.com).
Το δικηγορικό γραφείο Άντη Τριανταφυλλίδη είναι νομικός σύμβουλος διαφόρων τραπεζών και ενεργεί εκ μέρους τραπεζών για αγωγές εναντίον πολλών πολιτών σε σχέση με επενδυτικά δάνεια (margin accounts/ investor accounts).
Ο Λούκας Πασχαλίδης ήταν δικηγόρος της τράπεζας στην υπόθεση Εθνική τράπεζα της Ελλάδος (Κύπρου) Λτδ V Μιχάλη Χατζηττοφή, αριθμός αγωγής 2162/2007, ημερομηνία απόφασης 21.5.2010.

Ο άλλος γιος του, Χαράλαμπος είναι δικηγόρος στο δικηγορικό γραφείο Αντώνη Πασχαλίδη & Σία (www.paschalides.com)
Το δικηγορικό γραφείο Αντώνη Πασχαλίδη & Σία είναι νομικός σύμβουλος διαφόρων τραπεζών, ειδικά της Ελληνικής τράπεζας και ενεργεί εκ μέρους τραπεζών για αγωγές εναντίον πολλών πολιτών σε σχέση με επενδυτικά δάνεια (margin accounts/ investor accounts).

8) Παρπαρίνος Λεωνίδας
Πρόεδρος επαρχιακού δικαστηρίου.
Έκδωσε την πιο κάτω απόφαση υπέρ τράπεζας για θέματα επενδυτικών δανείων (margin account/ investor account):
Μαρφίν Λαική τράπεζα v Ανδρέας Παστελλάς, αριθμός αγωγής 6312/2005, ημερομηνία απόφασης 30.6.2010.

Σχέση:
Ο γιος τους Λούκας Παρπαρίνος είναι δικηγόρος στο δικηγορικό γραφείο Μαρκίδη & Μαρκίδη (www.markides.com.cy)
Το δικηγορικό γραφείο Μαρκίδη & Μαρκίδη είναι νομικός σύμβουλος διαφόρων τραπεζών, ειδικά της Ελληνικής τράπεζας και ενεργεί εκ μέρους τραπεζών για αγωγές εναντίον πολλών πολιτών σε σχέση με επενδυτικά δάνεια (margin accounts/ investor accounts).
Ο Λούκας Παρπαρίνος ήταν δικηγόρος της τράπεζας στην υπόθεση Ελληνική τράπεζα v Αναστάσιος Νικολάου, αριθμός αγωγής 13726/2002

Ο άλλος γιος του είναι ο Σωκράτης Παρπαρίνος ο οποίος είναι δικηγόρος στο δικηγορικό γραφείο Παρπαρίνος & Μυλωνάς (www.pmcorporatelaw.com).
Το δικηγορικό γραφείο Παρπαρίνος & Μυλωνάς έχει μακρά και δυνατή σχέση με τις πιο σημαντικές τράπεζες στην Κύπρο.

9) Δέσπω Μιχαηλίδου
Πρόεδρος επαρχιακού δικαστηρίου, δικαστής.
Έκδωσε τις πιο κάτω αποφάσεις υπέρ τραπεζών για θέματα επενδυτικών δανείων (margin account/ investor account):
Εθνική Τράπεζα της Ελλάδος (Κύπρου) Λτδ v Γιαννάκη Παναγιώτου Λοίζου, αριθμός αγωγής 3521/2004, ημερομηνία απόφασης 24.3.2010. Δικηγόρος της τράπεζας αυτής ήταν η κα Κ. Κακουλλή.
Ελληνική τράπεζα Λτδ V Ανδρέα Πατσαλίδη, αριθμός αγωγής 6975/2003 ημερομηνία απόφασης 13.3.2009.

Σχέση:
Η εν δικαστής εργαζόταν για πολλά χρόνια στο δικηγορικό γραφείο Κακογιάννη στη Λεμεσό, μαζί με την κα Κακουλλή, με την οποία διατηρεί στενές κοινωνικές και φιλικές σχέσεις.
Οι εργασίες του δικηγορικού γραφείου Κακογιάννη μεταφέρθηκαν στο δικηγορικό γραφείο Χρύση Δημητριάδη, όπως περιγράφεται πιο πάνω.

10) Αντώνης Λιάτσος.
Πρόεδρος επαρχιακού δικαστηρίου, δικαστής.
Έκδωσε την πιο κάτω απόφαση υπέρ τράπεζας για θέματα επενδυτικών δανείων (margin account/ investor account):
Εμπορική Τράπεζα (Κύπρου) Λτδ, v Παναγιώτη Ζερβού, αριθμός αγωγής 10165/2003, ημερομηνία απόφασης 29.5.2009.

Σχέση:
Η σύζυγος του είναι η Ελένη Λιάτσου η οποία είναι δικηγόρος στο δικηγορικό γραφείο Τριανταφυλλίδης & Χριστοφόρου (www.tcalaw.eu).
Το δικηγορικό γραφείο Τριανταφυλλίδης & Χριστοφόρου είναι νομικός σύμβουλος διαφόρων τραπεζών και ενεργεί εκ μέρους τραπεζών για αγωγές εναντίον πολλών πολιτών σε σχέση με επενδυτικά δάνεια (margin accounts/ investor accounts).

11) Γιασεμής Γιασεμή.
Πρόεδρος επαρχιακού δικαστηρίου, δικαστής.
Έκδωσε την πιο κάτω απόφαση υπέρ τράπεζας/ χρηματοδοτικού οργανισμού για θέματα επενδυτικών δανείων (margin account/ investor account):
Euroinvestment & Finance Ltd V Παναγιώτης Ζερβός,

Σχέση:
Η σύζυγος του είναι η Μαρία Αντωνίου η οποία εργάζεται στο δικηγορικό γραφείο Χρυσαφίνη & Πολυβίου, όπως αναφέρεται πιο πάνω.

12) Χάρης Μαλακτός.
Δικαστής επαρχιακού δικαστηρίου.
Έκδωσε την πιο κάτω απόφαση υπέρ τραπεζών για θέματα επενδυτικών δανείων (margin account/ investor account):
Euroinvestment & Finance Ltd v Ανδρέα Σωκράτους, αριθμός αγωγής.2557/2002, ημερομηνία απόφασης 10.10.2005.

Σχέση:
Ο αδελφή του είναι η είναι η Μαρία Μαλακτού- Παμπαλλή η οποία είναι δικηγόρος στο δικηγορικό γραφείο Χρύση Δημητριάδη, όπως αναφέρεται πιο πάνω.

13) Μαρίνα Παπαδοπούλου
Δικαστής επαρχιακού δικαστηρίου.
Έκδωσε την πιο κάτω απόφαση υπέρ τραπεζών/ χρηματοδοτικών οργανισμών για θέματα επενδυτικών δανείων (margin account/ investor account):
Ellinas Finance Ltd v Μιχάλης Χατζηγαβριήλ, αριθμός αγωγής 7417/2004, ημερομηνία απόφασης 28.5.2009.
Ellinas Finance Ltd v Ελευθέριος Μαρκίδης, αριθμός αγωγής7430/2005, ημερομηνία απόφασης 28.1.2011.

Σχέση:
Τα εξαδέλφια της είναι η Αναστασία Παπαδοπούλου και Νικόλας Παπαδόπουλος οι οποίοι είναι ιδιοκτήτες του δικηγορικού γραφείου Τάσσος Παπαδόπουλος & Συνεργάτες (www.tplaw.com.cy), και παιδιά του πρώην προέδρου της Δημοκρατίας, Τάσου Παπαδόπουλου.
Το δικηγορικό γραφείο Τάσσος Παπαδόπουλος & Συνεργάτες είναι νομικός σύμβουλος διαφόρων τραπεζών, ειδικά της Λαικής τράπεζας (www.marfinbank.com.cy) και ενεργεί εκ μέρους τραπεζών για αγωγές εναντίον πολλών πολιτών σε σχέση με επενδυτικά δάνεια (margin accounts/ investor accounts).
Εργαζόταν στο δικηγορικό γραφείο Τάσσος Παπαδόπουλος & Συνεργάτες, προτού διοριστεί δικαστής.

14) Νικόλας Σάντης
Ανώτερος επαρχιακός δικαστής.
Έκδωσε τις πιο κάτω αποφάσεις υπέρ τραπεζών/ χρηματοδοτικών οργανισμών για θέματα επενδυτικών δανείων (margin account/ investor account):
Τράπεζα Κύπρου V Παναγιώτης Ζερβός, Θεοδώρα Ζερβού, αριθμός αγωγής 2172/2005, ημερομηνία απόφασης 30.6.2008.
Τράπεζα Κύπρου V Ιωάννης Ζερβός, Παναγιώτης Ζερβός, αριθμός αγωγής 3468/2005, ημερομηνία απόφασης 30.12.2008.
Τράπεζα Κύπρου V Παναγιώτης Κωστή, αριθμός αγωγής 6974/2004, ημερομηνία απόφασης 30.1.2009.

Σχέση:
Η σύζυγος του είναι νομικός σύμβουλος της Τράπεζας Αναπτύξεως (www.cyprusdevelopmentbank.com)
Ο εξάδελφος του είναι ο Μάρκος Γεωργιάδης ο οποίος είναι δικηγόρος, συνέταιρος στο δικηγορικό γραφείο Γεωργιάδη & Πελίδη (www.cypruslaw.com.cy).
Το δικηγορικό γραφείο Γεωργιάδη & Πελίδη είναι νομικός σύμβουλος διαφόρων τραπεζών και ενεργεί εκ μέρους τραπεζών για αγωγές εναντίον πολλών πολιτών σε σχέση με επενδυτικά δάνεια (margin accounts/ investor accounts).

15) Αλέξανδρος Παναγιώτου
Ανώτερος Επαρχιακός δικαστής.
Έκδωσε την πιο κάτω απόφαση υπέρ χρηματοδοτικού οργανισμού για θέματα επενδυτικών δανείων (margin account/ investor account):
Ellinas Finance Ltd V Φοίβος Ξενοφώντος, αριθμός αγωγής 9587/2002. ημερομηνία απόφασης 13.10.2005.

Σχέση:
Η σύζυγος του Μύρια Αγαθοκλέους είναι δικηγόρος στο δικηγορικό γραφείο Παμπορίδη (www.pamboridis.com).
Το δικηγορικό γραφείο Παμπορίδη είναι νομικός σύμβουλος διαφόρων τραπεζών και ενεργεί εκ μέρους τραπεζών για αγωγές εναντίον πολλών πολιτών σε σχέση με επενδυτικά δάνεια (margin accounts/ investor accounts).

16) Tεύκρος Οικονόμου.
Δικαστής.
Έκδωσε την πιο κάτω απόφαση υπέρ τράπεζας για θέματα επενδυτικών δανείων (margin account/ investor account):
Τράπεζα Κύπρου V Μιτσικουρίδου, αριθμός αγωγής 6/2003, ημερομηνία απόφασης 16.11.2004.
Οργανισμός Χρηματοδοτήσεως Παγκυπριακή λτδ v Πανίκος Σενέκης, αριθμός αγωγής 657/2004, ημερομηνία απόφασης 6.5.2008.
Λαική τράπεζα v Νικόλαου Σάββα, αριθμός αγωγής 2949/2003, ημερομηνία απόφασης 4.10.2006

Σχέση:
Όταν έκδωσε την πιο πάνω απόφαση Τράπεζα Κύπρου V Μιτσικουρίδου, η σύζυγος του ήταν διευθύντρια στην τράπεζα Κύπρου.

17) Λεμονιά Καουτζάνη.
Δικαστής.
Έκδωσε την πιο κάτω απόφαση υπέρ χρηματοδοτικού οργανισμού για θέματα επενδυτικών δανείων (margin account/ investor account):

Σχέση:
Η κόρη της είναι η Θάλια Καουτζάνη η οποία εργάζεται στο δικηγορικό γραφείο Χρυσαφίνη & Πολυβίου, όπως αναφέρεται πιο πάνω.

18) Νάταλυ Ταλλαρίδου- Κοντοπούλου.
Δικαστής.

Connection:
Ο πατέρας της είναι ιδιοκτήτης του δικηγορικού γραφείου Κίκης Ταλλαρίδης (www.talarideslawoffice.com).
Το δικηγορικό γραφείο Κίκης Ταλλαρίδης είναι νομικός σύμβουλος διαφόρων τραπεζών, ειδικά της Λαικής τράπεζας και ενεργεί εκ μέρους τραπεζών για αγωγές εναντίον πολλών πολιτών σε σχέση με επενδυτικά δάνεια (margin accounts/ investor accounts).

19) Σοφία Κλεόπα Χατζηκυριάκου,
Δικαστής.

Σχέση:
Ο πατέρας της Μιχάλης Κλεόπας ήταν μέλος του διοικητικού συμβουλίου και γραμματέας της USB Bank (www.usbbank.com.cy).

η άλλη όψη του κατεστημένου ΙΙ

Όσον πιο πολλά ασχολείται κάποιος με τη λειτουργία του κυπριακού κατεστημένου τόσο πιο πολλά θυμώννει! Τζαι εν τούτον που νοιώθω θκιαβάζοντας τα ακόλουθα ποστ στην "δέφτερη ανάγνωση" για τις τράπεζες τζαι τη διαπλοκή δικηγόρων, βουλευτών, τραπεζιτών τζαι ΜΜΕ.

http://defterianaynosi.com/article.php?id=366

http://defterianaynosi.com/fTrapezes.php

Εν θέλω να τα αναπαραγάγω. Θέλω μόνο να επιστήσω την προσοχή στους φίλους του μπλόκ μας, για να τα θκιαβάσουν τζείνοι. Θεωρώ πως η "δέφτερη ανάγνωση" εν που τις πιο αξιόλογες δημοσιογραφικές προσπάθειες στο νησί, τζαι τους εύχουμαι ό,τι καλύτερο.
Επι του προκειμένου -που εν το κυπριακό κατεστημένο- απλά εν ηξέρω ως που μπορεί να φτάσει ο εμπαιγμός του για να φάει μιαν λαϊκήν κλωτσιάν πας τα κωλομέρκα!

Δημόκριτος (σήμερα απλά θυμωμένος)

Η άλλη όψη των αριθμών…

Ενώ θα ανέμενε κανείς ότι όταν επικαλούμαστε αριθμούς για να τεκμηριώσουμε μια άποψη αυτό γίνεται για καθαρά λόγους αντικειμενικότητας… φαίνεται ότι τελικά ακόμα και αυτή η αντικειμενικότητα των αριθμών, είναι υποκειμενική στην Κύπρο…

Για σκοπούς αντικειμενικότητας λοιπόν, παραθέτουμε τα επίσημα στοιχεία. Αν αυτά δεν αρέσουν σε κάποιους δεν φταίμε εμείς… ούτε οι αριθμοί.

·         €25δις είναι τα δάνεια που έχουν παραχωρήσει οι κυπριακές τράπεζες στην ελληνική αγορά, μεγάλο μέρος των οποίων είναι επισφαλή.

·         €18 δις είναι ο παραγόμενος πλούτος της Κύπρου κάθε χρόνο.

·         €6 δις είναι οι εκτιμήσεις των οίκων αξιολόγησης για το ποσό που θα χρειαστούν για την ανακεφαλαιοποίηση τους οι τράπεζες.

·         €4,8 δις είναι ο τζίρος των δέκα πιο μεγάλων κυπριακών εταιρειών για το 2010

·         €4δις είναι το ύψος των επισφαλών δανείων που μεταφέρθηκε υπό Κυπριακή εποπτεία από την μετατροπή της «Marfin Εγνατία» από θυγατρική σε παράρτημα της «Marfin Λαϊκής». Εκ των οποίων πολλά αφορούν, σύμφωνα με το δημοσίευμα της Καθημερινής της 9^ης Οκτωβρίου 2012 δάνεια για αγορά μετοχών χωρίς καμία εγγύηση και εξασφάλιση.

·         €3,3 δις είναι οι ζημιές που κατέγραψαν οι Κυπριακές τράπεζες λόγω του κουρέματος των ελληνικών ομολόγων.

·         €3 δις είναι το ύψος του φθηνού δανεισμού που πήραν η Τράπεζες από το Κράτος το 2009 δήθεν για να το διοχετεύσουν σε φθηνό δανεισμό προς τις Μικρομεσαίες επιχειρήσεις. Αντί αυτού προτίμησαν τα ελληνικά ομόλογα…

·         €1,8 δις είναι το αρχικό ποσό που ζήτησε η Λαϊκή για ανακεφαλαιοποίηση από το κράτος.

·         €1,4 δις είναι το ποσό που επενδύθηκε σε αξιόγραφα τα οποία ανακάλυψαν οι τράπεζες για να καλυφθούν επιπλέον οι κεφαλαιακές ανάγκες τους, εκ των οποίων €1 δις είναι το ποσό που άντλησαν από μεμονωμένους καταθέτες για την αγορά αξιογράφων.

·         €1,1 δις είναι τα κέρδη της Τράπεζας Κύπρου κατά την περίοδο 2008 – 2010 σύμφωνα με τις δηλώσεις του τότε διευθύνων σύμβουλου της Τράπεζας Κύπρου, Ανδρέας Ηλιάδη, σε συνέντευξη του στη StockWatch, τα οποία δεν ήταν αρκετά για να καλύψουν τις κεφαλαιακές ανάγκες του Συγκροτήματος αφού έχει απευθυνθεί στο Κράτος.

·         €800 εκ., €400 εκ για έκαστη τράπεζα, είναι το ύψος το δανείων προς τα μέλη των διοικητικών συμβουλίων και τα βασικά διευθυντικά στελέχη, τις οικογένειες τους και συνδεδεμένες προς αυτούς εταιρείες των 2 μεγάλων κυπριακών τραπεζών στο τέλος του 2011. Επαναλαμβάνω ότι οι τράπεζες έχουν ζητήσει κρατική αρωγή πέραν του €1,8 δις, αλλά έχουν παραχωρήσει €800 εκ δάνεια στους ιδίους.

 Σύμφωνα με το δημοσίευμα της Καθημερινής της 9^ης Οκτωβρίου 2012 «περίεργα δάνεια μεγάλων ποσών, εκατοντάδων εκατομμυρίων, έγιναν προς «Μονές και Μοναστήρια», με καθόλου ή μη ικανοποιητικές εγγυήσεις τα οποία και πάλι θεωρούνται επισφαλή», και ενδεχομένως να μην εισπραχθούν ποτέ.

·         €407 εκ είναι τα κέρδη των τριών κυπριακών εμπορικών τραπεζών μόνο το 2010, χρονιά στην οποία είχαν επαναγοραστεί ελληνικά ομόλογα από τις Κυπριακές Τράπεζες.

·         €100 εκ. είναι η αμοιβή του γραφείου που ανάλαβε να πωλήσει στην Τράπεζα Κύπρου το €1,8 δις ελληνικά ομόλογα από την Deutsche Bank. Η γερμανική τράπεζα, πέραν της έκπτωσης στην τιμή, πρόσφερε και προμήθεια 5% σε οποιοδήποτε γραφείο πετύχαινε την πώληση.

·         €10 εκ είναι οι αμοιβές και τα μπόνους των διοικητικών συμβουλίων των δυο μεγάλων τραπεζών το 2010, για την κερδοφόρα επιλογή να αγοράσουν ομόλογα του ελληνικού δημοσίου.

·         €6,5 εκ είναι το ποσό που αναφέρεται ως διαγραφή χρέους της εταιρείας ΔΕΛΤΑ το 2006.

Και κάτι τελευταίο αλλά εξαιρετικά σημαντικό… Ο μηνιαίος μισθός της κυρίας Κούλλας που εργάζεται ως καθαρίστρια σε μεγάλο γραφείο της πρωτεύουσας και που συχνά γίνεται και η καφετζού των προϊσταμένων της (που είναι κάποιοι από την πιο άνω λίστα), είναι 800 ευρώ. Επειδή συνήθως αυτά τα ευήλια γραφεία είναι και μεγάλα… και έχουν και αρκετά μπιμπελό (έτσι δείχνουν το στάτους τους), έχουν και πολλές φωτογραφίες με τις βραβεύσεις και τα διπλώματα που έχουν πάρει στην καριέρα τους (για να πτωχεύσουν τον τόπο)…  το καθάρισμα τους είναι ιδιαίτερα κουραστικό…

Έλα, πέστε μας λοιπόν την αλήθεια…Ποιος θα πληρώσει τελικά τα πραγματικά νούμερα; Και πόσο ακόμα θα συνεχίσει η δεξιά να στρουθοκαμηλίζει προεκλογικά;

Η άλλη όψη… των προσποιητών οργασμών

Ανακάλυψε Λαυράκι ο Ευρωβουλευτής των Συντηρητικών στην ενορία της Νοτιοανατολικής Αγγλίας… εντόπισε μια "απαράδεκτη" αφίσα στο κεντρικό κτήριο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής που απεικόνιζε μαζί με αρκετά θρησκευτικά σύμβολα ένα σφυροδρέπανο…

Η "εξωφρενική αφίσα και τα "σχόλια" του κατά τα άλλα δημοκρατικά εκλεγμένου βουλευτή εδώ:

http://blogs.telegraph.co.uk/news/danielhannan/100185609/you-thought-the-whole-eussr-thing-was-over-the-top-have-a-look-at-this-poster/

Η πραγματικότητα είναι ότι δεν μπορώ να φανταστώ τι είχε στο μυαλό του ο σχεδιαστής της αφίσας όταν έβαζε μαζί μια σειρά από σύμβολα σε ένα πρότζεκτ που διαφήμιζε την κοινωνική ένταξη των ενήλικων μεταναστών … προφανώς ήθελε να δείξει την πολυπολιτισμικότητα… το ίδιο προφανές είναι σε εμένα ότι δεν τα κατάφερε… ας έβαζε διαφορετικά φαγητά … ή ας έβαζε διαφορετικές γλώσσες… ή διαφορετικές ενδυμασίες κλπ κλπ κλπ.

Μπορώ όμως να φανταστώ τι είχε στο μυαλό του ο συντηρητικός ευρωβουλευτής… είχε τον λαϊκισμό και τη χειραγώγηση… και διάλεξε να το κάνει μέσα από την ανακύκλωση της φοβίας για τον κομμουνισμό.

Με θράσος χιλίων πιθήκων αναφέρεται στην ανακοίνωση του στα "εγκλήματα" της "Σοβιετικής επανάστασης" που "ταλαιπώρησε" με "πείνα", "σκλαβιά", "βασανιστήρια" και "θάνατο" τρεις γενεές… και τέλειωσε τον οργασμό του με τη ξεδιάντροπη εξίσωση του κομμουνισμού με τον ναζισμό!

Προφανώς ο συντηρητικός ευρωβουλευτής μιλώντας για εγκλήματα δεν ένιωσε ούτε την ελάχιστη ανάγκη να είναι αντικειμενικός… τα εγκλήματα της παπικής εκκλησίας (συστήνω σχετικά το έργο του Γαβρά, "Αμήν"), λόγου χάριν, και η συνεργασία τους με τον Χίτλερ κατά το Β παγκόσμιο πόλεμο, είναι μάλλον υπεράνω κριτικής και ως εκ τούτου το σύμβολο τους αποδεκτό.

Είναι σαφές πως τα εγκλήματα είναι εγκλήματα και σίγουρα το ένα δεν δικαιολογεί το άλλο. Απλά το σφυροδρέπανο σε αντίθεση με τον σταυρό είναι πιο εύκολος στόχος γιατί δεν διεκδικεί μεταφυσική νομιμοποίηση. Αλλά είναι και το σύμβολο που με τα καλά ή τα κακά του έφερε ελπίδα σε εκατομμύρια κατατρεγμένων και κολασμένων, που σύνδεσε τους εργάτες με τους αγρότες του απλού κόσμου, των ανθρώπων της εργασίας με τους φοιτητές που οραματίζονταν.

Είναι πολύ διαδεδομένη δυστυχώς η «θεωρία» του πετάλου ή του κύκλου, που θέλει τα «δύο άκρα» να συναντιώνται ή να συγκλίνουν. Πολλοί οι υποστηρικτές της, (π.χ. οι Γερμανοί Ούβε Μπάκες και Έκαρντ Γέσε) οι οποίοι γνώρισαν μεγάλες δόξες επι Χέλμουντ Κόλ. Τα αποτελέσματα τα είδαμε. Στη Γερμανία το 2011 και 2012 παρακολουθούνταν οι βουλευτές της Αριστεράς, ενώ οι νεοναζί κυκλοφορούσαν στο δρόμο σκοτώνοντας κάτω από τη μύτη, ή πολλές φορές με την ανοχή, της αστυνομίας.

Δυστυχώς η αστική δημοκρατία χρειάζεται αυτή την προσέγγιση για να μπορέσει να δικαιολογήσει το ρατσιστικό της πρόσωπο και τον «οικονομικό δαρβινισμό» που τη διακατέχει. Μόνο ο πιό ανταγωνιστικός μπορεί να επιβιώσει. Μόνο οι πιο αποτελεσματικές τεχνικές είναι οι καλές, και οι απλοί άνθρωποι ας ψοφίσουν. Και δεν πειράζει αν το Ισραήλ σκοτώνει και βασανίζει τους Παλαιστινίους. Στο κάτω-κάτω είναι μια αστική δημοκρατία. Φασίζουσα μεν, αλλά αστική. Το ίδιο και η Ελλάδα, η Ουγγαρία, η Εσθονία, η Ιταλία... και η λίστα εμπλουτίζεται...

Η αλλη οψη της συζήτησης για το κατεστημένο

Στα πλαίσια της συζήτησης μας για το κατεστημένο φιλοξενούμε ένα κείμενο του Αντώνη Χατζηκυριάκου από το cyprus news (http://cyprusnews.eu/antonis-hadjikiriakou/472274-2012-08-14-07-50-34.html). Είμάστε της άποψης πως πρόκειται για ένα σπουδαίο κείμενο που αντανακλά και δικές μας αντιλήψεις όσον αφορά τη νομιμοποίηση του κατεστημένου, την προσπάθεια στοχοποίησης και παραγκώνισης της Αριστεράς, και την προώθηση της θεωρίας του "κέντρου" (όπως την αναλύει ο Αντώνης Χατζηκυριάκου) ως έννοιας της σύγχρονης πολιτικής θεωρίας. Για μάς είναι ξεκάθαρο πως αυτή η θεωρία του "κέντρου" προσπαθεί να νομιμοποιήσει τόσο τις τοπικές όσο και τις παγκόσμιες οικονομικές ελίτ μέσα από την ισοπεδωτική συνταύτιση Αριστεράς και Ακροδεξιάς. Όχημα αυτής της προσμάθειας είναι η αποδοχή των οικονομικών πολιτικών που προωθούνται την τελευταία 30ετία στην Ευρώπη και τις δυτικές κοινωνίες ώς τις μόνες ελπιδοφόρες για ένα "καλύτερο μέλλον". Αυτές είναι όμως που καταβαραθρώνουν οποιαδήποτε προστασία για τους εργαζόμενους και ψαλιδίζουν τη δημοκρατία προς όφελος της ελευθερίας της αγοράς.

Γιώργος Αντωνίου, Δημόκριτος Τζυπρή

Η ιδεολογία του ακραίου κέντρου, του Αντώνη Χατζηκυριάκου

Ο Τάρικ Αλί, ένας Εγγλέζο-Πακιστανός αριστερός διανοούμενος, έγραψεν πριν κανέναν χρόνον για την επικυριαρχίαν του ακραίου κέντρου:

« Οι παγωμένοι σιειμόνες της περιόδου του Ρίγκαν τζιαι του Μπους εν ελείψαν με τον Κλίντον τζιαι τον Ομπάμα: κούφκιοι άντρες που κυβερνούν έναν κούφκιον σύστημαν, όπου τα ριάλλια κυριαρχούν παντού τζιαι το καταταλαιπωρημένον κράτος χρησιμοποιείται μόνον για να διατηρά το χρηματοπιστωτικόν στάτους κβο τζιαι να χρηματοδοτά τους πολέμους του 21^ου αιώνα [...] Η άκρα δεξιά εν μιτσιά. Η άκρα αριστερά όσον τζιαι υπάρχει. Εν το ακραίον κέντρον που κυριαρχεί στην πολιτικήν τζιαι οικονομικήν ζωήν.» Δέτε το αρχικόν κείμενον τζιαι μιαν συνέντευξην του Αλί. Για το ακραίον κέντρον στην Ελλάδαν της κρίσης τζιαι του μνημονίου έκαμεν μιαν ωραίαν ανάλυσην ο Άκης ο Γαβριηλίδης, τζιαι ο Αντώνης Λιάκος.

Ως ακραίον κέντρον ο Αλί περιγράφει την κατάστασην μετά το περίφημον τέλος των ιδεολογιών, όπου Μπλερ, Κλίντον τζιαι διάφοροι άλλοι σοσιαλοδημοκράτες που εμπορούσαν να αντιληφθούν τες ανάγκες της ελεύθερης αγοράς ολοκληρώσαν το νεοφιλελεύθερον όνειρον της Θάτσιερ τζιαι του Ρίγκαν χώννοντας το κάτω που έναν σεντόνιν με αθρώπινον πρόσωπον. Ο περιλάλητος «τρίτος δρόμος» του Γκίντενς.

Άμαν μιλώ για ακραίον κέντρον στην Κύπρον δεν μιλώ για το ΔΗΚΟ. Να το ξεκαθαρίσουμεν τουτον, τζιαι εννα δείτε πιο κάτω γιατί. Ο όρος ακραίον κέντρο περιγράφει τους τύπους που λλίον πολλά λαλούν μας ότι εν υπεράνω ιδεολογιών. Παίζουν το πραγματιστές, ορθολογιστές, εκσυγχρονιστές, μετριοπαθείς, αννοιχτόμυαλοι τζιαι ενάντια στη βία των «δύο άκρων». Καππαρώννουν λοιπόν ωραίες λέξεις τζιαι εύηχες, τζιαι λαλούν ότι εν πάνω που ιδεολογίες. Αλλά επειδή άλλον το τι λαλούμεν τζιαι άλλον το τι κάμνουμεν, η ιδεολογία τους εν πολλά συγκεκριμένη.

Μιλώ για την προοδευτικήν δεξιάν, τους πολιτικούς της, τη διανόησην της, τζιαι τες εφημερίδες της (Πολίτης, Αλήθεια, Καθημερινή). Μιλώ για τους απολογητές του νεοφιλελεύθερισμού, οι οποίοι στο όνομαν του «εν έχουμεν άλλην επιλογήν» (βλέπε το “there is no alternative” της Θάτσιερ), λαλούν μας μέραν-νύχταν ότι ο λόγος της κρίσης εν το σπάταλον τζιαι μεγάλον κράτος.

Σαν απολογητής του νεοφιλελευθερισμού, το ακραίον κέντρον πρέπει να νομιμοποιεί τα χαρακτηριστικά που διεκδικεί, τουλάχιστον σε σχέσην με το τι λαλεί.  Είπαμεν: προοδευτισμός, πραγματισμός, ορθολογισμός, εκσυγχρονισμός, μετριοπάθεια. Διεκδικώντας την αποκλειστικότηταν τζιαι το μονοπώλιον τούντων όρων, θεωρούν αυτομάτως ότι όποιος τους κάμνει κριτικήν εν συντηρητικός, ονειροπόλος, λαϊκιστής, παράλογος, κολλημένος στο παρελθόν τζιαι ακραίος. Α, εξίχασα ότι άμαν μιλήσεις για το καπιταλιστικόν σύστημα είσαι συνομωσιολόγος τζιαι παρωχημένος μαρξιστής.

Ας κάτσουμεν κάτω όμως να δώκουμεν περιεχόμενον στα χαρακτηριστικά που διεκδικούν για τους εαυτούς τους τζιαι να μιλήσουμεν για το τι σημαίνουν τούτοι οι όροι. Είδαμεν π.χ. τον εκσυγχρονισμόν του Μπλερ ή του Σημίτη τζιαι τον ορθολογισμόν του οικονομικού τους συστήματος. Η διαφθορά του ήταν απλά πιο εκλεπτυσμένη. Το κράτος έννεν σπάταλον άμαν σιωνώννει εκαταμμύρια τζιαι εκατομμύρια στες τράπεζες για να μας περιπαίζουν ούλλους που γυρόν, διότι εμείς οι πληβείοι εν καταλάβουμεν που οικονομικά. Ούτε ενναν σπάταλον άμαν κάμουμεν 7 υφυπουργεία για να μπορέσουμεν να τάξουμεν σε ούλλους. Τζιαι οικονομικός ορθολογισμός είναι να πουλάς κερδοφόρες δημόσιες εταιρίες σε τιμές ευκαιρίας (τζιαι παράλληλα να έχουμεν να τρώμεν που τες προμήθειες).

Επειδή λοιπόν ο εκσυγχρονισμός τους εν κενός περιεχομένου τζιαι εξυπηρετεί τες παραδοσιακές σχέσεις εξουσίας με μιαν επίφασην σύγχρονου λόγου, οι φιλελεύθεροι δεξιοί χρειάζουνται τζιαι μιαν προοδευτικήν νομιμοποίησην για να μπορέσουν να διαφοροποιηθούν που την άσιλα δεξιάν. Προσπαθούν να κερδίσουν περγαμηνές προοδευτισμού με εύκολες κριτικές των πιο αντιδραστικών χαρακτηριστικών του φυσικού τους χώρου, δηλαδή της δεξιάς. Κάμουν, π.χ. κριτικήν του εθνικισμού, μιλούν για το φύλον τζιαι τα δικαιώματα των ΛΟΑΔ, υπερασπίζουνται την πολυπολιτισμικόταν τζιαι αντιτάσσουνται στην εκκλησιάν. Ο λόγος τούτος εν σημαντικός, αλλά εν μισοδότζιν τζιαι στην ουσία λειτουργεί σαν βιτρίνα. Στην τελικήν, το να συγκρούεσαι με τον Ττόμη, το Συλλουρούδιν ή τον Θεμιστοκλέους εν εύκολον πράμαν, γιατί οι ίδιοι εν έτσι όπως ένει. Επιπλέον, στην απουσίαν πραγματικά ριζοσπαστικής πολιτικής που την αριστεράν, οι φιλευλεύθεροι δεξιοί φαίνουνται avant-garde.

Ο λόγος που εκφέρουν όμως εν εμπεριέχει ρηξικέλευθες πολιτικές – απλά δουλεύκουμεν μέσα που το σύστημαν χωρίς να το αμφισβητούμεν στην δομήν του. Δουλεύκουμεν με τα μιτσιά, κάμνουμεν συμβιβασμούς ποτζιει ποδά που καταντούν μυλλοσφοντζίσματα, τζιαι στρογγυλοποιούμεν τες ωραίες μας αρχές για να γινούν εφαρμόσιμες στο όνομαν ενός κενού περιεχομένου πραγματισμού. Τούτου του τύπου ο πραγματισμός όμως ενισχύει, εμπεδώνει τζιαι νομιμοποιεί το στάτους κβο, το οποίον ούτε θέλει να το αλλάξει, ούτε να το ανατρέψει, αλλά να το εκσυγχρονίσει.

Μια άλλη σημαντική παράμετρος εν ότι η φιλελεύθερη δεξιά εκφέρει το λόγον της σε μιαν συγκυρίαν όπου μπορεί να το κάμει. Δηλαδή τωρά παίρνει τους. Τον τζιαιρόν που η φιλελεύθερη δεξιά ήταν εγκλωβισμένη μες τον Συναγερμόν των αγωνιστών της ΕΟΚΑ, τούτοι ούλλοι εν εφκάλλαν κίχι. Τούτη ακριβώς εν η απουσία της άκρας δεξιάς που λαλεί ο Αλί, δηλαδή το ότι εν καθορίζει πιόν τη χάραξη πολιτικής μέσα που τον έλεγχον ενός μέιντστριμ κόμματος εξουσίας. Τωρά η συγκυρία εν άλλη, τζιαι οι φιλελεύθεροι δεξιοί μπορούν να υπάρχουν τζιαι να εκφέρουν λόγον, νομιμοποιώντας έτσι τη νεοφιλεύθερην οικονομικήν ατζιένταν τους.

Τέλος, ένας άλλος τρόπος με τον οποίο το ακραίον κέντρον νομιμοποιεί την ύπαρξην του είναι μιλώντας για τον μπαμπούλαν των «δύο άκρων». Προσπαθούν δηλαδή να εξισώσουν την αριστεράν με την άκραν δεξιάν. Τούτον όμως εν έναν πολλά απλοϊκόν τζιαι εύκολον τρικ διεκδίκησης μετριοπάθειας. Ο πρώτος που έκαμεν στην Κύπρον τούτην την ταύτισην ήταν ο Λιλλήκκας, εξισώννοντας τους ΕΛΑΜίτες με τους υποστηρικτές της λύσης, με αφορμήν κάτι μικροεπεισόδια στη Λήδρας το 2006. Δεύτερον, οι αντιφάσεις της ρητορικής «ενάντια στην πόλωση» εφανήκαν ξεκάθαρα πέρσι με το Μαρίν, όταν οι φιλελεύθεροι εθκιαλέξαν ξεκάθαρα το έναν άκρον τζιαι επήαν να φωνάξουν ενάντια στον «γιόν της πλύστρας», εκφέροντας έναν ξεκάθαρα ταξικό λόγο. Υπενθυμίζω ότι η πρώτη χρήση του όρου «αγανακτισμένοι» ήταν σε μιαν διαδήλωση έξω που το προεδρικό των αποφοίτων τζιαι γονιών μαθητών του English School κανέναν μήνα πριν το Μαρί, όπου η μεγαλοαστική Λευκωσία επήεν τζιαι εφάκκαν κασσαρόλλες παντώς τζιαι ήταν στην Αργεντινή, διαμαρτυρόμενη για την κατάντια του Eton της Κύπρου (ιμιης).

Ο προοδευτισμός της φιλελεύθερης δεξιάς εν υπάρχει ποττέ ανεξάρτητα που τη νεοφιλελεύθερην οικονομικήν ιδεολογίαν, αλλά εν τζιαμαί μόνον για να τη νομιμοποιεί τζιαι να την εκσυγχρονίζει. Όταν τίθεται δίλημμαν επιλογής μεταξύ της νεοφιλελεύθερης οικονομικής πολιτικής τζιαι των προοδευτικών θεμάτων που είπαμεν πιο πάνω (π.χ. κριτική στον εθνικισμόν, φύλον, ΛΟΑΔ ή πολυπολιτισμικότητα), η επιλογή εν ξεκάθαρη, ειδικά μέσα σε συνθήκες κρίσης, όπου ο καθένας πάει στα ένστικτα του. Γιατί τα επιδόματα σε μονογεϊκές οικογένειες π.χ., εν όσον ζήτημαν φύλου όσον τζιαι οικονομικόν. Σκέφτου να’σαι άνεργη γεναίκα μετανάστης με κοπελλούιν. Πληροίς ούλλα τα κριτήρια ευαισθησίας των φιλελεύθερων δεξιών. Πλην όμως, it’s the economy, stupid... Τζιαι εννα’σαι η πρώτη ποννα πάει σόττον που τον εξορθολογισμόν της οικονομίας. 

Γράφει: Αντώνης Χατζηκυριάκου

Η άλλη όψη του κατεστημένου...

Σε ένα παλιό της άρθρο η "Δέφτερη Ανάγνωση" (http://www.defterianaynosi.com/fTrapezes.php) περιγράφει με ιστορικά στοιχεία την πορεία της μεγαλύτερης τράπεζας της Κύπρου από τον καιρό της ίδρυσης της μέχρι σήμερα. Τα ονόματα που αναφέρει είναι γνωστά. Γνωστή και η διαπλοκή. Περιγράφει πως από την τοκογλυφία και τη συνεργασία με τους εκάστοτε κατακτητές προσαρμόζοντας το ίδιο το νομικό και διοικητικό πλαίσιο του κράτους (υπο κηδεμονία) στα μέτρα τους βόλεψαν εαυτούς και δορυφόρους.

Το κέρδος δεν ήταν μόνο οικονομικό, δηλαδή συσσώρευση απλά πλούτου, αλλα πολύ περισσότερο ήταν και είναι θεσμικό και πολιτικό. Δηλαδή μετατράπηκαν τα παραδοσιακά τζάκια σε κέντρα πολιτικών, κοινωνικών και οικονομικών αποφάσεων... κάτι δηλαδή  σαν το παρακράτος. Ένα παρακράτος που φροντίζει ενίοτε να παρουσιάζεται με ένα προφίλ φιλάνθρωπο (βλέπε βιβλιοθήκες και μουσεία που φέρουν το όνομα τους), καλλιεργημένο (πάντα στην πρώτη γραμμή των ελίτ πολιτιστικών εκδηλώσεων) και ευαίσθητο (απλά δέστε τα επίτιμα μέλη αρκετών φιλόπτωχων ΜΚΟ ). Αυτή η ελίτ έχει τις διασυνδέσεις της με πολιτικά τζάκια συγκεκριμένων πολιτικών χώρων της αστικής δεξιάς και του ανεμοκινούμενου κέντρου και φροντίζει μέσα και από στρατηγικά συνοικέσια και γάμους να αυξάνεται και να πληθύνεται... κάτι όπως τον αρκάστι.

Αυτή η Κυπριακή ελίτ που αρέσκεται στο να αποδίδει την επιρροή της στην τάχα υψηλή της μόρφωση και την ικανότητα της να διαχειρίζεται καταστάσεις, αποτελεί τούτο που αφηρημένα  συχνά περιγράφουμε ως κατεστημένο.  Το κατεστημένο Δεν αφορά μόνο γνωστά πολιτικά ονόματα αλλά τέτοιου είδους «ευυπόληπτους πολίτες»που κρύβονται  πίσω από κάθε πολιτική πράξη ή απραξία που μπορεί να επιφέρει επιπλέον οικονομικά και πολιτικά οφέλη. Φροντίζει στην καθημερινότητα της να διατηρεί τυπικά καλές σχέσεις με όλους τους πολιτικούς χώρους και να δείχνει μια ουδετερότητα όταν τα ζητήματα πιθανόν να έχουν κόστος, έχουν όμως σαφέστατη  προτίμηση όταν επιχειρούν να αυξήσουν ή να διατηρήσουν τα υπερπρονόμια τους. Και ενώ σε περιόδους ιστορικών αναταραχών συνεργάστηκαν και με τους Τούρκους αλλά και πολύ περισσότερο με τους Βρετανούς  αποικιοκράτες, σήμερα δεν διστάζουν  να φορέσουν το μανδύα του επαναπροσεγγιστή σε ευκαιριακό ρόλο του κυπριακού πολιτικού θιασώτη, ακόμα το μανδύα του σουπερ πατριώτη, του φιλοευρωπαϊστή, του φιλο-μνημονιακού κλπ κλπ κλπ. Για αυτή την ελίτ η κάθε ημέρα του χρόνου είναι καρναβάλια...

Όταν αυτή η ελίτ  της αστικής δεξιάς και του ανεμοκινούμενου κέντρου συνεργαστούν εν όψη εκλογών τότε το έργο αρχίζει να μυρίζει αέριο, να «μνημονεύει» την Ευρώπη και να ενδιαφέρεται για εκσυγχρονισμό του κράτους (αυτού του κράτους που οι ίδιοι πριν αρκετές δεκαετίες προσάρμοσαν στα μέτρα τους... σήμερα ,όμως το κοστούμι του κράτους πλέον δεν τους αρκεί... χρειάζεται να το αλλάξουν... να το μικρύνουν διότι πλέον έχουν μεγαλώσει τόσο το δικό τους παρακράτος που μπορεί να αναλάβουν οι ίδιοι κάποιες επιπλέον ευθύνες... οπότε γιατί να μην βάλουν στο χέρι  και τους κερδοφόρους ημικρατικούς;

Κλπ κλπ κλπ

... του Γιώργου Αντωνίου

The other view of... Staying Alive…

Το SIGMAlive μετέδωσε το εξής… το MEGAlive αποκάλυψε το εξής … οι πηγές του CYBClive λένε το εξής κλπ κλπ κλπ

Τελικά με τόσες μεταδόσεις, αποκαλύψεις τζαι αρλούμπες ενός χυδαίου, παρορμητικού και ιδιοτελούς δημοσιογραφικού σκηνικού, η μόνη έγνοια μου στην Κύπρο είναι να μείνω εγώ ALIVE!

Να μου πείτε φυσικά, καλάν τούτους έχουμε με τούτους πρέπει να περάσουμεν…

Όντως, τούτους έχουμεν αλλά τελικά δεν περνούμε… ούτε με αφρόζαν του λαϊκού χωνεύκουνται ούτε με Perrier... Πρόκειται για συνειδητή προσπάθεια χειραγώγησης τζαι δημιουργία είδησης που το τίποτε. Όλα στο όνομα της έγκαιρης και έγκυρης ενημέρωσης του πολίτη! (με μικρά γράμματα τζαι αστερίσκο… του ανυποψίαστου πολίτη)

Ποιας έγκυρης; Ποιας έγκαιρης; Τζαι ποιας ενημέρωσης ρε ζώα;

Τζαι επειδή κάποιος/α μπορεί να ρωτήσει, "τι με έπιασε τωρά τζαι φωνάζω αφού τούτη η κατάσταση πάει για χρόνια", απαντώ: η κατάσταση συνεχίζεται όντως εδώ τζαι χρόνια με την έννοια ότι τα ΜΜΕ λειτουργούσαν πάντοτε ως κομμάτι του κατεστημένου… όι του πολιτικού αλλά του οικονομικού κατεστημένου που στην πορεία εδημιούργησε τζαι πολιτικές εξαρτήσεις.

Σήμερα τούτες οι πολιτικές εξαρτήσεις διακυβεύουν το μέλλον του τόπου όσο ποτέ προηγούμενα. Τζαι ο λόγος είναι διότι σήμερα, περισσότερο από ποτέ προηγουμένως, το κράτος μετατρέπεται σε έναν απλό διαχειριστή (στα αγγλικά ο κατάλληλος όρος είναι facilitator) του ιδιωτικού πλούτου τζαι όι του δημόσιου. Με άλλα λόγια το κράτος επέρασεν που το στάδιο που χρησιμοποιούσε το δημόσιο πλούτο προς όφελος του δημοσίου, δηλαδή ούλλου (τουλάχιστον θεωρητικά) του κόσμου, σε ένα άλλο στάδιο που εξυπηρετεί τα συμφέροντα κάποιων ιδιωτών του κατεστημένου, πολλές φορές παραχωρώντας τον ίδιο τον δημόσιο πλούτο. Κάτι τέτοιο προτείνουν κάποιοι τώρα για τους κερδοφόρους ημικρατικούς, κάτι τέτοιο προτείνουν οι ίδιοι για το φυσικό αέριο κλπ κλπ κλπ.

Άρα, ναι η κατάσταση των ΜΜΕ ήταν πάντα φαιδρή, αλλά τωρά εν πρόστυχη… είναι επί πληρωμή.

Σαν αποτέλεσμα , δεν μπορεί να είναι ούτε έγκαιρη ούτε έγκυρη η ενημέρωση τους… είναι παραπλανητική τζαι δημιουργεί παραπλανητικές συζητήσεις τις οποίες καλούνται μετά κάποιοι καλοθελητές  πολιτικοί να κάμνουν για να χειραγωγούν τον κόσμο.

Η εισήγηση εν απλή: Μεν τους στηρίζετε οικονομικά… δηλαδή με τους γοράζετε, μεν γίνεστε μέλη επί πληρωμή.

Του Γιώργου Αντωνίου

Η άλλη όψη... της δημοσιογραφικής έρευνας

Έσιει τζαιρόν που θέλω να γράψω για την ανηθικότηταν που διέπει τες πλείστες εφημερίδες, αλλά τζαι άλλα ΜΜΕ μες τουντον τόπον. Νομίζω πως οι λόγοι για τουτην την κατάντιαν εν ποικίλοι, τζαι ένας σημαντικός που τούτους εν η Επιτροπή Δημοσιογραφικής Δεοντολογίας. Επιφυλάσσουμαι να γράψω ξανά για τούτον το θέμα, τζαι η κριτική μου εννα εν τα αντικρουόμενα συμφέροντα στην Επιτροπή τούτη. Αποτελείται που εκπροσώπους των ίδιων των ΜΜΕ, την ίδιαν στιγμή που τα ελέγχει!. Τζείνοι παπάες, τζείνοι τατάες! Για όσους ενδιαφέρουνται περαιτέρω: http://www.cmcc.org.cy/code_pradice_gr.html

Τούτο το άρθρον όμως εννα περιοριστεί στην κριτικήν της εφημερίδας ΑΛΗΘΕΙΑ, γιατί θκιαβάζοντας την σήμερα ένοιωσα πως η αντιδεοντολογία τους  τελικά εν έσιει όρια! Στις Σελίδες 6-7 της έκδοσης με ημερομηνία 25/09/2012, η εφημερίδα παραθέτει την "έρευναν" ενός "ειδικού" της "συνεργάτη" για τις επιπτώσεις των προτάσεων της τρόϊκας. Άγια ολάν! Έσιει τζαιρόν που εχάσαν δαμέσα οι έννοιες το νόημαν τους, αλλά τούτοι εφκάλαν τζαι το σοινήν τζαι το παλλούτζι.

Κατ΄ αρχήν να προσδιορίσουμεν τον όρον "έρευνα". Έρευναν κάμνει κάποιος όταν ψάχνει για να έβρει  κάτι. Επίσης όταν  κάποιος ερευνά, προσπαθεί να εν αντικειμενικός. Τούτος ο "ειδικός" συνεργάτης της ΑΛΗΘΕΙΑΣ, απλά παραθέτει τες ρατσιστικές τζαι παρωχημένες απόψεις του πάνω στο μνημόνιον το οποίο εδιέρρευσε. Τούτον φέρνει μας στα πραγματικά προβλήματα του άρθρου της εφημερίδας. Κατα πρώτον, το οτι το όνομα τζαι η ιδιότητα του συνεργάτη της εν αποκαλύπτεται εν μεμπτόν σε τούτην την περίπτωση επειδή υποδηλώνει πως προσπαθεί να τον προστατέψει που κάθε είδους κριτική. Τέθκοιες αναλύσεις, όπως τζείνη που παρουσιάζει η ΑΛΗΘΕΙΑ οφείλουν να έχουν πρόσωπο για να μπορεί κάποιος να αντιπαραθέσει επιχειρήματα εναντίον τους. Τζαι η ανάλυση του εν λόγω "αναλυτή" εν τόσον υποκειμενική που ουσιαστικά οι υποψίες φκαίννουν αληθινές.

Εν θα αναλωθώ σε ολοκληρωμένη παράθεσην του κειμένου της ΑΛΗΘΕΙΑΣ, απλά εννα τονίσω το σημείο που εθεώρησα εμετικό. Γράφει, λοιπόν, ο φίλος μας "ειδικός συνεργάτης" στην παράγραφο για τον κατώτατο μισθό (οι υπογραμμίσεις δικές μου):

"Οι ραγδαίες και μεγάλες αυξήσεις στο επίπεδο του κατώτατου μισθού τα τελευταία χρόνια είχαν δυσμενείς επιπτώσεις εις βάρος των Κυπρίων πολιτών.[…]Η χειρότερη επίπτωση που είχαν οι απανωτές τεράστιες αυξήσεις είναι πως έκαναν τη χώρα μας παράδεισο για πρόσωπα που προέρχονταν από τις φτωχότερες πρώην ανατολικές χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Με την εξεύρεση εργασίας στην Κύπρο απότομα θα λάμβαναν ένα κατώτατο μισθό πολλαπλάσιο από τον κατώτατο μισθό από τις χώρες καταγωγής τους. Έτσι οι απανωτές αυξήσεις οδήγησαν σε μια τεράστια άνοδο εργατών από τις χώρες αυτές που πήραν τις δουλειές Κυπρίων και οδηγώντας τους στην ανεργία"

    

Εν γι΄ αυτό λαλώ σας που χώννουν την ταυτότηταν του. Εν μέλος της Χρυσής Αυγής αλόπως, γιατί μέλος οποιουδήποτε οικονομικού ινστιτούτου εννενει. Η συζήτηση για επιβολή, αύξηση ή κατάργηση του κατώτατου μισθού έσιει να κάμει με την οικονομίαν αγαπητέ "ειδικέ συνεργάτη". Τζαι όπως το κεφάλαιον έν έσιει εθνικόν πρόσωπο, έτσι εν πρέπει να έσιει ούτε το κοινωνικόν κράτος. Τζαι όπως έν μπορείς να συγκρίνεις σώβρακα με φανέλες, έτσι εν μπορείς να συγκρίνεις κατώτατους μισθούς σε διαφορετικές οικονομίες. ΑΛΛΑ ΤΟ ΚΥΡΙΟΤΤΕΡΟΝ ΕΝ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΦΤΑΙΕΙΣ ΤΟΝ ΚΑΤΩΤΑΤΟ ΜΙΣΘΟ, ΤΟΥΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΥΣ, Ή ΤΟΥΣ ΑΛΛΟΔΑΠΟΥΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗΝ ΚΡΙΣΗΝ.

Τζαι για να επαναφέρω το πλαίσιο της συζήτησης στη δημοσιογραφική δεοντολογία, το κείμενο μου τούτον ας αποτελέσει καταγγελία της εφημερίδας ΑΛΗΘΕΙΑ για υπόθαλψη του ρατσισμού τζαι του σωβινισμού, διαλύοντας μάλιστα οποιοδήποτε ίχνος σοβαρότητας όσον αφορά την έρευνα ή την δημοσιογραφία.

του Δημόκριτου Τζυπρή

Υ.Γ: Τζαι έτσι όπως ήμουν στα φόρτε μου, άνοιξα τζαι τον ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΟ τζαι είδα τζαμαί σειρόττερα! Μα  εν δυνατόν σιορ να δημοσιεύκουν επιστολές του τύπου ...ο απόδημος ελληνισμός εμάζεψεν τα λεφτά για να ξεχρεώσει τόσο το κυπριακό, όσο τζαι το ελληνικό χρέος, φτάννει να γίνουν κάποιες "μικρές αλλαγές στο σύνταγμα" για να διασφαλίζονται τα "ελληνικά συμφέροντα" (ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΟΣ 25/09/12, Σελίδα 29); Μα πού εκαταντήσαμεν σιόρ; τζαι το κυριόττερον...πού πάμεν;

Allen Ginsberg, «Αμερική» (μετφρ.: Κλείτος Κύρου, περ. “Μαρτυρίες” τ.χ.9, 1964)

Αμερική

 

Αμερική όλα σου τάχω δώσει και τώρα είμαι ένα τίποτε.

Αμερική δύο δολλάρια κ’ εικοσιεφτά σεντς 17 Ιανουαρίου 1956.
Δεν το χωράει ο νους μου.
Αμερική πότε θα σταματήσουμε τον ανθρώπινο πόλεμο;
Δεν έχω κέφι μη με πειράζεις.
Α σικτήρ με την ατομική σου μπόμπα.

America

America I’ve given you all and now I’m nothing.
America two dollars and twentyseven cents January
17, 1956.
I can’t stand my own mind.
America when will we end the human war?
Go fuck yourself with your atom bomb.

Τι σημαίνει "κρατικοποίηση" των τραπεζών;

Η κρατικοποίηση της Λαϊκής Τράπεζας ουσιαστικά σημαίνει συμμετοχή του Κράτους ως ξεχωριστή οικονομική οντότητα - επιχειρηματία στο κεφάλαιο της Λαϊκής κατά 84%. 

Η αφετηρία για τη συμμετοχή στο κεφάλαιο είναι η ανάγκη εγγύησης του ελλείμματος που παρουσιάζεται στα κεφάλαια της τράπεζας και τα οποία οι υφιστάμενοι μέτοχοι δεν είναι διατεθειμένοι να εγγυηθούν. Ουσιαστικά σημαίνει ανάληψη των χρεών της τράπεζας μέχρι να επανέλθει σε υγιή πορεία (αν επανέλθει) και μεταπώληση του μεριδίου σε ιδιώτες ώστε να τερματιστεί η συμμετοχή του κράτους.

 

Η διαφορά με τη σημασία της "κρατικοποίησης" όπως χρησιμοποιείται στη Λατινική Αμερική είναι ότι η κρατικοποίηση εκεί συνεπάγεται τη δημόσια διαχείριση των πόρων που κατέχει η ιδιωτική εταιρεία και κατ' επέκταση τη παροχή δημοσίων αγαθών (για παράδειγμα πρόσβαση από όλους σε χαμηλού κόστους προϊόντα - επιδότηση αγορών κλπ).

 

Αντίθετα, η περίπτωση της Κύπρου απέχει μακράν γιατί η συμμετοχή στην Τράπεζα δεν άλλαξε το χαρακτήρα της. Για παράδειγμα δεν δίνονται στεγαστικά δάνεια με χαμηλότερο επιτόκιο τα οποία να επιδοτούνται από το Κράτος αλλά αντίθετα η παρούσα αναδιάρθρωση της τράπεζας δημιουργεί ανάγκη για πιο αυστηρή πολιτική εκ μέρους της διοίκησης. Η κρατικοποίηση είναι μάλλον αναδοχή των χρεών παρά επιδίωξη για κοινωνική πολιτική που να ενισχύει την ανάπτυξη. 

Τι είναι η ΑΤΑ;

Η ΑΤΑ, Αυτόματη Τιμαριθμική Αναπροσαρμογή, είναι μηχανισμός που αναπληρώνει στους μισθούς την ετήσια απώλεια αγοραστικής δύναμης (ως αποζημίωση) που δέχονται λόγω των γενικών αυξήσεων των τιμών, δηλαδή του πληθωρισμού.

 

Αν για παράδειγμα ένας εργαζόμενος παίρνει μισθό 1000 ευρώ και με αυτόν αγοράζει χίλια ψωμιά προς 1 ευρώ το κάθε ένα, με την πάροδο κάποιων ετών και την αύξηση της τιμής  π.χ σε 1,20 ευρώ. θα σημαίνει ότι θα έχει τη δυνατότητα να αγοράζει λιγότερα. Συνεπώς για να αναπληρώσει την προηγούμενη κατανάλωση και να διατηρήσει το ίδιο βιοτικό επίπεδο, θα πρέπει και ο μισθός του να αυξηθεί αντίστοιχα κατά ένα πέμπτο όπως αυξήθηκε η τιμή.

 

Αυτή τη διαδικασία λαμβάνει υπόψη η ΑΤΑ, που υπολογίζει ανά εξάμηνο τις αυξήσεις στις τιμές μιας σειράς προϊόντων που θεωρούνται απαραίτητα για την καθημερινή διαβίωση των νοικοκυριών. Το ποσοστό της αύξησης μεταφέρεται ως αύξηση ανά εξάμηνο στους μισθούς.

 

Η αποκοπή της ΑΤΑ θα σημαίνει και τη σταδιακή μείωση της αγοραστικής δυνατότητας των μισθών αφού ενώ οι τιμές θα ανεβαίνουν ο μισθός θα παραμένει στάσιμος και άρα θα αντιστοιχεί σε λιγότερα αγαθά. Μια τέτοια εξέλιξη θα πλήξει καίρια τους μισθωτούς εργαζόμενους με αλυσιδωτές συνέπειες στην οικονομία.

Η άλλη όψη των ρύπων…

Στο βιβλίο του σχολίου που έγραφε ότι οι ρύποι είναι βλαβεροί για τον άνθρωπο και το περιβάλλον έπρεπε να προστεθεί ένας αστερίσκος που να λέει: " όχι στην περίπτωση που οι ρύποι είναι Αμερικάνικοι, Αυστραλιανοί" κλπ κλπ κλπ.

 

Διαβάζω στην ανακοίνωση της Ευρωπαίας Επιτρόπου αρμόδιας για το περιβάλλον Connie Hedegaard να ανακοινώνει (28/8/2012) με μεγάλη ανακούφιση ότι η Ευρώπη και Αυστραλία  θα "συνδέσουν" τα συστήματα μονάδων δικαιωμάτων ρύπων τους (ETS – Emissions Trading System)…

 

Το ETS  είναι γέννημα της Διάσκεψης του Ρίο. Μετατρέπει στην πραγματικότητα τη βιομηχανική ρύπανση σε δικαίωμα. Μέσα από ένα σύστημα πιστωτικών μονάδων, τα κράτη αγοράζουν και πωλούν μεταξύ τους μονάδες (όπως στο χρηματιστήριο) ώστε οι χώρες με δυνατότητα να ρυπαίνουν (επειδή έχουν βιομηχανία) να μπορούν να εξαγοράζουν τις πιστωτικές μονάδες κρατών που δεν ρυπαίνουν (επειδή δεν έχουν βιομηχανία).

 

Δηλαδή, είναι κάτι σαν να  έχουμε δύο σπίτια, το ένα με πέντε και το άλλο με δύο τουαλέτες και ενώνουμε τις αποχετεύσεις για να δικαιούμαστε να "ανταλλάσσουμε" μεταξύ μας την κοπριά μας! Αν δεν παράγει ο ένας την κοπριά που "δικαιούται" (επειδή δεν έχει να φάει) τότε μπορεί να πουλήσει το δικαίωμα του στην κοπριά στο γείτονα (που έχει να φάει και με το παραπάνω)!!!

Αν αυτό το "δικαίωμα" που έχουν κάποιοι στην κοπριά το χρησιμοποιούν ως πλούτο, κάτι σαν χρηματιστήριο κοπριάς… (βλέπε χρηματιστήριο ρύπων) τότε ανάλογα με τη δυνατότητα σου να παράξεις κοπριά ανεβαίνει και η μετοχή της κοπριάς σου.

 

Τι συμβαίνει όμως στη προκειμένη περίπτωση…

Λόγω της κρίσης οι τιμές των μονάδων στο ETS έχουν πέσει δραματικά και συνεπώς το σύστημα δεν δουλεύει… δηλαδή τους έχουν μείνει στα χέρια οι μονάδες και ψάχνουν απεγνωσμένα να ανεβάσουν ξανά τις τιμές… εξού και η συνεργασία ΕΕ και Αυστραλίας!

 

Αν θεωρήσουμε έστω και για ένα δευτερόλεπτο, ότι το σύστημα ρύπων ETS είναι ένας αποτελεσματικός τρόπος για να κοστολογήσεις τη ρύπανση,  τότε ας αναλογιστούμε τα εξής δεδομένα:

Η Αυστραλία έχει ψηλούς ρυθμούς ανάπτυξης που προβλέπεται να συνεχιστούν στα επόμενα χρόνια. Σημειώνεται ότι, η Αυστραλία θεωρείται από τις πλέον σκληρές και αρνητικές χώρες στις παγκόσμιες διαπραγματεύσεις για μείωση των εκπομπών CO2. Συνεπώς, η ΕΕ μέσα από αυτή τη συνεργασία διασφαλίζει ότι οι μονάδες της θα έχουν ζήτηση στα επόμενα 10 τουλάχιστον χρόνια και η τιμή τους θα διατηρείται ψηλά.

 

Και τώρα που πέρασε το ένα δευτερόλεπτο, η πραγματικότητα…

Ο μόνος τρόπος για να επιτευχθεί μείωση των ρύπων πέραν του 30% μέχρι το 2030 είναι να δεσμευτούν οι αναπτυγμένες χώρες ότι θα προχωρήσουν πρώτα οι ίδιες σε μειώσεις. Μια τέτοια μείωση μπορεί μόνο να συνδεθεί με μείωση της κατανάλωσης. Το σύστημα ETS δεν μπορεί να βοηθήσει στη μείωση της κατανάλωσης αφού οι χώρες με τη μεγαλύτερη παραγωγή ρύπων όπως οι ΗΠΑ δεν συμμετέχουν στο ETS!!  Αντίθετα αυτό που διαφαίνεται είναι μια προσπάθεια διατήρησης της παραγωγής και της κατανάλωσης στο δυτικό κόσμο σε ψηλά επίπεδα ώστε να παραμείνει η οικονομία τους ανταγωνιστική. Δυστυχώς αυτήn την πορεία φαίνεται να συντηρεί και το ETS.