Ανακάλυψε Λαυράκι ο Ευρωβουλευτής των Συντηρητικών στην ενορία της Νοτιοανατολικής Αγγλίας… εντόπισε μια "απαράδεκτη" αφίσα στο κεντρικό κτήριο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής που απεικόνιζε μαζί με αρκετά θρησκευτικά σύμβολα ένα σφυροδρέπανο…
Η "εξωφρενική αφίσα και τα "σχόλια" του κατά τα άλλα δημοκρατικά εκλεγμένου βουλευτή εδώ:
Η πραγματικότητα είναι ότι δεν μπορώ να φανταστώ τι είχε στο μυαλό του ο σχεδιαστής της αφίσας όταν έβαζε μαζί μια σειρά από σύμβολα σε ένα πρότζεκτ που διαφήμιζε την κοινωνική ένταξη των ενήλικων μεταναστών … προφανώς ήθελε να δείξει την πολυπολιτισμικότητα… το ίδιο προφανές είναι σε εμένα ότι δεν τα κατάφερε… ας έβαζε διαφορετικά φαγητά … ή ας έβαζε διαφορετικές γλώσσες… ή διαφορετικές ενδυμασίες κλπ κλπ κλπ.
Μπορώ όμως να φανταστώ τι είχε στο μυαλό του ο συντηρητικός ευρωβουλευτής… είχε τον λαϊκισμό και τη χειραγώγηση… και διάλεξε να το κάνει μέσα από την ανακύκλωση της φοβίας για τον κομμουνισμό.
Με θράσος χιλίων πιθήκων αναφέρεται στην ανακοίνωση του στα "εγκλήματα" της "Σοβιετικής επανάστασης" που "ταλαιπώρησε" με "πείνα", "σκλαβιά", "βασανιστήρια" και "θάνατο" τρεις γενεές… και τέλειωσε τον οργασμό του με τη ξεδιάντροπη εξίσωση του κομμουνισμού με τον ναζισμό!
Προφανώς ο συντηρητικός ευρωβουλευτής μιλώντας για εγκλήματα δεν ένιωσε ούτε την ελάχιστη ανάγκη να είναι αντικειμενικός… τα εγκλήματα της παπικής εκκλησίας (συστήνω σχετικά το έργο του Γαβρά, "Αμήν"), λόγου χάριν, και η συνεργασία τους με τον Χίτλερ κατά το Β παγκόσμιο πόλεμο, είναι μάλλον υπεράνω κριτικής και ως εκ τούτου το σύμβολο τους αποδεκτό.
Είναι σαφές πως τα εγκλήματα είναι εγκλήματα και σίγουρα το ένα δεν δικαιολογεί το άλλο. Απλά το σφυροδρέπανο σε αντίθεση με τον σταυρό είναι πιο εύκολος στόχος γιατί δεν διεκδικεί μεταφυσική νομιμοποίηση. Αλλά είναι και το σύμβολο που με τα καλά ή τα κακά του έφερε ελπίδα σε εκατομμύρια κατατρεγμένων και κολασμένων, που σύνδεσε τους εργάτες με τους αγρότες του απλού κόσμου, των ανθρώπων της εργασίας με τους φοιτητές που οραματίζονταν.
Είναι πολύ διαδεδομένη δυστυχώς η «θεωρία» του πετάλου ή του κύκλου, που θέλει τα «δύο άκρα» να συναντιώνται ή να συγκλίνουν. Πολλοί οι υποστηρικτές της, (π.χ. οι Γερμανοί Ούβε Μπάκες και Έκαρντ Γέσε) οι οποίοι γνώρισαν μεγάλες δόξες επι Χέλμουντ Κόλ. Τα αποτελέσματα τα είδαμε. Στη Γερμανία το 2011 και 2012 παρακολουθούνταν οι βουλευτές της Αριστεράς, ενώ οι νεοναζί κυκλοφορούσαν στο δρόμο σκοτώνοντας κάτω από τη μύτη, ή πολλές φορές με την ανοχή, της αστυνομίας.
Δυστυχώς η αστική δημοκρατία χρειάζεται αυτή την προσέγγιση για να μπορέσει να δικαιολογήσει το ρατσιστικό της πρόσωπο και τον «οικονομικό δαρβινισμό» που τη διακατέχει. Μόνο ο πιό ανταγωνιστικός μπορεί να επιβιώσει. Μόνο οι πιο αποτελεσματικές τεχνικές είναι οι καλές, και οι απλοί άνθρωποι ας ψοφίσουν. Και δεν πειράζει αν το Ισραήλ σκοτώνει και βασανίζει τους Παλαιστινίους. Στο κάτω-κάτω είναι μια αστική δημοκρατία. Φασίζουσα μεν, αλλά αστική. Το ίδιο και η Ελλάδα, η Ουγγαρία, η Εσθονία, η Ιταλία... και η λίστα εμπλουτίζεται...
No comments:
Post a Comment