Έχουμε μείνει άναυδοι! Ζητείται η άλλη όψη...

 

Φιλοξενείται από το blog "κουτί της Πανδώρας":

http://www.koutipandoras.gr

 

Δάνεια μαμούθ από ρωσική τράπεζα ξεπλύματος για τον Αναστασιάδη

Posted date: Ιανουαρίου 31, 2013 2:00 ΜΜ In: Ρεπορτάζ-ειδήσεις | comment : 1

Του Βαγγέλη Τριάντη
Μια περίεργη ιστορία η οποία προκαλεί πολλά ερωτηματικά φέρνει στο φως της δημοσιότητας το www.koutipandoras.gr.
H υπόθεση αφορά τον αρχηγό του ΔΗΣΥ και υποψήφιο πρόεδρο της κυπριακής Δημοκρατίας, Νίκο Αναστασιάδη και κάποιες περίεργες επιχειρηματικές συναλλαγές, με πρωταγωνιστή τον ίδιο και το δικηγορικό του γραφείο.
Ο υποψήφιος πρόεδρος της κυπριακής Δημοκρατίας διαθέτει ίσως ένα από τα πλέον γνωστά δικηγορικά γραφεία στην Κύπρο. Το γραφείο ιδρύθηκε το 1972 και δραστηριοποιείται κυρίως σε θέματα ναυτικού, αστικού και τραπεζικού δικαίου.
Το 2000 ο κ. Αναστασιάδης αποφάσισε να συνεργαστεί με το δικηγορικό γραφείο Λεμής-Φιλίππου. Το deal προχωρά και το νέο γραφείο αποκτά των επωνυμία «Νίκος Χρ. Αναστασιάδης και Συνεταίροι». Με το γραφείο συνδέθηκαν δύο εταιρείες. Η Imperium Services Limited και η Imperium Nominees Limited. Μέτοχοι της τελευταίας είναι κατά 60% η κ. Έλσα Αναστασιάδη, κατά 20% ο κ. Στάθης Λεμής και κατά 20% ο κ. Θεοφάνης Φιλίππου.
Τρία χρόνια μετά ιδρύεται η εταιρεία Makra Investments LTD, με μετοχικό κεφάλαιο χιλίων μετοχών, που η αξία της καθεμιάς δεν ξεπερνά τη μία λίρα. Οι μετοχές ανήκαν στην Imperium Nominees Ltd. Στην ίδια εταιρεία ανήκει και η Compaservus Nominees Limited. Μια εταιρεία υπηρεσιών που ανήκει στο γραφείο Νίκος Αναστασιάδης και Συνεταίροι.
Το 2004 είναι μία χρονιά σταθμός για την Κύπρο. Ο κυπριακός λαός καλείται να αποφασίσει σε δημοψήφισμα για το περιβόητο σχέδιο Ανάν. Το πολιτικό θερμόμετρο στο νησί έχει ανέβει στα ύψη. Ένθερμος υποστηρικτής του σχεδίου είναι ο πρόεδρος του ΔΗΣΥ και σημερινός υποψήφιος για την προεδρία της Κυπριακής Δημοκρατίας Νίκος Αναστασιάδης. Ο κυπριακός λαός όμως θα εκφράσει την αντίθεσή του στο σχέδιο Ανάν με ένα ιστορικά υψηλό ποσοστό που έφτασε το 76%.
Την ίδια περίοδο το γραφείο του κ. Αναστασιάδη συνεχίζει τις επιχειρηματικές του δραστηριότητες. Η Compaservus Nominees Limited πουλά τις μετοχές της Makra Investments LTD έναντι του αστρονομικού ποσού των 50 εκατ. δολαρίων.
Έγγραφο της Τράπεζας Κύπρου, το επιβεβαιώνει. «Η εταιρεία Compaservus Nominees Limited… ανήκει στον όμιλο του γραφείου του Νίκου Αναστασιάδη όπου οι μέτοχοι είναι και συνέταιροι στο πιο πάνω γραφείο» και καταλήγει ότι «η συγκεκριμένη πράξη για 50 εκατ. δολάρια αφορά την πώληση μετοχών (υπόθεση εταιρείας Makras Investment Ltd) για την οποία σας ενημερώσαμε με επιστολή».
Πιο απλά μια εταιρεία με μετοχικό κεφάλαιο που δεν ξεπερνά τα 9.000 ευρώ κατορθώνει να αποκομίσει κέρδη εκατομμυρίων δολαρίων από πώληση μετοχών. Και το ερώτημα που τίθεται είναι τι είδους συναλλαγή ήταν αυτή ώστε να καταφέρει να αποκομίσει τόσο τεράστιο κέρδος;
Δάνεια εκατομμυρίων ευρώ
Τα παράξενα όμως δε σταματούν εδώ. Τον Ιούλιο του 2008 η ίδια εταιρεία-η Compaservus Nominees Limited-προχωρά στη σύναψη ενός δανείου μαμούθ ύψους 9,917,050 ευρώ από τη ρωσική Τράπεζα «The joint Stock Bank “Sobibank’’.
To δάνειο χορηγήθηκε από την Τράπεζα στην εταιρεία, βάζοντας ως ενέχυρο τις 5.000 μετοχές της. Σημαντική λεπτομέρεια; Η αξία των μετοχών της εταιρείας δε ξεπερνούσε το 1,71 ευρώ η καθεμία. Πιο απλά η εταιρεία έβαλε ως ενέχυρο μία αξία 8,550 ευρώ και εξασφάλισε δάνειο ύψους 10 εκατ. ευρώ περίπου. Πρωτοτυπία τεράστια, που ο κ. Αναστασιάδης θα έπρεπε ίσως να εξηγήσει με ποιον τρόπο κατάφερε να το επιτύχει.
Το συγκεκριμένο δάνειο όμως δεν ήταν και το μοναδικό. Ένα μήνα πριν και συγκεκριμένα τον Ιούνιο του 2008 μία δεύτερη εταιρεία συμφερόντων του δικηγορικού γραφείου του κ. Αναστασιάδη, έλαβε και άλλο δάνειο από την ίδια τράπεζα. Πρόκειται για την Mareplex Services Ltd, στην οποία ιδιοκτήτες εμφανίζονται οι Έλσα Αναστασιάδη με ποσοστό 60%, Στάθης Λεμής με 20% και Θεοφάνης Φιλίππου με 20%.
Η εταιρεία έλαβε δάνειο ύψους 9,917,050 εκατ. ευρώ, βάζοντας ενέχυρο 1000 μετοχές, η αξία των οποίων δεν ξεπερνούσε το 1 ευρώ η κάθε μία. Πιο απλά με 1000 ευρώ υποθήκη κατάφερε να λάβει ποσό κοντά στα 10 εκατ. ευρώ.
Μάλιστα οι δύο εταιρείες εξόφλησαν τις επιβαρύνσεις από τα δάνεια στις λίγους μήνες μετά και συγκεκριμένα στις 17/12/2008, μέσω συμβολαίου ακύρωσης.
Τώρα με ποια κριτήρια μία Τράπεζα χορηγεί σε δύο εταιρείες δάνεια μαμούθ, με υποθήκες εξευτελιστικά ποσά είναι κάτι που πρέπει να απαντηθεί.
Πλυντήριο ξεπλύματος η Sobibank
Στο μεταξύ η ρωσική τράπεζα Sobibank δεν είναι ένα τυχαίο χρηματοπιστωτικό ίδρυμα.
Πρόκειται για έναν οικονομικό οργανισμό με ισχυρότατες πολιτικές διασυνδέσεις στη Ρωσία, η οποία ιδρύθηκε το 1990. Κατά το παρελθόν φέρεται να έχει πρωταγωνιστήσει σε ένα από τα μεγαλύτερα σκάνδαλα ξεπλύματος μαύρου χρήματος στη Ρωσία, με πρωταγωνιστές ισχυρούς επιχειρηματίες της χώρας, ακόμη και εγκληματικά στοιχεία.
Συγκεκριμένα, από το 1996 έως και το 1999 ένα ποσό ύψους 7 δισ. δολαρίων έφυγε από τη χώρα. Δημοσίευμα των New York Times ανέφερε χαρακτηριστικά ότι το FBI είχε καταλήξει στο συμπέρασμα ότι η Τράπεζα, φέρεται να είχε πρωταγωνιστικό ρόλο σε αυτό.
Έρευνα για το θέμα είχε διενεργήσει και το ειδησεογραφικό πρακτορείο Reuters. Το δημοσίευμα χαρακτήριζε τη ρωσική τράπεζα ως την «καρδιά ενός σχήματος μαζικού ξεπλύματος χρήματος ανάμεσα στους οποίους ήταν και ρώσοι επιχειρηματίες και εγκληματικά στοιχεία».
Το πρακτορείο δημοσίευε μάλιστα και επίσημα έγγραφα δικαστηρίου, τα οποία αναφέρονταν σε ξέπλυμα χρήματος με μεταφορά παράνομων κερδών μέσα από σειρά επιχειρήσεων και τραπεζικών λογαριασμών, ώστε το παράνομο χρήμα να είναι νόμιμο.
Τώρα το πώς εμπλέκονται οι δύο εταιρείες του υποψηφίου προέδρου για την Κυπριακή Δημοκρατία με μια τράπεζα που φέρεται να ξεπλένει χρήμα για ρώσους ολιγάρχες και εγκληματίες είναι κάτι που θα πρέπει να απαντήσει ο ίδιος.
Όπως επίσης και πως κατάφερε να εξασφαλίσει με ψίχουλα δάνεια μαμούθ, μέσω της ρωσικής Τράπεζας. Το www.koutipandoras.gr επικοινώνησε με το γραφείο του κ. Αναστασιάδη, θέτοντας συγκεκριμένα ερωτήματα. Οι συνεργάτες του υποψηφίου προέδρου δεσμεύτηκαν να απαντήσουν εντός της ημέρας.
Διαβάστε το έγγραφο της Τράπεζας Κύπρου που αναφέρει τις κινήσεις του κ. Αναστασιάδη








Δείτε τα έγγραφα-ντοκουμέντα των συναλλαγών με τη ρωσική Τράπεζα.









Τα μετοχικά κεφάλαια των δύο εταιρειών με τα οποία κατάφεραν να πάρουν δάνεια εκατομμυρίων από τη ρωσική Τράπεζα

Η άλλη όψη του κατεστημένου...reloaded

Μα εν εχουν με ιερόν με όσιον σιόρ. Πόση διαπλοκή μέσα στις τράπεζες. Σήμερα εφκήκαν πάλε πληροφορίες στον τύπο για το γραφείο του Παπαδόπουλου. Είσιεν συνάντησην, λαλεί, με το γραφείο Alvares & Marsal,  ενώ το γραφείο του, ανάλαβεν τζαι εκ μέρους της Pimco να κάμει έρευνες για το "due diligence test" της Τράπεζας Κύπρου.

Είδες κουμπάρε πώς εδραιώνεται ένας καλός διαχειριστής του κατεστημένου; Ως Πρόεδρος της Επιτροπής Οικονομικών της Βουλής κόφκει τζαι ράφκει υπέρ των τραπεζών μέσα στη Βουλή. Ως δικηγόρος της Λαϊκής κρατά τις τράπεζες στα σιέρκα συγκεκριμένων, τζαι ως δικηγόρικό γραφείο που "βοηθά" την Pimco, ξέρει τζαι εκ των έσω (πλεον) τί κάμνουν ή έν κάμνουν οι ανταγωνιστές του.

Mashalla τ΄ αδρώπου, γράφει τζαι εγχειρίδιο για τη διαπλοκή.

Δημόκριτος

Η άλλη όψη... της δημοκρατικότητας του ΕΛΚ

 Χτές είδα την τηλεμαχία στο ΡΙΚ. Σήμερα παρακολουθούσα την αποτίμηση της κυπριακής προεδρίας του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου στην ολομέλεια του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου.

Οι ομοιότητες στα επιχειρήματα μεταξύ επιχειρημάτων Αναστασιάδη και ΕΛΚ εξόφθαλμα.

Η οικονομία μπορεί μόνο να ανακάμψει με τη στήριξη της επιχειρηματικότητας (ο,τι και αν αυτό σημαίνει), με λιγότερο κράτος (ο,τι και αν αυτό σημαίνει), με συνεργασία με τους εταίρους (ο,τι και αν αυτό σημαίνει) και με την πλειοψηφία του Δημοκρατικού Συναγερμού στην Κυπριακή Βουλή (παράλληλα με την πλειοψηφία του ΕΛΚ στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο).

Ο Αναστασιάδης χρησιμοποιούσε την ίδια ρητορεία, αλλά και τους ίδιους όρους, την ίδια φιλοσοφία, είχε τις ίδιες προτεραιότητες που χρησιμοποίησαν οι εκπρόσωποι του ΕΛΚ στην ολομέλεια του Κοινοβουλίου σήμερα. Τα ίδια έλεγε και ο Σαμαράς για την Ελλάδα, τα ίδια λέει και η Μέρκελ για τη Γερμανία. Τάχα βγήκε η Ελλάδα και η Ιρλανδία από την κρίση και με αυτή ακριβώς τη συνταγή πρέπει προχωρήσει και η Κύπρος!!! Τί γίνεται με τις στρατιές άστεγων και ανέργων, τί γίνεται με τον μαρασμό των εργατικών οικογενειών;

Το ΕΛΚ συνεχίζει όμως το σφυροκόπημα για χειραγώγηση: Η κυρία Corien Wortman-Kool , αντιπρόεδρος του ΕΛΚ δήλωνε σήμερα στην Ολομέλεια του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου: Παρόλες τις εξελίξεις στην ΕΕ, στην Κύπρο η κυβέρνηση δεν βρίσκεται σε θέση να αναχαιτίσει την κρίση, και ελπίζει μετά τις εκλογές να υπάρχουν νέα δεδομένα για τους πολίτες της Κύπρου. Τί να εννοεί άραγε;

Τα ίδια είπε και ο κύριος Σόϊμπλε χτές στην Handelsblatt: Όσο ο κύπριος πρόεδρος λέει πως δεν υπάρχει περίπτωση να ιδιωτικοποιήσει τους ημικρατικούς οργανισμούς και δεν ξεκαθαρίζει πως (η Κύπρος) ακολουθεί τους κανόνες για ξέπλυμα βρώμικου χρήματος, οι Γερμανοί δεν έχουν καμία διάθεση να μπούν σε αγώνα δρόμου ποιός θα βοηθήσει πιο γρήγορα την Κύπρο.  

Τί να σημαίνει άραγε αυτή η ομογνωμία; Ο Γκράμσκι στις "σημειώσεις από τη φυλακή" γράφει πως για να εδραιωθεί μια ηγεμονική ομάδα πρέπει οι οικονομικοί της ταγοί να στηρίζουν συμφέροντα και άλλων ομάδων, ούτως ώστε να κερδίσουν και τις συνειδήσεις των μαζών. Νά λοιπόν που η προπαγάνδα του ΕΛΚ προετοιμάζει για την παντοδυναμία του στην ΕΕ. Ομοβροντία των ευρωπαίων "εταίρων" υπέρ Αναστασιάδη, άμεση βοήθεια τους τόσο σε θέσεις, όσο και σε πράξεις, μποϋκοτάροντας την ίδια ώρα όποιες άλλες πολιτικές δυνάμεις σε τοπικό και ευρωπαϊκό επίπεδο. Όποιος δεν υποστηρίζει το ΕΛΚ, δεν αξίζει να σωθεί, δεν του αξίζει αλληλεγγύη.

Μαθήματα δημοκρατίας και διαφάνειας από τους ευρωπαίους εταίρους μας... Σημειωτέον ότι σε ερώτηση δημοσιογράφου εψές για το αν αυτή η τακτική του ΕΛΚ αποτελεί ωμό εκβιασμό και παρέμβαση σε εσωτερικά του κράτους ο Αναστασιάδης απάντησε: Όχι φυσικά!!!!!

Δημόκριτος

Η άλλη όψη των … ντιμπέιτ

Το 1948 κατά τη διάρκεια του προεκλογικού ντιμπέιτ στις ΗΠΑ μεταξύ των δύο Ρεπουμπλικάνων υποψηφίων Thomas Dewey και Harold Stassen,  εικάζεται ότι 40 μέχρι 80 εκατομμύρια Αμερικανών άκουσαν ζωντανό το ντιμπέιτ στο ραδιόφωνο. Το θέμα ήταν η ποινικοποίηση του κομμουνισμού στις ΗΠΑ! Αυτά στη  χώρα της "ελευθερίας" τότε... το ντιμπέιτ "απέδωσε"…  ο κόσμος άκουσε! Είχε να κρίνει μεταξύ δύο πολιτικών προσώπων και που οι δύο ήθελαν το ίδιο πράγμα με μόνη διαφορά ότι ο ένας το ήθελε περισσότερο…

65 χρόνια μετά σε μια άλλη χώρα … ορατής ελευθερίας, υπαρξιακής ευδαιμονίας και θεσμικής παντογνωσίας,  το προεκλογικό ντιμπέιτ είχε θέμα την οικονομία. Τρείς συνυποψήφιοι, τέσσερις οι ανακριτές (τάχα δημοσιογράφοι) από τα 4 μεγαλύτερα κανάλια.

Η ακροαματικότητα στα ύψη ακόμα και εκτός της χώρας. Ο χρόνος απαντήσεων 3 λεπτά… μετά οι γνωρίζοντες ήταν χωρίς μικρόφωνο!

Η εξέταση άρθρωσης λόγου κάτω από την πίεση του χρόνου με προαποφασισμένες λέξεις και ατάκες ήταν τελικά το ζητούμενο. Η έκφραση "λόγος και ρητορεία" μάλλον μετατράπηκε σε "λόγο του όρθου"!

Ένα ζήτημα όπως η οικονομία που ήταν από αρχαιοτάτων χρόνων το αντικείμενο αναλύσεων και το επίκεντρο των πιο γνωστών ιδεολογιών στην ιστορία του ανθρώπινου είδους, είχε τρία λεπτά χρόνου για να εξεταστεί μάλιστα σε συνθήκες κρίσης… συστημικής οικονομικής κρίσης!

Άλλη μια αβάσταχτη ελαφρότητα…

Τι ακούσαμε;

Ακούσαμε ότι η Ελλάδα μέσα από την ηγεσία του Σαμαρά και την εμπιστοσύνη που τυγχάνει στο ελίτ κλαμπ του Ευρωπαϊκού λαϊκού κόμματος κατάφερε να κάνει τη χώρα του να ορθοποδήσει… αυτά ήταν τα λόγια του! Όπερ και εγενετο!

"Η Ελλάδα ορθοπόδησε"… τάδε έφη Σαμαράς… τάδε εφη Αναστασιάδης… και μάλιστα σε ντιμπέιτ… τάδε έφη και η Μέρκελ στην Αθήνα.

Προφανώς η μέτρηση για το "ορθοπόδημα" γίνεται με όρους που μόνο ο Σαμαράς, Ο Αναστασιάδης και το ΕΛΚ μπορούν να διακρίνουν… ο κόσμος που αυτοκτονεί μάλλον από λανθασμένη πληροφόρηση το κάνει…

Αυτά ακούσαμε και άλλα πολλά στο ντιμπέιτ για την οικονομία σε μοτίβο οικονομίας λέξεων και θέσεων. Φαίνεται ότι η εποχή που το κριτήριο για να επιλέξει κάποιος υποψήφιο πρόεδρο μέσα από αντιπαράθεση θέσεων έχει περάσει …

Φαίνεται ότι πλέον τέτοιους ηγέτες θέλουμε…  

Η άλλη όψη της... μαλακίας που μας δέρνει

Μεσημβρινή εκπομπή στο ραδιόφωνο Τρίτο του ΡΙΚ. Θέμα η εκπαίδευση. Καλεσμένοι, βουλευτές που εκπροσωπούσαν τους τρείς κύριους υποψήφιους στις επερχόμενες προεδρικές εκλογές στην Κύπρο. Με ανοικτή γραμμή για παρεμβάσεις/ερωτήσεις των ακροατών.

Οι βουλευτές με αξιοζήλευτο ζήλο προσπαθούν να πουν στο ακροατήριο τι έκανε, τι δεν έκανε η κυβέρνηση και τι θα κάνουν οι υποψήφιοι που εκπροσωπούν αν εκλεγούν.

Βρίσκω ενοχλητική την ελαφρύτητα της συζήτησης ... που αγγίζει όχι το «είναι» αυτών που επιδεικνύουν την ελαφρύτητα αλλά όλων των υπολοίπων. Καμία ανάγκη από τα εκλελεγμένα πολιτικά πρόσωπα να συζητήσουν στο πλαίσιο των όρων με τους οποίους κατέχουν  το δημόσιο αξίωμα. Ανέμενα να συζητησουν στην προκειμένη περίπτωση  τι συνίσταται η εκπαίδευση στην πολιτική. Να συζητήσουν με πολιτικούς όρους για το τι συμβαίνει σήμερα και τι θα συμβεί αν οι προτάσεις που έχουν κατατεθεί δεν υλοποιηθούν. Να συζητήσουν γιατί η εκπαιδευτική μεταρρύθμιση ήταν και πρέπει να συνεχίσει να είναι η προτεραιότητα στο εκπαιδευτικό πεδίο αν θέλουμε να δώσουμε στον τόπο προοπτική. Να συζητήσουν γιατί η εκπαιδευτική μεταρρύθμιση μπορεί να πετύχει μόνο  σε πλαίσιο συναίνεσης. Να συζητήσουν τι συμβαίνει σήμερα εκτός Κύπρου και να προβλήματίσουν τους ακροατές για το ότι η Κύπρος έχει τους ποιοτικούς δείκτες για να πετύχει στη μεταρρύθμιση της.

 Μα όχι... φαίνεται ότι  η λαικίστικη προσέγγιση που μετατρέπει δια μαγείας  τους βουλευτές σε ειδικούς για το κάθε θέμα επειδή απλά παρακολουθούν την αντίστοιχη επιτροπή στο Κοινοβούλιο, κερδίζει για άλλη μια φορά με τις ευλογίες και παροτρύνσεις του ίδιου του δημοσιογράφου.

Και εκεί που λες, το ακροατήριο δεν θα ανεκτεί αυτή την ελαφρύτητα... λες θα απαντήσει δεν μπορεί... έρχονται τα τηλεφωνήματα. Γιατί έχει εγκαταληφθεί η πολιτική του «Δεν Ξεχνώ», γιατί δεν διδάσκονται στα σχολεία οι συνταγματικές πτυχές του Σχέδιου Ανάν, γιατί οι μουσικοί της δευτεροβάθμιας να μην μπορούν να διδάξουν μουσική στα δημοτικά, γιατί να μην δημιουργηθούν και σχολέια καλών τεχνών για να προωθηθεί ο πολιτισμός στα σχολεία κλπ κλπ κλπ...

Προφανώς αν ο έχων το μικρόφωνο προβάλλει τον εαυτό του ως ειδικό σε όλα, και αν μικρόφωνα τελικά έχουν μόνον Αυτοί οι γνωρίζοντες τότε,  τέτοιου είδους ... ερωτήσεις θα μας δέρνουν. Και επειδή ο Λένιν είπε ότι οι θέσεις μας είναι όπως τις πρόκες που όσο τις κτυπάς τόσο πιο βαθυά θα μπαίνουν μάλλον παράλειψε να πει οτι και οι μαλακίες το ίδιο...

Και επειδή προφανώς το σχόλιο μου δεν είναι προς τους συγκεκριμένους βουλευτές ούτε προς τους ερωτήσαντες αλλά, προς το σύστημα των ΜΜΕ που προάγει αυτή την αυθαιρεσία, εκτιμώ ότι ίσως τελικά να πρέπει σκεφτούμε ξανά πως μποικοτάρουμε αυτό το σύστημα.

Το ίδιο ισχύει και στην περίπτωση των εφημερίδων... έχασαν δυστυχώς κάθε ίχνος αντικειμενικής παρουσίασης και ανάλυσης των γεγονότων με τρόπο που πλέον συμβάλλουν συνειδητά στον αποπροσανατολισμό και την απολιτικοποίηση... που ειρήσθω εν παρόδω είναι ίσως η πιο αιχμηρή πρόκα-θέση του νεοφιλευθερισμού και των πρεσβευτών του.

The other view of a Boiling Higher Education … with or without Brussels sprouts

Let’s just for a second consider the following semiotics: The “Youth in Action” programme responsible to set the youth in “action”, it’s a programme of the EU under the Lifelong Learning Programme along with other programmes like Erasmus, Comenius, Grundtvig, Leonardo Da Vinci! Two years ago, the European Commission (EC) launched the Initiative called “Youth on the Move” aiming to set the youth on the “move” in search for job opportunities! And only recently the EC announced through the mouth of President Barroso a new scheme called the “Youth Guarantees”, which only a month ago has become part of the “Youth Employment Package” along with the “Youth Opportunities” scheme!

So much about Youth from the European Union (EU) side!

Now here is the other view… unemployment among young people has reached and exceeded in some cases 50%, which is much higher than the unemployment rates of the general population. This is happening in a generation of young people that, at least, when it comes to formal qualifications, have achieved more than any other generation before.

Who is to blame for this situation? Education! According to EU the education systems have not yet adapted fully to the needs of the labour market. The so called mismatch between qualifications and what enterprises need is the result of this “failure” of education systems. A failure that is often passed on to the teachers, even students themselves.

What is actually claimed by the EU is a more “effective” relationship between education and economy. This is not a new relationship after all. It’s a relationship like any other, which could either lead to a wedding or a divorce. It’s a relationship where both sides of the families claim their “legitimate rights” to interfere in the relationship of the couple. EU in the role of the priest is preaching the new bible… Europe 2020. Seeking the more firm implementation of EU 2020 Strategy, through closer monitoring of the “progress” made by Member States in targets and well established processes like the Bologna process and the Copenhagen process, the EU puts the principle of subsidiarity at risk.

The other view of the relationship of education and economy is not yet revealed. The influence of funding cuts to higher education through a deliberate distancing of the state from the education institutions, the consumerism of technology products used in education, the vast expansion of open education resources (more acronyms are entering our life, MOOC, Massive Open Online Courses is the new trend on distant “learning”) the change of the language of teaching in traditional universities (recently the University of Milan switched completely to English), the expansion of franchised qualifications are just some of the visible trends for higher education.

In order to complete the puzzle, we need to go back to when everything started for higher education.  

Back in the 12^th century, when the first universities of Bologna and Paris were established, the mayor of the town of Bologna decided to take over the responsibility to pay the salaries of the teaching staff of the university after he realised that having the university in his town was providing an important economic boost. Sometime later, the university in Paris saw its student and staff abandoning the town of Paris after conflicts between the local shop keepers and the students and after failing to provide support for the students. It was after this movement of academic staff that the universities of Oxford and Cambridge were established.

For centuries, the knowledge produced in these pioneer universities was controlled by the church and there was no real production of scientific knowledge (in fact I claim that new scientific knowledge is again at minimal level today). In fact, in England during the industrial revolution the interaction and influence of the local universities in the production of scientific knowledge was caught in the conflicts between catholic and protestant churches offering little value to the industrial discoveries. It was Napoleon who created the Université de France in 1808 aiming to give a more practical orientation to higher education. This was meant to be a higher education institution that was state dependant, in order to support the state by delivering qualified employees. This was the first time we had induction criteria for students other than the socioeconomic class.

In England of 19^th century, the relationship between economy and higher education started to thrive with the establishment of more practice-oriented universities, as opposed to the traditional schools of Oxford and Cambridge.

In Germany 1810, Humboldt establishes the University of Berlin. This is the first time that the question “education vs. economy” gets an education-favouring response. The Humboldt University model supported universities in their role to blend harmonically teaching and research to produce new scientific knowledge. This new knowledge offered to its students and society would not be profession-oriented. This University has developed to be the model for academic freedom and society-centred orientation of education.

After the Second World War and the economic boost that followed until early 1970s, education has become an important political priority not only in Europe but also in the USA. The Sputnik shock and the opening of the big markets as a result of the destruction of the Second World War have given higher education the description of the new “El Dorado” of capitalism. In this period we have huge investments in education, with countries like the USA, Sweden and UK investing 15% of their budget on education policies.

In these conditions, there was a strong boost of universities wanting to expand. Universities opened their gates to students from lower economic backgrounds in search to satisfy the demand for better trained employees. The reason is that the big markets saw the potential of universities to produce human capital as an important investment for their entrepreneurial activities, offering them higher margin of profit than the installation of new technology. Of course, this has eventually created a “pool” of new diplomas and, therefore, new graduates of these diplomas, that soon after in the 1970’s would face unemployment. This “pool” was then used by the neoliberals to accuse higher education for over spending without “offering” employability.

In the mid 1970s, the unemployment rised to 6.7% in the USA and 4.8% in the European Economic Community. The higher education entered a new period of turmoil. The Universities were then accused for producing graduates that had qualifications, which were not related to the immediate needs of the labour market at the expense of the tax payer. The governments of Thatcher and Reagan in the UK and the USA, respectively, followed this path of the neoliberal approaches cutting down any funding to the Universities forcing them to find their own sources.

This is the period when the first signs of Bologna process start to appear.

In 1988 the rectors of 430 European universities met in Bologna to sign the Magna Charta Universitareum Europeaum. In this text appears for the first time what later will be identified by Bologna process as the European Higher Education Area.  It is obvious that, at institutional level, economy wins over education and higher education has now to function within an internal market context which, for reasons of rhetoric, was called European Higher Education Area.

The signing of Bologna Declaration in 1999 has come as a “normal” follow-up. Within the European Higher Education Area, the undersigned countries agreed to regulate their systems to establish a 2-cycle system of qualifications (it was some years later that this was converted to a 3-cycle model). They agreed on systems to establish mechanisms monitoring the “quality” of the programmes of study and the “quality” of the qualifications while, at the same time, they would improve mobility through a system of credits.

In the years that followed, this process has converted the programmes of studies into “small packages of condensed information-based knowledge” oriented for specialised professions, while it has converted the Humboldt perception of academic freedom into a free entrance of the enterprises to the running of universities (free schools model).

This is how higher education in its 4000 higher education institutions across the EU looks like today. In this context, the need to re-define the role of higher education is imminent. The discourse led by the left needs now to overcome Bologna. The damage is done. More damage is ahead of us. But before witnessing along with the queues of unemployed youth, the new “American dream” allowing big companies to offer their own recognised bachelors and Masters promising “direct” employment, we need to react. The discussion whether reaction needs to evolve within or outside the current system is a real one; however, on both sides of the arguments of the left, the sensitivity is there as well as the prospect for a better society… not in the next century but for us… the living tired youth of today!