Όσο ενοχλητικό και αν ακούγεται, το γεγονός ότι ο νυν ευρωβουλευτής και τέως βουλευτής του ΔΗ.ΣΥ ξεσπάθωσε κατά της (αν)ιερής Συνόδου της εκκλησίας της Κύπρου για το θέμα του συμφώνου συμβίωσης ομοφυλοφίλων, αποτελεί από μόνο του ενδιαφέρον θέμα.
Και λέω ενοχλητικό διότι ο συγκεκριμένος "πολιτικός" (αλλοίμονο) βρίσκεται στη θέση που είναι ακριβώς με τις ευλογίες της (αν)ιερής Συνόδου της εκκλησίας της Κύπρου. Ενδιαφέρον δε διότι επί του προκειμένου, έχει δίκαιο.
Φυσικά δεν μας είπε κάτι νέο διότι η θέση της εκκλησίας σε αυτό το ζήτημα είναι γνωστή και ενίοτε μυρίζει λιβάνι. Έγινε όμως η αφορμή (ας είναι και έτσι) για να αναθερμανθεί η δημόσια συζήτηση περί φύλων… μια συζήτηση που παρουσιάζεται δυστυχώς χωρίς ιδεολογικό στίγμα αλλά με ιδεολογικό συνειρμό. Μια συζήτηση που κονιορτοποιείται από την αισχρολογία των ΜΜΕ και πλήγεται από τους λοιπούς σύγχρονους σταυροφόρους, βαλτούς και μη. Μια συζήτηση από την οποία απουσιάζει δυστυχώς η αριστερά.
Περί τίνος πρόκειται;
Η συζήτηση είναι στην πραγματικότητα διπλή. Το σύμφωνο συμβίωσης ομοφυλοφίλων είναι στην ουσία του διαδικαστικό/νομικό ζήτημα. Διαδικαστικό διότι απλά έρχεται να δημιουργήσει πλαίσιο σε μια σχέση. Προφανώς για κάποιους το πρόβλημα είναι το ίδιο το πλαίσιο διότι με αυτό τον τρόπο κρίνεται ότι "δικαιώνεται" η ίδια η σχέση. Στην "επιχειρηματολογία" των επικριτών είναι έντονο το στοιχείο της γκεμπελικής τακτικής. Εξισώνεται δηλαδή η συμβίωση μεταξύ ομοφυλοφίλων με ποινικά αδικήματα τουτέστιν παιδοφιλία, νεκροφιλία κλπ.
Αυτή η συζήτηση έχει ως αφετηρία τη μη αποδοχή της ομοφυλοφιλίας. Και όταν λέμε μη αποδοχή δεν εννοούμε το αυτονόητο για εμένα δικαίωμα που έχει ο κάθε ένας και η κάθε μια να κάνει αυτόνομα τις επιλογές ως προς τον/την σύντροφο του. Αυτό σε κάποιες χώρες έχει κυνικά "αναγνωριστεί" ως "υποφερτό κακό".
Εννοούμαι πρωτίστως το δικαίωμα να μπορεί αυτή του/της την επιλογή να την αποκαλύπτει δημόσια! Ή ακόμα χειρότερα για επικριτές να το αναγνωρίζει ως δικαίωμα η πολιτεία μέσα από ρυθμίσεις όπως είναι το σύμφωνο συμβίωσης. Δηλαδή με άλλα λόγια το επιχείρημα τους είναι: είστε που είστε ομοφυλόφιλοι γιατί πρέπει να το βλέπουμε κιόλας;
Θεωρώ ότι αυτή η συζήτηση είναι και η πιο επικίνδυνη. Και είναι επικίνδυνη διότι είναι ρατσιστική. Ας μην ξεχνούμε ότι παρόμοια στάση στο παρελθόν ακολουθήθηκε και για άλλες ευδιάκριτες ομάδες όπως είναι οι άνθρωποι με αναπηρίες ή ειδικές ανάγκες. Η πολιτεία σε άλλες εποχές έκτιζε τα ιδρύματα για αυτούς τους ανθρώπους έξω από τις πόλεις για να κρύβει τις ενοχές αλλά και τις ευθύνες της. Το επιχείρημα ήταν ακριβώς το ίδιο…
